Podcast: De kat is allergisch, Rewind, Het verloren hoofd

Drie podcasts: een over kinderloze jonge vrouwen, een over het Nederlandse levenslied en een over een zoektocht naar het hoofd van een Indonesische verzetsstrijder.

De kat is allergisch

Om een podcast te beoordelen moet je eigenlijk verschillende afleveringen beluisteren. Dat probeer ik vaak ook wel en als een podcast me bevalt, beluister ik zoveel mogelijk afleveringen. Een enkele keer haak ik al snel af. Bij Een nijlpaard kon lachen redde ik net twee afleveringen, maar bij de Zelfspodcast ben ik halverwege een aflevering afgehaakt: niet voor mij, zonde van mijn tijd.

Dat gebeurde met ook De kat is allergisch en dat viel me tegen. Van mezelf natuurlijk, maar ook van de podcast, waar ik best wat van verwachtte. Ik krijg hem binnen op hetzelfde kanaal als In mijn tijd was 't beter, waarover ik hier schreef. Dat vond ik een mooie podcast: mensen van verschillende generaties vertellen over hetzelfde thema.

Vort'n Vis

Later luisterde ik naar You just can't kill de Vort'n Vis, ook een podcast van Kim Lefevre. Daarin stond de dertigjarige geschiedenis van een 'autonoom centrum' in Ieper centraal. Mooi gedaan: je krijgt niet alleen een beeld van dat jeugdhuis en van de muziek die daar gespeeld werd, maar het geeft ook een beeld van de tijd. Bijna alle afleveringen heb ik beluisterd.

Mij deed het denken aan Paradiso 50, van de VPRO,  een soortgelijke podcast, ook met mooie verhalen. Ik heb daar nooit over geschreven, maar ook die podcast is de moeite waard.

En nu is er De kat is allergisch. Op deze site lees ik de ironische informatie:

De tegenhanger van alle mamapodcasts en mamablogs: In e kat is allergisch vertellen bewust kindervrije vrouwen hoe ze hun leeg, egoïstisch bestaan gespeend van alle liefde en kindergeluid invullen.

Ik ben begonnen aan de eerste aflevering. Enkele vriendinnen zitten bij elkaar en praten samen over hun levens. Ze hebben het erg gezellig en moeten vaak lachen. Blijkbaar vinden ze elkaar of zichzelf grappig.

Afgehaakt

Halverwege de eerste aflevering ben ik afgehaakt. Nog steeds geen lijn te ontdekken, maar misschien was dat ook niet de bedoeling. Maar het was ook nog steeds niet interessant geworden. Voor mij, tenminste. Het was mij ook niet duidelijk voor wie die podcast wel interessant zou kunnen zijn. De vrouwen hebben het samen erg gezellig en hebben de luisteraar niet nodig, lijkt me en ik kan me moeilijk voorstellen dat er luisteraars zijn voor wie de podcast informatie geeft, inzicht brengt, vermaak biedt.

Misschien wordt mijn oordeel ingegeven doordat ik man ben en is de podcast vooral voor vrouwen bedoeld. Ik snap dat De kat is allergisch een tegenhanger kan zijn voor podcasts die gaan over verhoudingen in een gezin of die de vrouw vooral tonen in de rol van moeder, maar zou zo'n podcast zich dan niet ook op mannen kunnen richten?

Goed, ik ben weg. Ik wacht de volgende serie van Kim Lefevre wel af. Daar zal ik me weer net zo op verheugen als op de vorige series.

Rewind

De podcast Rewind ken ik van een tijdje terug, de laatste maanden van 2018, toen er een vijfdelige serie verscheen over de dancemuziek in Nederland. Dance is helemaal niet mijn muzieksoort, maar ik  ben wel geïnteresseerd in geschiedenis en ik wil ook graag wat leren. Alle afleveringen heb ik beluisterd.

Elke aflevering heeft een datum in de titel en er wordt meteen uitgelegd wat er op die dag gebeurde. Bijvoorbeeld: 15 mei 1993, de dag dat de politie Multigroove oprolde; 21 juni 1999, de dag dat de RoXY afbrandde; 4 januari 2015, de dag dat club Trouw dichtging.

Net als bij You just can't kill de Vort'n Vis geeft de podcast een mooi beeld van een tijd, in een kleine gemeenschap. Het wordt duidelijk hoe die tijd verstrijkt en wat er intussen verandert. Het is mooi dat daar verslag van wordt gedaan. Nu zijn er nog veel oor- en ooggetuigen in leven en zo krijg je de verhalen uit de eerste hand.

Levenslied

Ik dacht dat het na vijf afleveringen Rewind gebeurd zou zijn, maar een jaar later (december 2019) waren er ineens drie nieuwe afleveringen over de Nederlandse muziekgeschiedenis, namelijk over het levenslied.

De eerste is '22 juni 1955 - de dag dat de hele Jordaan naar Krasnapolsky trok.' Op die dag was er een zangwedstrijd en dat betekende de doorbraak van Johnny Jordaan. Ongetwijfeld komt dat ook voor in de televisieserie Bij ons in de Jordaan, waarin Kees Prins meesterlijk de rol van Johnny Jordaan vertolkte. Gezien en van genoten, maar die zangwedstrijd was ik kwijt.

Deel 2 gaat over '23 oktober 1969 - de dag dat de Zangeres zonder Naam voor Gerard Reve zong.' Ja, dat kan ik wel plaatsen. Gerard Reve (die toen nog Gerard Kornelis van het Reve heette) kreeg de P.C. Hooftprijs. Hij afficheerde zich graag als volksschrijver en bij het feest in de Allerheiligste Hartkerk in Amsterdam wilde hij ook een volkszangeres. Dat werd de Zangeres zonder Naam. Reve werd die avond overigens geïnterviewd door de ons onlangs ontvallen Hans Keller.

Krakersrellen

Deel 3 vertelt over wat zich afspeelt op '3 maart 1980 - de dag dat Drukwerk de barricades op ging.' We spreken over het jaar waarin Beatrix tot vorstin gekroond werd en ieder van boven de vijftig herinnert zich de rellen waarmee dat gepaard ging. En anders moet je De slag om de Blauwbrug van A.F.Th. van der Heijden maar eens (her)lezen.

De krakers laten van zich horen en wie zijn er bij? De mensen van de band Drukwerk. Harry Slinger (je weet wel, die met het rode mutsje) vertelt erover.

Ook deze tweede serie over de Nederlandse muziekgeschiedenis is weer de moeite waard. Bij de aflevering over de Zangeres zonder Naam hoorde ik weinig nieuws, maar ik vond het geen straf om ook die aflevering helemaal te beluisteren. Aanbevolen!

Het verloren hoofd

De podcast Het verloren hoofd deed me heel erg denken aan de serie O'Hanlons helden. Daarin reist Redmond O'Hanlon een aantal legendarische reizigers na. In De koppensneller van Genua is dat de Italiaan Luigi d'Albertis. Het blijkt dat een indertijd gesneld hoofd zich nog in Italië bevindt en onze gids doet zijn best om dat terug te bezorgen bij de stam waar het hoofd thuishoort. Als je de documentaire wilt bekijken, klik dan hier

Iets soortgelijks gebeurt bij Het verloren hoofd. Podcastmaker Mathijs de Groot en Nienke Zoetbrood komen in contact met historicus Donald Tick. Hij is ervan overtuigd dat ergens in Nederland het hoofd wordt bewaard van een Indonesische verzetsstrijder. Hij heeft in de loop der jaren al heel wat onderzoek verricht en hij komt regelmatig in Indonesië.

Speurtocht

Zoetbrood en De Groot gaan mee met het project en beginnen zelf een speurtocht, waarbij ze niet altijd de medewerking krijgen van de diverse instanties. Ze proberen als journalist naar Indonesië te gaan, maar daar hebben ze een speciaal visum voor nodig. In de vierde aflevering hoor je of dat lukt.

Hoeveel afleveringen de podcast uiteindelijk zal gaan beslaan, is nog niet duidelijk. De eerste vier heb ik intussen beluisterd. Het onderwerp is interessant, de zoektocht is boeiend, maar niet in elke aflevering is het tempo hoog genoeg. Dan krijg je heel veel tussenstapjes, waar van mij de passen best wat groter hadden mogen zijn. Er had wel wat in gesneden mogen worden.

Maar hoe dan ook: ik luister nog steeds en daar ga ik waarschijnlijk ook nog wel even mee door. Op de site vind je alle afleveringen.