Het is altijd prettig als men in een gesprek niet in vaagheden blijft hangen, maar man en paard noemt en zeker als het gaat over de strip van Mestrik (Meinte Strikwerda). Daarvan is nu deel 3 verschenen: Man en paard liggen dwars.
De cover is sober gehouden: alleen hoofdfiguren, tegen een rode achtergrond, die naar boven toe donkerder kleurt. Een beetje kaal is het wel. Aan de andere kant worden we ook meteen bepaald om wie deze strip draait: een ridder (Man), een paard (Paard) en een witte draak (De Witte Draak).
Antropomorf
Het paard en de draak spreken, wat ze menselijke trekjes geeft. Dat antropomorfe is aan meer dingen te merken: het paard heeft een soort van voetjes en de draak heeft mensenhanden en mensenvoeten en draagt bovendien een zonnebril. Verder heeft hij de bouw van de mens (op de staart en de kop na).
Het sprekende paard staat op nagenoeg hetzelfde niveau als de ridder. Daarom zoekt hij ook zelf zijn weg; er zijn geen teugels waarmee de ridder hem in bedwang kan houden. De ridder draagt een harnas, maar heeft dunne armen en benen, waardoor hij allerminst als ijzervreter overkomt.
Man en paard jagen steeds op de Witte Draak, maar zullen hem nooit te pakken krijgen. Zoals De Generaal nooit de macht zal grijpen, de Grote Boze Wolf nooit de drie biggetjes zal opeten en Grootvizier Iznogoedh nooit kalief zal worden in plaats van de kalief. We hebben dus al bij voorbaat te maken met een loser, maar wel een aangename loser, die voluit de sympathie van de lezer heeft. Je kunt je met anti-helden immers vaak gemakkelijker identificeren dan met helden.
Grapdichtheid
De verhalen in dit derde deel beslaan minstens een pagina, maar kunnen ook uitlopen op avonturen van drie, vier of vijf bladzijden. Bij een gagstrip gaat het vaak om het laatste plaatje. Dat is bij Man en paard minder nadrukkelijk. De grapdichtheid is hoger, zodat je ook tussendoor steeds grappen krijgt. Het zijn de stenen waarop je stapt als je de rivier van het verhaaltje oversteekt.
De personages zijn op zich al grappig: de ridder die zowel sukkelig als slim kan zijn, het eigenzinnige paar, de witte draak die ook nog vegetarisch is (en die heel erg van bloemetjes houdt). Maar net als bij bijvoorbeeld De Generaal moet er in een strip die elke keer hetzelfde verhaal vertelt, wel steeds zuurstof aangevoerd worden om leven in de verhalen te houden.
Dat gebeurt door nevenpersonages. De belangrijkste in dit verhaal zijn Madame Zelda, een waarzegster, en een indiaan, die regendansen uitvoert, maar ook niet terugschrikt voor het veroorzaken van andere weertypen. Soms staat de verhaallijn van deze personages bijna los van die van Man en Paard, zodat het lijkt alsof je al binnen het album een spin-off hebt.
Stripconventies
Ridders situeren we in de middeleeuwen, maar in een strip kan alles en zo zien we de personages ook aanschuiven bij De Wereld Draait Door. Die (on-)mogelijkheid wordt overigens ook binnen het verhaal ter sprake gebracht, zoals vaker de stripconventies mede onderdeel van het verhaal vormen. Er is bijvoorbeeld ook een gesprek over censuurbalkjes.
Intussen heeft Mestrik met Man en paard een eigen wereld geschapen: een historische setting met fantasie-elementen en vooral ook met humor. Hardop lachen om een strip lukt mij meestal niet, maar breed grijnzen wel en dat gebeurt geregeld bij het lezen van de strip.
Leuk zijn ook de verwijzingen naar andere strips. Dat gebeurt het nadrukkelijkst naar Olivier B. Bommel en Tom Poes, die letterlijk rondlopen in een van de avonturen en bij Asterix. Grappig zijn ook de aanbevelingen (of de kritische opmerkingen) van strippersonages achter op het album. Het zijn er een hele rij, van De Generaal tot de Rode Kater en van Roodhaar tot Donald Trump.
Bloopers
Ten slotte is er nog een toetje: enkele bladzijden met bloopers, die suggereren dat sommige verhaaltjes in een eerdere versie anders afliepen. Alsof we een kijkje achter de schermen krijgen en een eerdere take van het verhaal te zien krijgen. Bij films, op dvd, maar soms ook op het bioscoopscherm, gebeurt dat vaker, maar in de strip kende ik het nog niet.
Het is te hopen dat de Witte Draak nog lang rond mag huppelen in de wereld van Mestrik en dat Man en Paard nog lang achter hem aan mogen zitten. We zullen de pogingen om de draak te vangen geamuseerd volgen.
 |
| (fragment) |
Man en Paard heb ik leren waarderen door de publicaties in Stripglossy. Maar is een heel album niet een beetje te veel van het goede?
BeantwoordenVerwijderenBloopers ken ik wel van de Australische strip Slack Wyrm (https://joshuawright.net/index.html) waar ik ook Patreon van ben. En op Patreon legt hij nog wel eens twee versies voor en dan kunnen wij stemmen welke wij het leukste vinden. Deze zet hij dan op zijn website en Instagram.
Dank voor de aanvulling. Een heel album verveelt niet, heb ik gemerkt. Maar ik heb het ook niet in één keer gelezen.
BeantwoordenVerwijderen