Sammie heet eigenlijk Lucretia Samuella van Beecke tot Bergh en dal, haar overgrootvader was een graaf. Een familie van stand, zou je kunnen zeggen, maar Sammie is een gewoon meisje in een gewoon gezin. Ze heeft een muis, Muis, en haar beste vriendin is Jip.
Dat zijn de belangrijkste personages uit de strip Sammie en Muis, geschreven en getekend door Andrea Kruis. Haar manier van tekenen doet denken aan die van Jan Kruis. Ik heb drie mensen gevraagd aan welke stripmaker Sammie en Muis doet denken en de gevraagden noemden zonder nadenken Jan Kruis. Gelukkig is Andrea Kruis meer dan de dochter van. Je kent haar waarschijnlijk van de strip Vijftien en een ½, die in de jaren negentig verscheen in Margriet. Eerder besprak ik van haar Alsnog, een graphic novel, waarvan Willem Ritstier de scenarist is.
De verhaaltjes in Sammie en Muis beslaan steeds een halve pagina, meestal zo'n zes tot acht plaatjes. Soms zijn er geen kaders, soms zijn ze er wel en dan is altijd de tekenende hand te herkennen. Aan het eind van het album ontbreken soms de buitenkaders; de tekeningen zijn dan gemaakt in een soort grondplan voor boter, kaas en eieren. Er is dus variatie, maar het blijkt altijd bij elkaar te passen.
De decors zijn eenvoudig gehouden, de achtergrond is vaak wit. De nadruk ligt daardoor sterk op de personages en die zijn vooral veel aan het woord. Niet alleen Sammie en Jip, maar ook Muis. In sommige verhaaltjes is alleen Muis aan het vertellen, een beetje zoals de rode kater bij Jan, Jans en de kinderen.
Hoe oud Sammie is, is moeilijk te zeggen. Ze lijkt me ergens in het midden van de middelbare-schoolleeftijd. Maar school is in de verhalen geheel afwezig. Daar blijkt Sammie niet zo mee bezig te zijn.
Kleding en jongens
Sammie richt zich meer op kleding en op jongens. Ze heeft veel verliefdheden (ik geloof dat ik die tegenwoordig crushes moet noemen, maar dat voelt nogal onwennig), die vaak vluchtig van aard zijn. Het is altijd getob: wat moet je doen om de aandacht van een jongen te trekken, zonder nadrukkelijk zijn aandacht te trekken, hoe zit het met zoenen, hoe moet je je kleden voor een feest - Sammie heeft het er maar druk mee. Het gedoe deed me terugdenken aan Eduard en Emily, maar daarin wordt minder gepraat.Verder is Sammie en Muis luchtiger, vrolijker. Er zit een zekere opgewektheid in de strip, die het lezen aangenaam maakt.
Muis is het vaste maatje van Sammie. Ze praat tegen hem en Muis praat ook terug, maar dat kan Sammie natuurlijk niet verstaan. Er zijn dus nogal eens communicatieproblemen. Als Sammie met haar hoofd ergens anders is, moet Muis haar erop attent maken dat Sammie hem nog voedsel moet geven en dat kan dan niet met woorden.
Ander perspectief
Muis is het andere perspectief, een visie van buitenaf. De perspectiefwisseling is vaak grappig. Tegelijkertijd is Muis een spiegel. Muis heeft namelijk soortgelijke problemen als Sammie. Hij wil graag indruk maken op het buurmuisje, Miesje, maar hij weet ook niet goed hoe hij dat moet aanpakken.
Wanneer de strip speelt, is moeilijk te zeggen. Je kunt zeggen dat de hoofdbrekens van Sammie universeel en dus van alle tijden zijn, wat in zekere zin ook zo is, maar toch maakt de strip de indruk van een tijdje terug. Er zijn wel mobiele telefoons, maar daar wordt nog alleen maar mee gebeld en Sammie heeft geen smartphone waarop ze de hele tijd bezig is met de sociale media. Een playlist aanmaken voor een jongen op wie je gek bent, behoort weer wel tot de mogelijkheden.
Vreemd genoeg wordt er in een enkel verhaal nog gesproken over Zwarte Piet, waarbij Sammie en Jip zich ook nog helemaal zwart schminken. Dat doet toch vermoeden dat we hier te maken hebben met stripje van meer dan tien jaar oud. Misschien was het ook meer kies geweest om dit verhaaltje maar even niet op te nemen.
Sammie en Muis is goed afgestemd op tienermeisjes, die zich zullen herkennen in Sammie, die dezelfde problemen heeft als zij. De boodschap is dat je bij die beslommeringen in ieder geval je goede humeur kunt bewaren en dat er niets mis is met stunteligheid. Niemand heeft het ideale recept voor het leven en we moeten maar een beetje aanklungelen en ons er zo goed mogelijk doorheen slaan. Dat lijkt me een troostende gedachte. Zo'n gedachte is ook voor een bredere doelgroep aantrekkelijk. Daarom zal Sammie en Muis niet alleen gelezen worden door de Tinameisjes, maar ook door hun broertjes en hun ouders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten