Natuurlijk kende ik de titel The Phantom of the Opera, maar daarmee hield het voor mij ook een beetje op. Naar de musical ben ik nooit geweest en ik weet niet zeker of ik een van de verfilmingen gezien heb. Het boek van Gaston Leroux heb ik in ieder geval niet gelezen. Maar het is intussen een klassieker.
Dat ik nu toch weet waar het over gaat, is te danken aan de broers Paul en Gaëtan Brizzi. Die hebben er namelijk een mooie beeldroman van gemaakt. Al eerder deden ze dat met Dante's Hel en Don Quichot van la Mancha.
De strip begint met een voorwoord van Leroux die uitlegt hoe hij tot de zekerheid is gekomen dat het spook van de Opera echt bestond. Dan begint de strip, in het Parijs van 1890 en wel in het gebouw Opéra Garnier. Daar gebeuren ongelukken, waarbij mensen om het leven komen en men vermoedt dat dat meer is dan alleen maar toeval. In die tijd begint de zangeres Christine Daaé aan haar triomftocht. Ze valt in voor de zangeres Carlotta en heeft meteen succes.
Zowel bij de ongelukken als bij het succes van Christine blijkt 'het spook' betrokken te zijn, een tragische figuur, die de liefde van Christine probeert te verwerven. Verder is er nog een Perziër die het een en ander lijkt te weten, twee managers die afgeperst worden en een balkon dat voor het spook gereserveerd is.
Tragiek
Aan de ene kant is Het Spook van de Opera een soort detective: er gebeuren misdaden en er moet uitgezocht worden wie erachter zit. Dat geeft al behoorlijk wat spanning. Maar het Spook, Erik, is ook een tragische figuur, die zowel afschuw als mededogen oproept. Ook de gevoelens van Christine tegenover hem zijn dubbel, wat lastig is, want ze houdt al van Raoul.
Er zit iets duisters in Erik, dat Christine fascineert en hij zorgt voor haar succes, wat haar ook wel aan hem verplicht. Het muziekstuk waar veel in samenkomt is Faust van Gounod. Natuurlijk ook Faust verkocht zijn ziel aan de duivel, maar is Christine wel bereid die stap te zetten? Hoe sterk is haar liefde tot Raoul en hoe zal Erik reageren als ze hem afwijst? Dat zijn vragen die de lezer wel door het verhaal heen duwen. Meer dan in de vorige boeken is dit een verhaal dat je meesleept.
Tekeningen
De tekeningen zijn zoals we van Paul en Gaëtan Brizzi gewend zijn: tot in de puntjes beheerst uitgewerkt. Daarom valt het extra op dat de tekeningen van wat er gebeurt op 'de noodlottige avond' juist meer schetsmatig zijn. Eigenlijk werkt dat wel goed. De gebeurtenissen gaan in een hoog tempo en de indruk wordt gewekt dat daarbij de beheerste manier van tekenen niet past.
Achter in het boek is overigens nog een schetsdossier opgenomen, wat altijd een leuk extraatje is. Daarin zie je dat er ook een schets gemaakt is van de indeling van de Opera, zodat de stripmakers een goed beeld hadden van waar elke scène zich afspeelt.
Er is ook een bibliografie opgenomen van Gaston Leroux. Het is mooi voor de volledigheid, maar voor mij was die niet nodig geweest. Gaat de lezer van deze strip daarna de rest van het werk van Leroux lezen? Dat verwacht ik niet.
In de reeks klassieken die Paul en Gaëtan Brizzi tot nu toe verstript hebben is Het Spook van de Opera misschien wel het best. In alle drie de boeken zijn de tekeningen goed, maar het verhaal neemt je nu meer mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten