Zoals iedereen heb ik meer boeken niet gelezen dan wel. Maar ik heb ook een stel klassiekers uit de Nederlandse literatuur niet gelezen. Tot voor kort behoorde daar ook Het leven is vurrukkulluk toe.
Campert is een heerlijke schrijver en een prachtige dichter. Maar eerlijk gezegd viel het boekje dat nu verspreid is omdat ‘Nederland leest’ me wel wat tegen. Ik vond het wat onevenwichtig.
Zo komen er in het begin van het boek veel opmerkelijk gespelde woorden voor (Marie Johanna, Tsjoe-Win-k’um, rokkenrollen), maar verderop niet meer. Na een hoofdstuk of vijf, zes ging het tempo een beetje uit het verhaal en later kwam het weer terug. En in zijn geheel vond ik het boekje niet zoveel voorstellen.
Goed in zijn tijd mag het bijzonder geweest zijn en het is nog steeds heel aardig, maar stiekem had ik er meer van verwacht. Wel zijn er van tijd tot tijd zinnen die oplichten, zinnen die laten zien hoe goed Camperts stijl is.
Een voorbeeld: ‘De hitte bleef achter, broeierig als dikke en te lang gedragen kleren.’ Daar moeten we het dan maar mee doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten