Jonas Crow droeg in een vroeger leven de naam Lance Strikland. Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog was hij scherpschutter. Wat er precies in die tijd gebeurd is, is niet bekend, maar intussen trekt hij rond als begrafenisondernemer onder zijn nieuwe naam, in gezelschap van zijn gier Jed.
Aan het begin van Undertaker deel 7, Mister Prairie, krijgt Jonas een briefje, ondertekend door R. Prairie. Hij denkt dat dat Rose Prairie is, de vrouw die zijn grote liefde is, maar die hem ooit in de steek gelaten heeft om hem niet in gevaar te brengen. Crow, beneveld door drank, is ineens ontnuchterd. Hij zal naar Texas rijden om haar opdracht uit te voeren.
Abortus
Als hij aankomt in Eaden City blijkt de ondertekenaar de man van Rose te zijn, de arts Randolph Prairie, die op het punt staat een abortus uit te voeren. De nacht ervoor blijkt er ook nog een geestelijke overleden/omgekomen te zijn, Father Wilson. Ook hij zal een kist moeten krijgen.
Die dood heeft te maken met de activiteiten van de fanatieke Sister Oz, van de Bond voor bestrijding van ontucht, die in de loop van het verhaal steeds meer mensen op de been brengt om de abortus te voorkomen.
In Amerika wordt de strijd pro life tegenover pro choice fel gevoerd, nog steeds. In 2009 werd een abortusarts tijdens een kerkdienst vermoord. Ik vroeg me af of die controverse van nu niet wat gemakkelijk verplaatst was naar een strip waarvan het verhaal zich afspeelt in de negentiende eeuw. Maar dat juist een vertegenwoordigster van de Bond voor bestrijding van ontucht het voortouw neemt, blijkt wel te kloppen. Er is een tijd geweest dat kerkfunctionarissen abortus afkeurden, niet in de eerste plaats omdat er leven gedood werd, maar omdat een abortus het gevolg was van buitenechtelijke seks, lees ik in dit artikel over de abortuswetgeving in Amerika.
Scenario
Scenarist Xavier Dorison laat de spanning uitstekend oplopen in het conflict en eindigt het album met een cliffhanger. Er komt dus in ieder geval een vervolg. Het is wel jammer dat dit album minder goed als op zichzelf staand te lezen is en aan het eind blijf je zitten met een dubbel gevoel: je hebt een goed verhaal gelezen, maar het is niet af.
De dosering van de gebeurtenissen is goed: door een brand (ten gevolge van brandstichting) moet de arts in een andere plaats instrumenten halen, de vader van de zwangere vrouw duikt nog op en de protesteerders worden steeds militanter. Het moet wel uitlopen op een confrontatie met alle kans op escalatie.
Maar de kwaliteit van het verhaal wordt ook verhoogd door de complexiteit van de personages. De duistere Jonas, die op zoek is naar Rose, haar ook nog vindt, maar dan is ze gehuwd. Hij wordt ook nog zijdelings geconfronteerd met zijn verleden. Rose heeft zich gesetteld, is getrouwd, en Jonas verstoort de rust in haar leven, maar het is ook goed dat hij er weer is.
Een geestelijke die uit medemenselijkheid een vrouw wil steunen die op de proef wordt gesteld, maar daardoor komt hij in conflict met de hardliners binnen de kerk. En ten slotte Sister Oz, die zegt gedreven te zijn door de Heer en dus door haar principes, maar die intussen oproept tot geweld en mensen door chantage in haar kamp probeert te krijgen. Door Russische roulette laat ze zien dat God aan haar kant staat.
Tekeningen en inkleuring
Het is een mooi stel, deze personages en samen maken zij het verhaal, dat weer uitstekend getekend is door Ralph Meyer, die tekent in de traditie van Giraud. Hij legt veel karakter in de koppen en in de scènes waarin hij uitzoomt, weet hij uitstekend de sfeer te vatten. Het goede treffen van de sfeer, of die nu vredig of dreigend is, komt ook op het conto van Caroline Delabie, die inkleuring verzorgd heeft.
Het verhaal Mister Prairie las ik al bij de voorpublicatie in Eppo, maar bij het lezen als album blijkt pas hoeveel vaart het houdt, door het hele verhaal heen. Het is een western, die laat zien dat het genre nog steeds vitaal kan zijn.
Het volgende deel mag wel een beetje opschieten, want we willen wel weten hoe het afloopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten