In 2022 verschenen de eerste twee delen van Verhoeven Brigade, een heerlijke politiestrip. Hoofdpersoon is de kleine commandant Camille Verhoeven. Hij draagt een vrij hoge hoed, mogelijk ter compensatie en hij tekent. Dat laatste is niet zomaar een hobby, maar hij zet het ook in voor zijn werk.
Camille heeft een bijzonder team om zich heen, maar je volgt hem het meest. Bij zijn werkgever heeft hij aangegeven geen ontvoeringen te doen, maar in het derde deel, Alex, wordt hij toch in een zaak gerommeld die veel van zo'n ontvoeringszaak weg heeft. De jonge vrouw Alex wordt naakt opgesloten in een ijzeren kooi die opgetakeld wordt. Haar ontvoerder heeft gezegd dat hij haar wil zien creperen.
Van tijd tot tijd komt dat gegeven voor in misdaadverhalen. Mij schieten te binnen: Isabelle (1989), roman van Tessa de Loo en Gebroken spiegels (1984), een film van Marleen Gorris. Het lijkt op een ultieme vorm van macht nemen over iemands leven. Het slachtoffer kan voorzien wat er te gebeuren staat, tot aan de dood toe. Alex is echter niet van plan zich bij de situatie neer te leggen.
Gecompliceerd personage
Alex is een gecompliceerd figuur. Ze krijgt uitgebreid een achtergrond mee, vanaf haar jeugd. Die tekeningen zijn lichter ingekleurd en er zijn geen kaders omheen geplaatst, zodat je meteen weet dat je te maken hebt met flashbacks. Het verhaal van haar verleden wordt in gedeelten verteld, zodat je langzaam een completer beeld van haar krijgt. Ze heeft een moeilijke jeugd gehad, maar is zeker niet alleen een slachtoffer.
Het is weer een mooi verhaal geworden. Camille doet zijn best de zaak op te lossen, maar de lezer weet meer dan de politie, doordat het vertelperspectief verschillende keren verspringt naar dat van Alex. Je vraagt je dus niet af wat er gebeurd is, maar wel hoe het opgelost zal worden. Dat was indertijd ook de structuur van de afleveringen van de serie Columbo. Waarom het allemaal gebeurd is en wie Alex eigenlijk is, kom je pas in de loop van het verhaal te lezen.
Scenario en tekeningen
Alex is, net als de vorige twee delen, gebaseerd op een roman van Pierre Lemaitre, waarvan Pascal Bertho een scenario heeft gemaakt. Wat ik op wiens conto moet schrijven is me niet helemaal duidelijk, maar het is weer een puik verhaal geworden.
Ook de tekeningen van Yannick Corboz zijn weer goed. Al op de eerste pagina blijkt de soepele lijn, die me wel doet denken aan die van Hans van Oudenaarden, van de strips Rhonda en Wynona. Alex is een goed verhaal, mooi getekend, prima strip. Aanbevolen dus. zeeën
 |
| Schets voor de cover (Bron) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten