Doordat ik een paar maanden mijn lezen en schrijven moest pauzeren is er het een en ander blijven liggen. Ik probeer steeds iets van de opgelopen achterstand weg te werken. Deze week las ik het eerste deel van een stripdrieluik, een aangename kennismaking. Het deel heet Een Berlijnse kwestie en het is onderdeel van de Berlijnse trilogie.
Het scenario van Pierre Boisserie is gebaseerd op de boeken van Philip Kerr (1956 - 2018). Hij werd bekend met zijn historische thrillers die zich voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog afspelen in Duitsland. In dit eerste deel is Hitler al aan de macht. We schrijven 1936, het jaar van de Olympische Spelen, waarbij Jesse Owens vier keer goud zal winnen. Ook in deze graphic novel sprint hij naar een overwinning.
De hoofdpersoon in de trilogie is Bernie Gunther, privédetective. Ooit was hij rechercheur bij de Kripo, maar toen de nazi's het voor het zeggen kregen, begon hij voor zichzelf. Het hele verhaal door kijken we met Bernie mee. We hebben als lezer dezelfde informatie als de detective, maar natuurlijk niet zijn scherpe geest.
Vertelstem
Het is een mooie, onderkoelde vertelstem die het verhaal vertelt. Bernie Gunther reageert vaak laconiek. Als hij van achteren wordt neergeslagen, is de tekst: 'En hup, daar ging ik weer naar dromenland.' Hij is direct in het verwoorden van zijn bedoelingen en durft op mensen af te stappen, ook als ze machtig zijn. Daardoor overrompelt hij mensen soms en zijn directheid neemt mensen voor hem in. Hoe gewiekst hij ook is, hij kan niet alle klappen ontlopen en zijn leven loopt verschillende keren gevaar. Je zit daar als lezer niet echt over in. Je weet immers dat er nog meer delen volgen.
Bernie Gunther wordt ingehuurd door dr. Hermann Six. Zijn dochter Grete en haar man Paul Pfarr zijn omgekomen. Er is ingebroken in hun huis en het huis in brand gestoken. De lichamen zijn geïdentificeerd als die van het echtpaar Pfarr. In de kluis lagen juwelen en papieren. Gunther wordt op pad gestuurd en of hij maar een beetje wil opschieten.
Gecompliceerd
De detective blijkt overal informanten te hebben en blijkbaar heeft hij het financieel redelijk ruim, want hij kan mensen goed betalen voor hun informatie. Al gauw komt hij erachter dat het niet om een simpele diefstal gaat en dat de zaak gecompliceerd is: ook hooggeplaatste nazi's komen in beeld. Gunther steekt toch zijn hand in het wespennest. Samen met zijn assistente zal hij licht gaan werpen op deze zaak.
Het verhaal zit goed in elkaar. Elke keer komen er nieuwe vragen die beantwoord moeten worden en steeds weer blijkt er meer aan de hand te zijn dan mensen laten blijken. Maar Gunther is een goede speurder en gaandeweg krijgt hij zicht op de zaak.
De tijd waarin het verhaal zich afspeelt is niet alleen achtergrond. Omdat het om misdaad gaat, zijn de Krip en de Gestapo ook aan het zoeken. Gunther staat niet aan hun kant, maar kan ook niet om hen heen. Uit zijn verleden heeft hij nog contacten en zo heeft hij ook voordeel van de Kriminalpolizei, vaak de Alex genoemd.
Humor en charme
In zo'n duistere omgeving is het moeilijk om schone handen te houden. Gunther doet wat hij kan en probeert met humor toch zijn eigen weg te zoeken. Naast zijn humor heeft hij ook charme en zijn scherpzinnigheid. Je zou hem een soort James Bond kunnen noemen, maar dan zonder al het spektakel. Hij heeft wel de toon van Bond. Als lezer sta je meteen aan zijn kant. Je had wel een borrel met hem willen drinken. Op een andere tijd en op een andere plaats natuurlijk.
Hoe dicht Boisserie in zijn scenario bij de boeken van Philip Kerr is gebleven, kan ik niet beoordelen, maar hij heeft er wel een goed scenario van gemaakt. Het gecompliceerde verhaal blijkft helder en het recht aan de historische omstandigheden. Er moet wel veel tussen mensen gepraat worden, wat soms vertragend werkt, maar ik raakte de aandacht niet kwijt.
Tekeningen
Ook de tekeningen van François Warzala zijn helder, en dienstbaar aan het verhaal. Ze roepen de jaren dertig goed op, door kleding en decors en ook de inkleuring door Marie Galopin helpt daarbij: veel gedekte kleuren. Op de pagina's heerst rust, ook als de gebeurtenissen minder rustig zijn. Die kalmte past bij Gunther, die zich altijd weet te beheersen en steeds overzicht probeert te houden.
Achter in het album is een dossiertje opgenomen met informatie over Philip Kerr, verlucht met schetsen van Warzala in rood en blauw potlood, bijvoorbeeld een pagina waarop hij geprobeerd Goering in de vingers te krijgen.
Een Berlijnse kwestie is geen schokkend boek, met allerlei experimenten, maar dat hoeft ook niet. Het verhaal zit goed in elkaar en is prettig getekend. Een intrigerend avontuur dat je aandacht gemakkelijk vasthoudt. Degelijk werk.
Serie: Berlijnse trilogie
Deel 1: Een Berlijnse kwestie
Scenario: Pierre Boisserie, gebaseerd op de boeken van Philip Kerr
Tekeningen: François Warzala
Inkleuring: Marie Galopin
Vertaling: Dieter van Tilburgh
Uitgever: Scratch Books
z.pl. 2022, 144 blz. 29,95 euro (hardcover)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten