Kale kop is de bijnaam van het meisje Zita, dat, vanwege leukemie, al negen jaar in een ziekenhuis woont, waar meer kinderen langdurig moeten verblijven. Ze is vrolijk en ondernemend. Zidrou schreef het scenario voor een aantal albums over haar, die werden getekend door Ernst. Nu is het vijfde deel verschenen, De handen uit de mouwen.
In dit deel gaat het over het probleem dat er in het ziekenhuis geen overnachtingsplek voor ouders is. Die worden verwezen naar een hotel, hoewel ze natuurlijk in de buurt van hun kind willen zijn. Zita pakt met haar vriendjes het probleem aan. Eerst herbergt ze illegaal een moeder in een ziekenhuisbed en later krijgen de kinderen toestemming om een leegstaande ruimte op te knappen. Op de cover zien we hoe ze daarmee aan de gang zijn.
Pijntjeskermis
Er moet wel geld voor komen en de kinderen zijn inventief in het bedenken van manier om geld te verdienen. Zo organiseren ze een 'pijntjeskermis' in het ziekenhuis. Dat is misschien niet helemaal realistisch, maar Zidrou maakt er wel een aannemelijk verhaal van.
Dat iemand negen jaar lang in een ziekenhuis verblijft, vind ik wel erg lang. Ik snap dat het nodig is voor de serie, maar ik vraag me af of het in werkelijkheid gebeurt. Zita wordt behandeld, waardoor ze geen haar meer heeft, maar ze lijkt verder niet ziek of zwak en ze is best energiek. Dat geldt eigenlijk voor de meeste kinderen. Er is een meisje dat het bed moet houden, er zit een kind in de rolstoel en eentje zit helemaal in het verband vanwege brandwonden, maar het lijkt vooral een vrolijke boel.
Vrolijk
De ernst zit vooral in de moeder, die niet bij haar kind mag slapen. Daarmee opent het album en het laat meteen het probleem zien. Er zijn meer moeders die zich zorgen maken over hoe het met hun kind zal gaan. Verder is deze strip vooral vrolijk, wat voor kinderen ook het prettigst is om te lezen. Het lijkt me zonder meer goed als gezonde kinderen zich eens inleven in kinderen die met ziekte te kampen hebben en voor kinderen die ziek zijn is het goed dat ze ook eens een strip lezen die over hen gaat.
Gezien het verhaal en de tekeningen heb ik in ieder geval aangenomen dat kinderen de doelgroep zijn. Het taalgebruik is daar niet altijd bij aangepast: 'Het is geen kwestie van protocol: we hebben gewoon niet de infrastructuur om ouders te laten overnachten bij de operatie van hun kind, bijvoorbeeld.' Aan sommige termen als 'kinesitherapie' of 'revalidatie' is misschien niet te ontkomen, maar voor 'gehospitaliseerde kinderen' was wel een omschrijving beschikbaar geweest die meer op de kinderen was toegesneden.
Kinderen lezen daar waarschijnlijk wel overheen. Die genieten van een verhaal waarin kinderen zich niet neerleggen bij de omstandigheden, maar die willen veranderen. Doordat ze samenwerken, blijken ze veel tot stand te kunnen brengen, zelfs meer dan volwassenen, al hebben ze die daar wel bij nodig.
Serie: Kale kop
Scenario: Zidrou
Tekeningen: Ernst
Uitgever: Silvester
's-Hertogenbosch 2021, 48 blz. € 7,95 (softcover)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten