Luthon-Höge (Willem Ritstier / Michiel Offerman)

 

Voor op het eerste deel van de strip Luthon-Höge wordt alle aandacht opgeëist door een flamboyante man: pak met gillet, hoed, bolknak, opvallende snor, zittend in een fauteuil. Het is hoofdinspecteur Lacasse. Achter hem, wat bedremmeld, staat inspecteur Reimst Cloissé. Om hen heen staat de rest van de cast: de dorpsbewoners. 

Het dorpje Luthon-Höge lijkt een ingeslapen gemeenschap als Cloissé daar op 18 juli 1952 arriveert om de functie van inspecteur van politie te gaan vervullen. Wat er precies gebeurd is met de vorige inspecteur is niet helemaal duidelijk. Iedereen spreekt over hem als die arme Alain Souchon. 

Zo ingeslapen is het dorp overigens niet. Niet alleen wordt al heel snel het dode lichaam van de pastoor gevonden, maar al gauw blijkt ook dat die een opmerkelijke hobby had en er is ook nog de nasleep van een auto-ongeluk. Daardoorheen speelt de verhaallijn die begon in de oorlog: enkele Duitsers die een kist hebben laten zinken in een meer. 

Rol hoofdinspecteur

Cloissé is er maar druk mee en vaak vindt hij de hoofdinspecteur aan zijn zijde, maar die speelt een duistere rol. Soms lijkt hij eerder een obstakel dan iemand de oplossing van de problemen dichterbij brengt. Heeft hij belangen in deze zaken?

De burgemeester is het hoofd van de politie en die ergert zich eraan dat de jonge inspecteur zich niets aantrekt van de verhoudingen in het dorp en ook bij notabelen durft aan te bellen. Tijdelijk krijgt Cloissé daardoor het baantje van verkeersregelaar. 

Het verhaal, waarvoor Willem Ritstier het scenario schreef, wordt in hoog tempo verteld, op een luchtige toon. Het is een vrolijk album, niet alleen door de tekst, maar ook door de inkleuring, in vooral heldere kleuren. De tekeningen van Michiel Offerman zijn heerlijk, met grappige details. Op een van de tekeningen zie je Tante Sidonia staan en op dezelfde bladzijde is er een verwijzing naar De schreeuw van Munch en zo is er meer te ontdekken. 

Nominatie

Het album Luthon-Höge is genomineerd voor een penning van Het Stripschap voor album van het jaar 2022. Dat verbaasde me aanvankelijk een beetje: een album over moorden die opgelost moeten worden en ook nog spelend in de jaren vijftig - dat geeft de indruk van een traditionele strip en misschien is het dat ook wel. Maar de strip is ook fris en vrolijk en snel en wendbaar en leest heerlijk. 

Een dorpje in de jaren vijftig is een besloten gemeenschap waarin iedereen iedereen kent. Dat klinkt knus en veilig. Maar dat overzichtelijke heeft ook een benauwende kant en onder wat voor iedereen zichtbaar is, woelt er van alles: spanningen, oud zeer, jaloezie, wraakgevoelens. Sommige mensen hebben meer belang bij rust dan dat de waarheid aan het licht komt. En dan is er ook nog de nasleep van de oorlog. 

Blanco

Ritstier heeft de verwikkelingen aantrekkelijk gearrangeerd: met elke oplossing lijken er nieuwe problemen op te doemen en ieder personage blijkt een verleden te hebben. Alleen Reimst Cloissé lijkt blanco. Hij heeft goede bedoelingen en sjouwt geen last van vroeger met zich mee. Hij doet zijn werk voorbeeldig, maar komt daardoor ook in de problemen. Hij heeft meteen de sympathie van de lezer en aan het eind van het album blijkt er iets te zijn wat we nog niet van hem wisten en wat ook een ander personage verrast. 

Er staat nadrukkelijk een 1 op het omslag, wat de belofte van meer inhoudt. Het zou mooi zijn als we in volgende delen meer kunnen lezen over het dorp dat zowel knus is als een slangenkuil en waarin de jonge inspecteur zijn weg moet zoeken. Degelijke verhalen, goed getekend, die je ook nog vrolijk stemmen zijn altijd welkom. 

Titel: Luthon-Höge 1

Scenario: Willem Ritstier

Tekeningen: Michiel Offerman

Inkleuring: Emma Damen, Alex van Koten

Uitgever: Personalia

Leens 2022, 48 blz. 9,95 euro (softcover)