Als je het stripboek Michel openslaat, tref je voorin niet de titelpagina aan. Het verhaal begint meteen met het hoofdstuk 'Ik ben het maar...' Dat zal bedoeld zijn als een soort proloog. Dat je na het hoofdstuk alsnog een titelpagina aantreft, compleet met opdracht en zakelijke gegevens, deed me toch wat vreemd aan.
Michel Hubeau is een man van 43 jaar, met het verstand van een kind. Hij wordt verzorgd door zijn moeder, Catherine, die 72 is. Zij is degene met wie we als lezer meeleven. De scenarist Zidrou (Benoît Droussie) laat zien met hoeveel warmte en liefde Catherine voor haar zoon zorgt, maar ook hoe ze tegen haar eigen grenzen aan loopt. Ze staat er alleen voor. Haar dochter is blij dat ze haar eigen kinderen opgevoed heeft en ze wil de zorg voor haar broer er absoluut niet bij hebben.
Michel leeft in een klein wereldje: het tv-programma Hippie Papy, het spel vier op een rij, de dvd Wulpse tweelingen, chocola en dat is het dan wel. Hij houdt van de regen en heeft een hekel aan de wind. Hij heeft driftbuien, maar ook aandoenlijk momenten.
Door hem is ook Catherines leven klein geworden. Tegen een vroegere vriendin van Michel zegt ze: 'Hij leeft zijn eigen leventje met zijn kleine verdrietjes en zijn grote pleziertjes'. En als de vriendin vraagt: 'En u, mevrouw Hubeau? antwoordt ze: 'Ik ook... ik leef zijn leventje.'
Het mooie van Michel is dat er veel ongezegd blijft. Catherine heeft zo haar gedachten, die ze voor
zich houdt. Roger (Roger Ibáñez) tekent haar dan zonder tekst. Catherine laat bijvoorbeeld haar zus en neef uit, net nadat die neef verteld heeft dat hij zijn moeder mee naar de film neemt. 'Ik verwen mijn mamaatje een beetje', zegt hij. 'Wat dankbaarheid mag wel'. Als Catherine het bezoek uitgelaten heeft, blijft ze nog even voor de gesloten deur staan. De lezer kan invullen dat ze op dat moment bedenkt dat zij zoiets van Michel nooit hoeft te verwachten.
Al eerder in het boek wordt verwezen naar het ongeluk waardoor Michel geworden is wie hij is. Ook Michel weet dat hij een ongeluk heeft gehad. In het laatste hoofdstuk krijgen we een flashback naar vlak voor dat moment. De herinnering wordt wakker gemaakt als Catherine tegen Michel zegt dat hij voorzichtig moet rijden. Meteen daarna is ze terug in het verleden.
Michel is een ontroerend boek. Het is warm, maar het schrijnt ook. Je ziet een moeder die haast boven haar macht moet leven, maar er met overgave het beste van maakt. Doorgaan - iets anders zit er niet op. Als haar dochter vraagt: 'Wat moeten we doen, mama? antwoordt ze: 'Nog een potje koffie zetten en gewoon verder doen. Wat moeten we anders?'
Roger heeft Michel getekend in een licht karikaturale stijl, die toch realistisch aandoet. Veel personen hebben een wat uitvergroot hoofd. De kleuren zijn veelal, per hoofdstuk of per bladzijde, in één gamma gehouden, zodat er geen scherpe kleurcontrasten zijn. Dat past goed bij de ingetogen manier van vertellen.
Michel is een boek om een beetje stil van te worden. En daarna wil je het herlezen.
Scenario: Zidrou
Tekeningen: Roger
Uitgeverij: Blloan
hardcover, € 14,95
Geen opmerkingen:
Een reactie posten