Sindsdien zijn er al heel wat oorlogen uitgevochten en zijn er ook heel wat oorlogsstrips verschenen. Een ervan ligt hier voor me, deel 6 van Operatie Overlord, Een nacht op de Berghof. Operatie Overlord was de codenaam voor de invasie van de geallieerden in 1944, de landing in Normandië. De meeste mensen weten hier wel iets van af, al was het maar door films.
De stripreeks van uitgeverij Silvester schetst die invasie en de aanloop daarvan. Je kunt niet alles lezen en de eerste vijf delen heb ik niet gezien. Nu is er het zesde deel, Een nacht op de Berghof. De Berghof was de thuisbasis van Hitler, op de Obersalzberg bij Berchtesgaden. We kennen het gebouw ook wel als het Adelaarsnest. Vreemd genoeg maakt de vertaler in dit album er het Arendsnest van.
Beide kanten
Uit de titel blijkt al dat we het verhaal (ook) van de Duitse kant krijgen. Het perspectief springt wat heen en weer tussen de geallieerde en de Duitse kant. Blijkbaar was men bang dat we, ondanks de verschillende uniformen, de twee partijen niet uit elkaar konden houden, want als het over Duitsers gaat, zijn de tekstballonnetjes niet wit, maar veldgroen, zoals de uniformen. Dat lijkt mij overbodig en de leesbaarheid wordt er minder van.
De strip is vrij gedetailleerd op gebeurtenisniveau: je merkt dat de scenarioschrijver, Bruno Falba, moeite gedaan heeft m zoveel mogelijk feiten te verwerken. Soms gaat daardoor wel een beetje de vaart uit het verhaal. Er zijn wel wat elementjes in het verhaal gevlochten, zoals een beginnende romance, om het wat smeuïger te maken.
Operatie Overlord leest als een documentaire die je inzicht geeft in beide kampen. Je maakt die op het hoogste bevelsniveau mee. Op de slotpagina zien we Hitler, klaar voor de ultieme strijd.
Een strip is vaak amusement en dat zit hier zeker in: je wilt lekker doorlezen. Tegelijkertijd merk je de serieuze opdracht die de scenarioschrijver zichzelf gegeven heeft. Dat zal me waarschijnlijk ook het meest bijblijven.
Tekeningen
Over de tekeningen van Davide Fabbri ben ik minder enthousiast. Op het gebied van personen had ik te vaak het idee dat het net niet klopte. Gezichten worden vaak met bollinkjes vlak onder de jukbeenderen getekend, waardoor ze me een beetje deden denken aan de Plaaggeest bij Bassie en Adriaan. Soms komt een gezichtsuitdrukking niet goed over, soms is een beweging te houterig.
Op de slotpagina is er wat mij betreft veel te veel op het effect gespeeld, wat ook wel door de inkleuring komt. Dat zou niet nodig moeten zijn. Deze strip had betere tekeningen verdiend en het verhaal is heel consciëntieus, maar ook een beetje droog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten