De cover van Mens & Monster is horizontaal verdeeld in twee helften. Op de bovenste helft overheersen het geel en rood van vuur, op de onderste het donkerblauw van water, waarmee we twee van de oerelemenen te pakken hebben. De twee helften verwijzen naar de twee verhalen waaruit het album bestaat, 'Vuurproef' en 'Wreedaard'.
Vuurproef
Het eerste verhaal gaat over het getormenteerde meisje Aurora, wier moeder omgekomen is bij een brand. Haar vader ging daarvoor de gevangenis. Het tweede verhaal gaat over een onderwatermonster dat bestreden moet worden.
In 'Vuurproef' laat Aurora een tattoo zetten over de brandwond op haar arm. Bij stukjes en beetjes wordt duidelijk wat er in haar verleden gebeurd is: een brandend huis, met daarin haar moeder, en de wraakgevoelens die ze koestert tegenover haar vader. Maar in hoeverre weet ze precies wat er vroeger gebeurd is?
Het verhaal wordt goed gedoseerd verteld door scenarist Kyle Garnier en het blijft vaart houden. Aurora is een interessant personage en een niet helemaal betrouwbare verteller. Zo weet je al snel dat haar bewering dat haar moeder niet rookte, niet klopt. Toch wordt het niet meer dan een aardig verhaal. Misschien doordat er net te veel uitgelegd wordt.
Tekeningen
De tekeningen van Benjamin Paulus staan in de mangatraditie. De kleuren zijn uitbundig, veel rood en geel. Dat onderstreept de heftigheid van de gebeurtenissen. Ook de tekstballonnen zijn gekleurd. Als personages niet in beeld zijn, kun je zo toch zien dat de teksten door verschillende personen uitgesproken worden.
Dat iemand, ook als hij beschermende kleding draagt, een brandend huis in kan dringen zonder zuurstofapparaat en dat ook het kind zou kunnen ademen bij zoveel vuur is niet zo waarschijnlijk. Zo gauw een lezer zich daarover vragen gaat stellen, raakt hij uit het verhaal.
Wreedaard
Het tweede verhaal is ingetogener ingekleurd en heeft ook een wat lager tempo. Een zeemonster heeft bij het onderduiken schepen meegenomen en nu moet het vernietigd worden. Er wordt een verband gesuggereerd met het plastic afval waarmee de mens de leefomgeving in de oceaan vervuild heeft.
Ook hier schiet het verhaal tekort. Er zijn aan het eind een paar wendingen, er is een doorbrekend inzicht, maar het blijft allemaal te weinig hangen. Ook hier is het misschien allemaal net te expliciet en misschien ook wel te boodschapperig.
Dat duikers op de zeebodem lopen. alsof ze bovengronds lopen, doet vreemd aan. Dat is wellicht de tekenaar aan te rekenen. Net als bij het eerste verhaal wordt er af en toe nadrukkelijk op het effect gespeeld. De inkleuring is in donkere en lichte blauwen, met af en toe rood (bloed). Dat geeft wel rust in het verhaal.
Twee aardige verhalen, maar ook niet zoveel meer dan dat, lijkt me. Op het gebied van het scenario is nog wel wat te winnen. Slecht is het allemaal niet, maar doet me te weinig. Misschien heeft dat ook te maken met het korte bestek van het verhaal. Misschien heb je dan ook niet de ruimte om net een spade dieper te graven.
Voor zover ik weet, hebben we te maken met beginnende stripmakers en die moeten we misschien ook maar gewoon even tijd geven. Wie weet wat het allemaal nog wordt.
Making of
Na elk verhaal zijn er een paar bladzijden met 'Making of' en dat is interessant. Je ziet bijvoorbeeld van een pagina hoe er van scenario naar tekeningen gewerkt wordt en er zijn schetsen opgenomen. De tekst had nog wel een keer nagekeken mogen worden (plaatsing van komma's, aaneenschrijven van woorden) en hij bevat formuleringen die je eerder in een recensie of een flaptekst verwacht ('spat van de pagina's af', 'een adembenemende comic'). Het is leuk dat de makers een oordeel hebben over hun eigen werk, maar als achtergrondinformatie kun je dat misschien beter weglaten.
Mens & Monster maakt nog niet direct indruk, maar je wordt wel nieuwsgierig naar wat de makers nog meer kunnen. Laat ze nog maar even hun gang gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten