Celestin de Maneslikker (Lupano / Corboz)

Een moeder die amper haar gezin kan voeden, baart haar kind in de open lucht, bij volle maan. Ze legt het op een vlotje en stuurt het het water op, als een soort late afdrijving. Maar net als Mozes in zijn biezen mandje wordt de baby opgepikt. Niet voor lang, trouwens. Het kind wordt te vondeling gelegd in de armen van het standbeeld van Célestin. 

Dat lezen we in de proloog van het album Celestin de Maneslikker. Als het hoofdverhaal begint, is het kind al opgegroeid. Het is genoemd naar het standbeeld: Celestin. Hij blijkt een jonge spring-in-het-veld, die vrouwen om zijn vinger kan winden. De maan, die erbij was toen hij geboren werd, heeft nog steeds een bijzondere betekenis in zijn leven. 

Hij maakt dan ook vele nachtelijke tochten, vooral naar vrouwen. Als hij een van de hooggeplaatste jongedames zou kunnen verleiden tot een huwelijk zou hij kunnen de sociale ladder kunnen beklimmen. 

Maar het leven is niet zonder gevaren, zeker als een vertoornde vader de honden op hem afstuurt. Celestin vlucht en komt zo in contact met prinses Pimprinula, de dochter van koning Maurice I, een grote man die met een klap een stier kan vellen. De prinses heeft een chaperonne, Acariatine, een dame die haar functie van waakhond serieus neemt. 

Celestin maakt een afspraak met Pimprinula: als hij erin slaagt om over twee weken de lentespelen te winnen, wil ze hem een kans geven. 

Revolutie

Intussen is er overal onrust, al blijft die nog bedekt: vanuit de kroegen wordt er een revolutie voorbereid en in het hof speelt Acaratine een bedenkelijke rol. Ze vindt de koning veel te slap. Er moet nu ingegrepen worden. Celestin fladdert daartussendoor. 

Er is ook nog magie in het spel: een drankje moet ervoor zorgen dat Pimprunella verliefd wordt op Celestin. Maar in hofkringen is er ook een drankje dat ervoor moet zorgen dat ze degene van wie ze het meeste houdt (haar vader) gaat haten. Wat zal er gebeuren als beide drankjes hun werk kunnen doen?

Het verhaal over Celestin heeft een historische setting. De dreigende revolutie laat de gedachten uitgaan naar het eind van de achttiende eeuw, maar misschien speelt dit zich iets later af. Er komt namelijk een parodie in voor op het schilderij De vrijheid leidt het volk van Delacroix. Het schilderij verwijst naar de Julirevolutie van 1830. Het schilderij is overbekend. Het werd bijvoorbeeld gebruikt voor de hoes van het album Viva la Vida or Death and all his Friends, van de band Coldplay. 

Luchtig

De maatschappelijke onrust en de spanning aan het hof zijn belangrijk voor het verhaal, maar het wordt toch vooral gedragen door de figuur van Celestin, die steeds zijn goede humeur behoudt, ondanks alle tegenslagen. Zijn vrolijkheid kleurt het verhaal, waardoor het luchtig blijft, ondanks de spanningen. Je hebt steeds het vertrouwen dat hij zich op een of andere manier wel zal weten te redden. 

Het scenario van Celestin de Maneslikker is van Wilfrid Lupano, die veel vaart in het verhaal weet te houden. Het is amusant, maar door de historische verwijzingen en de ideeën over wie er in een staat de macht behoort te hebben of hoe een volk geregeerd zou moeten worden is het toch net iets meer geworden dan louter amusement. Misschien is het ook wel een pleidooi voor een optimistische levenshouding, zoals die van Celestin, die wil fladderen en genieten. 

Aan het slot schrijft Lupardo:

Dit album is opgedragen aan alle warhoofden, mafkezen paljassen, excentriekelingen, hele en halve garen, rustelozen van hart en ziel, kortom, aan iedereen die zo wijs is niet te zijn zoals iedereen... Zij zijn degenen die de Maan laten schijnen. 

Verder noemt hij de 'maanzieke dichters' en de revolutionaire schrijvers die hij met dit album een ode heeft willen brengen. 

Tekeningen

De tekeningen zijn van Yannick Corboz, die samen met Ohazar ook de inkleuring verzorgde. Van Lupano en Corboz besprak ik eerder het fraaie vierluik Moordenaar op maat. Corboz verzorgde ook de tekeningen in De rivieren van het verleden en de serie Verhoeven Brigade. De links plaats ik onderaan. 

De genoemde verhalen spelen zich af in een stedelijke omgeving. Parijs heeft veel oude gebouwen, die gemakkelijk een toegang tot het verleden verschaffen, wat voor Celestin handig is. In een wereldstad is verder altijd wat te beleven, wat ook weer uit dit album blijkt. 

Corboz hanteert een karikaturale stijl, waarin de overdrijvingen de kenmerken benadrukken. Celestin is echt een spriet en in bepaalde scènes is de gezichtsuitdrukking van Acariatine zo kwaadaardig, dat je snapt dat er weinig goeds huist in deze vrouw.  Sommige personages hebben niet al te viel diepte, maar eigenlijk is dat niet hinderlijk voor het verhaal. Je leeft mee met Celestin die zijn tragiek monter draagt. En de verwikkelingen gaan snel en sleuren je door het verhaal. 

Inkleuring

De lichte toets komt van Celestin, die door het verhaal danst. Maar veel gebeurtenissen vinden bij nacht plaats, zodat de inkleuring toch vaak vrij donker is. Het blonde haar van Celestin laat hem afsteken bij de donkere omgeving, waardoor hij een lichtpuntje wordt. 

Aan het eind van album is een dossiertje met tekeningen opgenomen. De belangrijkste personages komen voorbij, aangevuld met enkele sfeertekeningen. 

Celestin de Maneslikker is een album dat lekker leest. Het verhaal zit goed in elkaar en het heeft tempo.  De tekeningen zijn goed en de inkleuring zorgt mede voor de sfeer. Een album om een goed humeur bij te krijgen of te behouden. 

Titel: Celestin de Maneslikker

Scenario: Wilfrid Lupano

Tekeningen: Yannick Corboz

Inkleuring: Yannick Corboz en Ohazar

Vertaling: Frederik van Wonderghem

Uitgever: Silvester Strips

2023, 112 blz. € 29,95 (hardcover)

Eerder schreef ik over:

Moordenaar op maat deel 1 en 2

Moordenaar op maat deel 3 en 4

De rivieren van het verleden, deel 1

Verhoeven Brigade (Rosie / Irene)

Verhoeven Brigade (Alex)

Drie bladzijden uit de proloog:

Pagina uit het eerste hoofdstuk