Hou je meer van een blauwschimmelkaasje dan van appeltaart? Die vraag is eigenlijk niet te beantwoorden. Beide lekker, maar bij andere gelegenheden. Zo is het eigenlijk ook met stripboeken: het aanbod is zo divers, dat je moeilijk kunt beoordelen welk album je net iets beter vindt dan het andere.
Onderstaand lijstje noem ik, nu althans, de beste strips die ik dit jaar gelezen heb. Natuurlijk heb ik heel veel niet gelezen. Er zijn ongetwijfeld nog veel meer goede strips verschenen.
Heruitgaven van oude stripsreeksen heb ik buiten de lijst gelaten, ook al genoot ik zeer van Opkomst en ondergang van het keizerrijk Trigië, Comanche, De generaal en noem alle andere reeksen maar op die ik met een mengeling van bewondering en jeugdsentiment heb gelezen. Ik heb wel een op zichzelf staande heruitgave opgenomen in mijn lijstje, maar dat is er niet een uit een reeks en de strip was voor mij nieuw.
Het werden deze tien:
1. Vrijwillig dood - Steffen Kverneland (
recensie)
2. Eeuwig 1913 - Marcel Ruijters (
recensie)
3. Een Engelsman in mijn boom - Olivia Burton (
recensie)
4. Sadine, de doornige roos van het Westen - Jan Godschalk / Ton Kooreman (
recensie)
5. Baby op komst - Benjamin Renner (
recensie)
6. Posthumus - Pieter van Oudheusden / Jeroen Janssen (
recensie)
7. Multatuli's Max Havelaar - Jos van Waterschoot / Eric Heuvel (
recensie)
8. De gevoelige mannenclub - Michiel van de Pol (
recensie)
9. Scherven/Littekens - Erik de Graaf (
recensie)
10. De slang en de speer. Boek 1, Berg - Schaduw - Hub (
recensie)
Zo'n lijstje heeft altijd iets toevalligs. Niet alleen doordat de albums moeilijk te vergelijken zijn, maar ook doordat ik vooral afga op het beeld dat een album heeft achtergelaten. Vaak is dat een sfeer, iets waarvan ik genoten heb of waarvan ik onder de indruk was. In hoeverre dat beeld klopt met mijn leeservaring check ik niet door bijvoorbeeld de recensie te herlezen.
Met zo'n lijstje wek je de indruk alsof je alleen maar van deze boeken hebt genoten, wat zeker niet zo is. Met pijn in het het hart heb ik het eerste deel van Groepstherapie van Manu Marcenet buiten de lijst gelaten. Persoonlijk, over iets ernstigs en toch heel luchtig. En misschien hoort Marcenet, bij wat hij ook maakt, altijd wel in een toplijst. Bij het schuiven viel hij toch af.
En ook Wachten op K... van Marc-Antoine Mathieu. Heerlijk spel met werkelijkheid en verbeelding, jazeker. Laat ik deze twee albums dan maar een eervolle vermelding geven. Dat stelt natuurlijk niks voor, maar opgenomen worden in dit lijstje zegt ook niks. Het is hooguit een geschiedschrijving voor mezelf: wat las ik in dit jaar.
Strips zijn een belangrijke bijzaak in mijn leven. Met een volle baan (dertig lesuren op mijn rooster) en met mijn wil om ook te schrijven over literatuur en podcasts is het altijd passen en meten om zoveel mogelijk gelezen te krijgen. Met nog meer tijd zou ik misschien langer over sommige recensies nagedacht hebben en nog dieper in albums hebben kunnen duiden.
Voor de andere lijstjes:
Het doet met heel veel deugd om De gevoelige mannenclub van Michiel van de Pol op deze lijst te zien. Dit jaar voor mij de grootste verrassing. En dan ook nog op nummer 8, mijn lievelingsgetal. Jaja, ik weet het, het is allemaal nogal arbitrair maar toch leuk om af en toe me te dompelen in zulk kinderlijk geluk.
BeantwoordenVerwijderenVoor mij zijn strips net zo belangrijk als literaire boeken zonder plaatjes. En ik weet niet of je bekend bent met Aline, het stripmagazine dat onregelmatig wordt uitgegeven en van uitzonderlijk hoge kwaliteit is en door Wasco is geïnitieerd? Als je jezelf wil trakteren neem hierop een abonnement. Oooh, ik klink wel als een advertentie. Maar het is een uiting van mijn enthousiasme over deze kunstwerkjes.
Wel van Aline gehoord, maar ik heb het nog niet gezien. Er is altijd meer te lezen dan wat past in de beschikbare tijd.
BeantwoordenVerwijderen