'Lyon werd in 2016 leeggeplunderd. Bourgogne houdt zich sterk, maar Blois werd vorige winter verwoest, waardoor de route naar Parijs openlag voor de hordes van de shayks.' Zo begint het eerste deel (De inbreekster) van het tweeluik De rivieren van het verleden en het verwart meteen. Werd Lyon in 2016 geplunderd? Wie zijn de shayks?
En dan hebben we het nog niet eens over de tekeningen, die de verwarring vergroten: een kasteel, mannen op paarden, gewapend met een lans of een zwaard, een koets: we zijn duidelijk in een ver velden en niet in een periode na 2016.
De tekeningen zijn realistisch, maar het verhaal gaat duidelijk over een andere realiteit dan die we kennen. Zeker als er ook nog monsterachtige wezens (shayks) verschijnen, die onder het bevel lijken te staan van een man met een snavelmasker, meester Worn.
Da's niet mijn naam
Dan springen we over naar een tijd die ons bekender voorkomt. We zien jonge vrouw. Ze is raadselachtig: 'Ik ben 'n stille meid en men vergeet vaak m'n naam. Ze noemen me Hel, ze noemen me Stacey, of Haar en soms Jane, maar da's niet mijn naam.'
Ze heet Linn, heeft rood haar met een blauwe lok en is blijkbaar een vrouw die zich niet laat kennen. Ze breekt in en steelt waardevolle voorwerpen.
Benyamin Argonovitch huurt haar in om een oud Egyptisch juweel te sturen. Hij weet dat Linns vader alchemist was, die geloofde dat demonen de mensen kunnen beschermen tegen het kwade. Wellicht is dat nog nodig. Het kwade waart overal rond.
Het juweel is in handen van de vrouw Lamia. Ze lijkt de tijd te ontstijgen en heeft al het een en ander meegemaakt in compleet andere tijden van de wereldgeschiedenis. In de loop van het verhaal trekken Linn en Lamia samen op.
Scenario
Het scenario van Stephen Desberg is intrigerend. Er zit veel vaart in de gebeurtenissen, verschillende tijdlagen wisselen elkaar af en steeds hou je het idee dat er een groot plan zit achter alles wat er gebeurt. Het heeft met het oude Egypte te maken, met het eerste monotheïsme en met de dichter Ay. Het raadselachtige is groot genoeg om je door het verhaal te stuwen en niet te groot, zodat het je zou ontmoedigen. Linn met haar alchemistische achtergrond is geknipt voor dit avontuur en ze blijkt behendig genoeg om zich te kunnen redden als het echt gevaarlijk wordt.
Ook Lamia is een krachtige vrouw. Meester Worn, die ze een slechte herinnering noemt, heeft nog een appeltje met haar te schillen, om wat er ooit in Venetië is gebeurd. Wat er ook gaat gebeuren, gemakkelijk zal het niet worden.
De omgeving verkeert in chaos: de shayks dringen Parijs binnen, al is het de vraag of ze die stad kunnen veroveren: de machtige ridder Hert is er immers ook nog. Maar er vallen doden, er is paniek en het is niet gemakkelijk om het hoofd koel te houden.
Het verhaal van Desberg is stevig en wie dit eerste deel gelezen heeft, wil meteen door naar deel 2, maar dat is er nog niet.
Tekeningen
De kracht van de strip ligt niet alleen in het verhaal, maar ook in de tekeningen, van Yannick Corboz: een heerlijk soepele lijn, detaillering waar nodig, weglatingen waar het kan. Personages die zich natuurlijk en vloeiend bewegen, fraai getekende koppen - de tekenaar iemand die blijkbaar graag mensen tekent. Die vallen meteen op, maar de decors zijn ook in orde en bepalen voor een deel de sfeer. Met nadruk moet ook de inkleuring genoemd worden, die niet alleen fraai is, maar ook krachtig meewerkt.
Uit de kleuren blijkt het duistere van de wereld waarin we terechtgekomen zijn. De rode haren van Linn lichten daarbij op, maar het rood is ook vaak angstaanjagend: vuur, bloed. Lamia's kleur is zwart. Ze heeft zeker een duistere kant, maar ze komt dicht bij de lezer, doordat soms het vertelperspectief bij haar ligt. Je kijkt dan in haar hoofd: 'Ik voel niet meer, maar mijn hart is nog niet dood.'
De inbreekster is het krachtige eerste deel van het tweeluik De rivieren van het verleden. Het is een heerlijke strip: je laat je meeslepen door het verhaal en daarna kun je nog lang bladeren en kijken naar de tekeningen. Je wilt Linn en Lamia nog wel even volgen. Van die meester Worn zijn ze nog niet af en Argonovitch zal zich er niet bij neerleggen dat Linn hem het juweel nog niet heeft bezorgd. Er staat nog veel te gebeuren.
Achter in het album zijn als extraatje fraaie schetsen opgenomen van de belangrijkste personen. Eerder besprak ik andere series met tekeningen van Corboz: Moordenaar op maat en Verhoeven Brigade.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten