Er zijn strips waarin de personages elke keer in eenzelfde situatie verkeren. Een beroemd voorbeeld uit het verleden is De Generaal, van Peter de Smet, die in elk verhaal probeerde de macht te grijpen en altijd mislukte dat. Iets soortgelijks was het geval bij grootvizier Iznogoedh van Jean Tabary en René Goscinny. Hij werd beheerst door maar één gedachte: hoe word ik kalief in plaats van de kalief. Elke keer meende hij bijna kalief te zijn, maar nooit bereikte hij zijn doel.
Ook bij Game Over is de startsituatie in elk verhaal hetzelfde: het figuurtje (Barbaar) bevindt zich in een computerspel en moet proberen eruit te komen. Er staan richtingaanwijzers met 'exit'. Er zijn monsters die hem bedreigen en er zijn andere hindernissen die moeten voorkomen dat zijn missie lukt.
Verder is er een meisje met een punthoed. Soms vergezelt ze hem, soms moet ze gered worden. Ze is niet zo slim en verschillende keren mislukken de missies door haar toedoen. Nooit lopen de missies goed af: ze eindigen na een of twee pagina's altijd met 'game over'.
Game Over is een uitvloeisel van Kid Paddle, een serie waarin de hoofdpersoon computerspelletjes speelt. Verder heeft hij interesse voor horrorfilms en monsters. Geregeld botst hij met zijn onderwijzer, die weinig begrip heeft voor dergelijke pupillen. De reeks Kid Paddle beslaat intussen dertien delen (en een monsterdeeltje buiten de reeks); van Game Over verscheen onlangs het tiende deel.
Game Over wordt gemaakt door een groepje mensen: Midam (Michel Ledent) tekent en schrijft scenario's. Tekeningen worden ook gemaakt door Adam, Julien Mariolle en Philippe Auger. Thitaule schrijft ook scenario's. In het op een na laatste plaatje van een episode staat altijd keurig vermeld wier werk het is. Als extraatje in dit deel krijgen we achterin twee pagina's schetsen en tekeningen van de verschillende tekenaars.
Game over is een grappige strip, vind ik, en dat zou me toch te denken moeten geven. Het einde is namelijk altijd gruwelijk. Het figuurtje vindt altijd de dood: het wordt geplet, geëlektrocuteerd, gespietst of opgegeten. Als het niet slecht met hem afloopt, gebeurt dat wel met zijn vriendinnetje.
Ik denk dat we blijven lezen, omdat in elk verhaal de suggestie wordt gewekt dat het deze keer zou kunnen lukken. Heel eventjes word je op het verkeerde been gezet. In je achterhoofd weet je dat het weer misgaat, maar enkele momenten wil je geloven dat alles mee zal zitten.
Dat gebeurt natuurlijk niet en je kunt weer terugleunen in je stoel: je bent weer in het vertrouwde patroon. Je kunt de personages losers vinden en dan is het ook niet erg dat het gruwelijk met ze afloopt. Bovendien: het is maar een spelletje en in een spelletje accepteer je veel meer dan in het werkelijke leven.
Al tien albums lang lukt het de makers ons mee te trekken in een spelletje. Met gamen kun je maar doorgaan, zoals ik weet uit de zeer nabije omgeving. Afgelopen nacht was hier in huis een LAN-party. De gamers gingen de hele nacht door en nu het 11 uur in de ochtend is, zijn ze nog steeds enthousiast bezig.
Zo zal het ook wel gaan met de strips van Game Over. Wie eenmaal als lezer het spelletje meespeelt, zal er niet gauw genoeg van krijgen.
Watergate. Game Over 10
Tekeningen: Midam, Adam, Julien Mariolle, Philippe Auger
Scenario: Midam en Thitaume
Inkleuring: Benek
Uitgever: Ballon Comics (Ballon Media)
softcover, 48 blz. € 6,50
Geen opmerkingen:
Een reactie posten