donderdag 5 januari 2023

De beste boeken van 2022

Eigenlijk horen lijstjes aan het einde van het jaar te komen, maar mijn hoofd had toen niet de rust en ik kon mij niet naar de laptop slepen om de zaken op een rijtje te zetten. Ik maakte de afgelopen jaren altijd drie van die lijstjes: de beste boeken, de beste boeken die ik niet gelezen had en de beste strips. Deze keer hou ik het maar bij dit ene lijstje. 

Literatuur is geen wedstrijd en boeken zijn onderling vaak niet goed te vergelijken, maar toen ik aan het ordenen was, kwam ik toch tot een lijst. Daarbij speelt mijn vertekenende geheugen natuurlijk een rol. Het is al eens voorgekomen dat ik een recensie teruglas en merkte dat mijn herinnering aan een boek positiever of negatiever was dan mijn oordeel indertijd. Maar goed, ik laat mij leiden door het geheugen en jullie mogen controleren of de recensies ermee overeenkomen. 

Ik ben gekomen tot de volgende tien boeken:

1. Tom Lanoye, De draaischijf  (recensie)

2. Wouter Goddijn, Karina of de ondergang van Nederland (recensie)

3. Wessel te Gussinklo, Op weg naar De Hartz (recensie)

4. Mariken Heitman, Wormmaan (recensie)

5. Robbert Welagen, Antoinette (recensie)

6. Janke Reitsma, Niets ontgaat ons (recensie)

7. Leonieke Baerwaldt, Hier komen wij vandaan (recensie)

8. Koos van Zomeren, Hooiberg (recensie)

9. Merijn de Boer, De saamhorigheidsgroep (recensie)

10. Tobi Lakmaker, De geschiedenis van mijn seksualiteit (recensie)

Verder heb ik nog van verschillende andere boeken genoten, waarbij ik in ieder geval Een gedicht is ook maar een ding (recensie) van Lidewijde Paris nog moet noemen. Maar boeken van Dries Muus, Philip Huff en Jan van Mersbergen hebben ook in mijn groslijst gestaan. 

Het boek van Tobi Lakmaker bungelt een beetje onderaan. Dat komt doordat ik pas op het laatste moment zag dat ik dat boek begin vorig jaar gelezen had en toen heb ik Buitenleven (recensie) van Nina Polak, maar uit het lijstje gehaald en Lakmaker erin geplakt. 

Nog weer later zag ik dat ik ook nog Goede mannen (recensie) van Arnon Grunberg las. Nog in 2021, maar na het publiceren van het lijstje met de beste boeken van dat jaar. Het hoort in de bovenste helft van mijn lijstje thuis, maar ik laat het maar even zo. 

Over Vaders die rouwen van Carmien Michels heb ik nog niet geschreven en er liggen nog wat boeken op mijn stapeltje die ik volgend jaar in de lijst verwacht. Het lied van ooievaar en dromedaris van Anjet Daanje natuurlijk en ik ben net begonnen aan Tekenen van het universum van Emy Koopman. Daarover later dus.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten