De strips van Brammetje Bram zijn een beetje weggezakt in de herinnering. Debet daaraan is dat veel verhalen nooit als album zijn verschenen, maar alleen in tijdschriften te lezen waren. Daarom is het mooi dat uitgeverij Arboris de avonturen van deze jonge stripheld compleet aan het uitbrengen is. Intussen is deel 3 verschenen: Pauwen en pestkoppen. Voor deel 1 en 2: zie de links onderaan.
Ook in dit derde deel zijn drie verhalen opgenomen: De jacht op het pauwen-ei, De gevangenen van het Duivelseiland en Jonker Ahoy! Ooit moet ik al die verhalen in Sjors gelezen hebben; deze drie verschenen er in 1973 en 1974. De uitgever heeft gekozen voor een uitgave op niet al te glad papier. Het doet me denken aan het papier waarop indertijd strips werden afgedrukt. Het lijkt me zeer passend. In ieder geval helpt het mijn jeugdsentiment mede op gang.
Bij het herlezen van de verhalen leest iemand van mijn leeftijd met een dubbele blik: die van de jongen van toen, die eigenlijk alleen maar geïnteresseerd was in het verhaal en die van nu: mee willen leven met de personages, maar tegelijkertijd van een afstandje bekijken hoe de verhalen zijn opgebouwd, hoe de tekeningen gemaakt zijn, hoe de inkleuring is.
Bemanning
In de verhalen zijn Brammetje en Knevel de hoofdpersonen. Meestal is de rest van de bemanning ook prominent aanwezig, maar in de eerste twee in dit deel spelen ze nauwelijks een rol. Dat had ik niet onthouden en nu viel het me op. Pas in het derde verhaal is de bemanning weer prominent aanwezig.
Het grondplan van een avontuur is meestal: er is een doel dat bereikt moet worden, maar er zijn hobbels op de weg ernaartoe en uiteindeljk komt alles goed. Dat weet je van tevoren, want hoewel Brammetje leeft in een wereld van zeerovers, is het een veilige wereld: er zullen geen doden vallen, er zal geen bloed vloeien.
In het eerste verhaal draait het om een pauwen-ei waar velen jacht op maken. Het moet bij de juiste persoon terechtkomen, maar er zijn (andere) kapers op de kust en zo'n ei is ook nog heel kwetsbaar, dus voor je het weet, gaat het mis. De scenarioschrijver, Frans Buissink, heeft alles uit de kast gehaald om de missie zo moeilijk mogelijk te maken. Als je het in afleveringen leest, accepteer je dat waarschijnlijk vrij gemakkelijk, maar als je het verhaal achter elkaar leest, komt het ook-dat-nog-gevoel wel eens over je.
Maar de verteltoon blijft monter, de oplossingen zijn ingenieus en daardoor blijft het verhaal amusant. Niet een van de sterkste verhalen, maar nog steeds aardig leesbaar.
Bloody Mary
Veel helden hebben hun vaste tegenstander. Bij Knevel is dat Bloody Mary, die in alle drie de verhalen een rol speelt. Tussen deze twee kemphanen is de animositeit beperkt. In een van de verhalen zien we Knevel zelfs een dansje maken met Mary.
 |
| Brammetje en Bloody Mary |
In het tweede verhaal, deze keer naar een scenario van Yaack, is het stramien hetzelfde als in het eerste: Knevel wil met Brammetje naar het Duivelseiland, maar ze krijgen het maar niet voor elkaar om daar ook te komen. Ook nu weer is de verhaallijn aan de magere kant, maar het verhaal blijft amusant.
In het derde verhaal neemt Knevel een onuitstaanbare jonker aan boord, verblind door de beloning die hem in het vooruitzicht is gesteld. Het aardige van dit verhaal, weer geschreven door Buissink, is dat Knevel zichzelf niet is en dat verandert alles aan boord.
Tekeningen
De tekeningen van Ryssack blijven lekker. Een soepele lijn, expressieve gezichten, dynamiek in de bladzijden. De inkleuring is voor hedendaagse begrippen vrij hard en er zit weinig wit in, waardoor er niet veel lucht in sommige tekeningen komt. Bij de inkleuring wordt meestal geen nuance gebruikt en schaduwwerking is er maar weinig.
De verhalen zijn redelijk eenvoudig, maar ze blijven goed leesbaar. Er zit behoorlijk wat humor in en de karakters zijn aantrekkelijk. Ook de poes van Brammetje, Knarf, heeft echt een karakter. Soms vervult hij opdrachten en hij laat duidelijk zien dat hij niet voor ...eh... de poes is.
Het dossier voor in deze uitgave behelst een gesprek met Yaack (Jacques Bakker), scenarist, door Wouter Adriaensen. Het is een gesprek dat een mooi inkijkje geeft in de stripwereld van decennia geleden. Er is ook een bibliografie van Yaack toegevoegd.
 |
| Knevel en Brammetje herenigd met de rest van de bemanning |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten