Beseffen we in die twee minuten van totale bezinning ook hoe de Tweede Wereldoorlog heeft kunnen plaatsvinden? Hoe een minderheid in de samenleving door een meerderheid tot ongewenst werd bestempeld? Hoe diezelfde minderheid stelselmatig werd beschimpt en in een kwaad daglicht werd gesteld? En hoe een groot deel van de maatschappij niet besefte wat er werkelijk aan de hand was? En zien we misschien ook de parallellen met onze huidige samenleving, waarin moslims en mensen met een migrantenachtergrond worden verdrukt?De situatie van toen acht hij vergelijkbaar met die van nu. Om een soortgelijk gevolg te voorkomen, moeten we iets doen, vindt Kuzu:
We moeten in verzet komen tegen xenofobisch nationalisme. Niet het type verzet waarbij we onder het mom van vrijheid van meningsuiting anderen tot op het bot kwetsen. Maar verzet waarbij we opstaan tegen de verrechtsing van Nederland, de verruwing van onze omgangsvormen en de verharding van onze harten.Voor de goede orde: Kuzu pleit er niet voor om de Dodenherdenking een andere inhoud te geven. Daar is elk jaar weer gedoe over. Wie moeten we herdenken? Mogen we ook Duitse oorlogsslachtoffers herdenken? Bij de plechtigheid die ik gisteren meemaakte, sprak iemand namens de gemeente Overbetuwe ook over slachtoffers van terrorisme.
En Prem Radhakishun twitterde gisteren:
Dat wil Kuzu allemaal niet. Hij vraagt alleen om bij het terugdenken aan de Tweede Wereldoorlog ook eens te bedenken hoe die heeft kunnen ontstaan en roept ons op ervoor te zorgen dat dat niet nog een keer gebeurt.
Dat Kuzu zich uitgelaten had, kwam ik te weten doordat iemand onderstaande bijdrage had gedeeld:
De bijdrage is intussen 286 keer gedeeld en meer dan tweeduizend mensen hebben die 'geliket' door op welk icoontje dan ook te klikken.
Op het bericht werd meer dan 750 keer gereageerd. Die reacties heb ik niet allemaal gelezen. Bij 150 ben ik gestopt. Intussen had ik wel een redelijke indruk van de gemiddelde strekking.
Wie op de link op Facebook klikt, komt op de site van PowNed. Daarop staat de link naar het artikel in Trouw en een filmpje waarop Kuzu zijn artikel voorleest. Het is de vraag of mensen dat filmpje helemaal gezien of het artikel helemaal gelezen hebben. Het kan zijn dat reageerders alleen afgegaan zijn op het artikel op PowNed of op het inleidende stukje van Steun de PVV.
Er zijn maar weinig reageerders die inhoudelijk ingaan op wat Kuzu schrijft. Een enkeling onderschrijft de visie van Kuzu dat de manier waarop er voor de oorlog op Joden werd gereageerd vergelijkbaar is met de manier waarop moslims nu behandeld worden. Op de site van PowNed schrijft Synecdoche: 'Er is één groot verschil: joden gaven geen aanleiding.' Blame the victim: als moslims slecht behandeld worden, hebben ze het er zelf naar gemaakt.
De meeste andere reacties komen neer op:
- vertekenen van het standpunt: bijvoorbeeld zeggen dat Kuzu vindt dat we tijdens de Dodenherdenking moslims moeten gedenken of vertellen dat Kuzu niet weet dat de Dodenherdenking al lang niet alleen maar gaat over de Tweede Wereldoorlog.
- Kuzu aanspreken op de genocide op de Armeniërs.
- schrijven dat Kuzu in de slachtofferrol kruipt.
- Kuzu aanspreken op het feit dat hij Turks is en zeggen dat hij dus wel een vriend van Erdogan zal zijn.
- schrijven dat Kuzu terug moet naar Turkije. Hij is geen Nederlander, omdat hij twee paspoorten heeft. Of zeggen dat iemand die in Nederland geboren is, daarmee geen Nederlander wordt: als een hond in een paardenstal geboren wordt, is het nog geen paard.
- veel gescheld
- bedreigingen
Wat dat laatste betreft: er zijn verschillende reageerders die Kuzu zelf wel willen doden. Een bloemlezing uit de bedreigingen (waarbij er eentje aan het adres is van iemand die het voor Kuzu opneemt):
En blijkbaar vinden verschillende mensen dat Kuzu hun de les leest. Met het belerende in het artikel van Kuzu valt het nog wel mee, vind ik, maar uit de reacties blijkt dat mensen vinden dat Kuzu zijn mond moet houden.
Uit alle reacties blijkt in ieder geval dat Kuzu gelijkheeft. Kuzu schrijft, ik citeerde het al, dat een minderheid tot ongewenst wordt bestempeld, stelselmatig beschimpt wordt en in een kwaad daglicht wordt gesteld. Dat is precies wat er in de reacties op zijn artikel met hem, als vertegenwoordiger van die minderheid, gebeurt.
Ik kan me voorstellen dat mensen het helemaal niet met Kuzu eens zijn, maar dan zouden ze uit moeten leggen waarom niet. Nu wordt er op de man gespeeld, het argument jij-ook wordt gebruikt (kijk eerst maar eens naar de genocide op de Armeniërs), maar nooit krijgt hij inhoudelijk weerwoord.
Dat de reageerders met hun reactie zichzelf diskwalificeren, lijken ze niet te merken. Iemand schrijft: 'Pleur toch op met je vieze Gore rotkop en neem je verdere rotzooitje mee, respectloze vetnek'. Er is moeilijk iets aan te wijzen in het artikel van Kuzu dat respectloos is. De reacties zijn dat zo ongeveer allemaal.
De gemiddelde Facebookvriend van Steun de PVV blijkt weinig op te hebben met de vrijheid die de PVV nog steeds in de naam en daardoor in het vaandel heeft. Als iemand een andere mening heeft, moet hij op zijn minst zijn kop houden of oprotten naar zijn eigen land. Maar eigenlijk moet hij dood.
Bastiaan Rijpkema schreef een boek over weerbare democratie, met daarin de vraag: wat moeten we doen als een democratisch gekozen partij de democratie wil afschaffen? Ik schreef daarover hier. Het niet accepteren dat er mensen zijn met andere meningen, lijkt me een anti-democratische tendens. Bij een kleine bevolkingsgroep, schat ik in, maar wel een bevolkingsgroep die veel lawaai maakt. In een latere bijdrage zal ik terugkomen op anti-democratische tendensen.
Kuzu stelt terecht dat we alert moeten zijn op ontwikkelingen in onze samenleving. Dat moslims of Nederlanders met een allochtone achtergrond het gemiddeld genomen moeilijker hebben dan autochtone Nederlanders lijkt me evident. De manier waarop over sommigen van hen gesproken wordt, gaat ver over de schreef, zoals in dit geval is gebleken.
Naschrift: Ron de Weerd wees me erop dat de opmerking over de tweet van Prem niet klopt:
Wellicht bent u ook geïnteresseerd in: Het resultaat van zalvend beleid?
Teunis, ik ben je dankbaar voor deze blogpost. Hij verwoordt precies mijn grootste angst. Ik heb geen idee waar de oplossing ligt om een einde te maken aan deze aanval op onze democratie.
BeantwoordenVerwijderenHoi Teunis, Geweldig dat je dit artikel schrijft, zonder verdachtmakingen of verdraaiingen. Je laat de reageerders zichzelf in hun hemd zetten. Maar wie zal hun dat zeggen, want zij hebben nooit geleerd om te luisteren naar wat anderen te melden hebben. Jouw blog wordt ook uitsluitend gelezen door mensen die het in dit opzicht met je eens zijn. We praten voor eigen parochie, omdat het zo moeilijk is om die ander echt te bereiken. Dank voor je haarzuivere signalering.
BeantwoordenVerwijderenHet verschil met veertig jaar geleden is dat we toen dit soort praat alleen hoorden aan de biertafel na afloop van de voetbalwedstrijd of in de bespreking vooraf. Nu heeft iedereen toegang tot sociale media die gelegenheid bieden tot het ventileren van iedere gedachte die bij wie dan ook opkomt. Powned is een verzameling van gelijkgezinden, die elkaar opjuinen, vergelijkbaar met de biertafel na afloop van de wedstrijd met mannen onder elkaar. Ik had daar toen ook al grote moeite mee, maar het was niet de reden waarom ik stopte met voetballen.
Als het zwart op wit staat lijkt het ook erger dan als het onder elkaar wordt uitgesproken. Angst ervoor heb ik dan ook niet, wel schaamte erover.
Deze bijdrage is ook door mensen gelezen die het niet met me eens zijn, Michiel, getuige enkele reacties op Twitter. Of het zin heeft om dit soort dingen te schrijven, weet ik niet, maar er niet over schrijven haalt in ieder geval niets uit.
VerwijderenDat ben ik helemaal met je eens!
BeantwoordenVerwijderenIk ook. Ik ben blij met een helder geluid. Ik vermoed dat het woord vrijheid anders in gijzeling wordt genomen. Dank voor deze column. Als we niet meer schrijven zwichten we.
BeantwoordenVerwijderenBedankt Teunis!
BeantwoordenVerwijderenAngst is de onderliggende waarde van het schreeuwen van bovenstaande mensen. Misschien is die bij een ieder van ons zo. Angst om niet gehoord en/of gezien te worden of te zijn. Hoe kunnen we dat oplossen als we elkaar niet kunnen horen doordat we vasthouden aan de randen van ons gelijk.
BeantwoordenVerwijderenKan de politiek hierop inspelen?? Het lijkt heel lastig!
VANDAAG IN TROUW
BeantwoordenVerwijderenANAND KAPER, LEZER TE APELDOORN − 11/05/16
Het Tweede Kamerlid Tunahan Kuzu krijgt, ten onrechte, veel kritiek op zijn opiniestuk in Trouw van 4 mei ('De stigmatisering groeit net als in de jaren dertig').
Kuzu vergelijkt de positie van migranten geenszins met de Holocaust, zoals hem wordt verweten. Maar Kuzu toont wel helder aan dat de positie van migranten nog steeds te wensen overlaat.
Het is opmerkelijk dat Kuzu van critici het advies krijgt om de 4-meilezing van de Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb na te lezen. Dit terwijl Kuzu's opiniestuk en de 4-meilezing van Aboutaleb in feite dezelfde strekking hebben.
Beide heren roepen op om verbinding te maken, lessen te trekken uit het verleden, en vooral te blijven herdenken.
Blijkbaar mogen mensen met een migrantenachtergrond, die dagelijks worden geconfronteerd met vragen en opmerkingen omtrent hun huidskleur, afkomst en religie, hun mening niet geven over de Dodenherdenking. Is deze herdenking slechts voorbehouden aan blanke Nederlanders, wier voorouders hebben gevochten voor deze vrijheid, zoals te lezen valt op sociale media?
Zolang er mensen zijn die, na het kijken naar de Dodenherdenking op de Dam, menen dat zij ongefundeerd kritiek mogen uiten op de huidskleur en afkomst van schoolkinderen die bloemen legden bij het monument op de Dam, hebben wij weinig geleerd van het verleden.
Burgemeester Aboutaleb sprak over kinderen die later de wereld op hun schouders zullen nemen. Het Kamerlid Kuzu wil dat mensen in verzet komen tegen verrechtsing van Nederland, verruwing van omgangsvormen en verharding van onze harten. Wat is er mooier dan deze twee te verbinden en kinderen te leren om zich te verzetten tegen ongerechtigheid en buitensluiting van bevolkingsgroepen?
Trotse kinderen van kleur die bloemen leggen tijdens de nationale herdenking. Doen ze zo hun best en dan horen ze er volgens sommigen toch weer niet bij. Over buitensluiten gesproken.