Mummies en Monsters (Brammetje Bram 2, Ryssack)

Waarom worden integrale uitgaven gekocht? Als iemand van een bepaalde serie houdt, mag je aannemen dat hij al veel losse albums heeft. Waarom dan ook nog de herdrukken in harde kaft aangeschaft?

De herdrukken zijn over het algemeen mooiere uitgaven. Ze staan goed in je kast en als ze naast elkaar op de plank staan, heb je ze voor het grijpen. Dat is handig voor een striplezer die de losse albums niet netjes ordent.

Dossier

Verder hebben de integrale uitgaven vaak inleidingen, de zogeheten dossiers, met boeiende informatie over de tekenaar, de scenarist of de drukgeschiedenis. Er zijn aankondigingen opgenomen, tijdschriftomslagen waarop de reeks wordt gemeld, interviews, anekdotes. Allemaal extraatjes die de albumkoper niet heeft.

Ook is er soms een toegift, in de vorm van een kort verhaal, ooit ergens gepubliceerd, maar daarna moeilijk vindbaar. Juist de zaken die een album niet biedt, maken de integrale uitgave aantrekkelijk.

Bij Brammetje Bram is er nog een andere reden om de integrale uitgave aan te schaffen. Veel van de verhalen zijn nooit in albumvorm verschenen. Ze kwamen niet verder dan de tijdschriftpublicatie. Eerder schreef ik over deel 1, nu is deel 2 verschenen: Mummies en monsters.

Dit deel bevat drie verhalen: 'De levende mummie', 'De listen van Linke Loe' en 'De schrik van Torantijn'. In het allereerste verhaal over Brammetje Bram kwam het jongetje per ongeluk terecht op het schip van Knevel de Killer. In dit tweede deel wil hij onderhand wel naar huis. U snapt het al: er komt steeds iets tussen.

Naar huis

Maar in het derde verhaal van deel 2 gaat Brammetje daadwerkelijk naar zijn thuishaven: Torantijn. In het vissersplaatsje blijkt het echter helemaal niet pluis te zijn. De kroegen zijn gesloten en niemand vertoont zich op straat. Een verschrikkelijk monster heeft zo'n beetje de hele zeevaart stilgelegd. Of zijn er alleen maar verhalen over een monster?

Begin jaren zeventig las ik Brammetje Bram in Sjors. Dat zal meespelen bij mijn sympathie voor de verhalen. Door het lezen van de strip maak ik contact met een leeftijd die ik al lang achter me heb gelaten. Maar ook als ik wat meer afstand neem, kan ik wel snappen dat Brammetje Bram een aangename strip is. Ryssack is een vaardig tekenaar, met een bijzonder soepele lijn. De schwung waarmee hij Knevel en zijn mannen neerzet is heerlijk om te zien.

Het verhaal heeft meestal genoeg vaart, er zit aardig wat humor in (de Chinese kok wil steeds de kat van Bram verwerken in de loempia's) en de dialogen zijn vlot. Een enkele keer maakt de tekenaar het zich gemakkelijk, bijvoorbeeld bij een gevecht, dat hij reduceert tot een wolk waar hier en daar een arm of een been uitsteekt. Aan de andere kant is dat ook wel begrijpelijk. Brammetje Bram is ook en eigenlijk vooral bedoeld voor de jonge en wellicht teerhartige lezer en dan is het misschien wel verstandig om geweld te suggereren in plaats van het te laten zien.

Geweld

Dat geweld heeft altijd iets goedmoedigs en ook iets grappigs, zodat niemand zich eraan kan storen, maar dat geldt voor de hele setting. Knevel mag dan wel een 'killer' genoemd worden, maar zijn schip heet 'De Zeemadelief' wat een aandoenlijke naam is voor het schip van een kaper. De kapitein van zo'n schip moet wel een ruwe bolster met een blanke pit zijn.

Met de hoofdpersoon, Brammetje, kun je je gemakkelijk identificeren. Hij is immers een gewoon jongetje, zoals wij ook zijn (geweest), die maar per toeval in de omgeving van ruwe zeebonken terecht is gekomen. En hij laat zich niet corrumperen door zijn omgeving.

Hoewel hij aan boord de zwakste is, moet hij toch verschillende keren de bemanning van de Zeemadelief redden. Dat maakt natuurlijk dat de kapers sympathie hebben voor het scheepsmaatje. En als lezer ben je er trots op dat degene met wie jij je geïdentificeerd hebt, het toch maar weer mooi geflikt heeft.

Sober

Het dossier in Mummies en monsters is aan de sobere kant: alleen een interview met tekstschrijver Frans Buissink. Het dossier is samengesteld door Hans van den Boom, naar wiens naam je overigens wel moet zoeken.

Het is  een leuk interview, waarin we een mooi kijkje krijgen in het functioneren van een redactie. Ik las met verbazing dat het blad Sjors op een gegeven moment 360.000 abonnees had. Als elk blad door gemiddeld drie mensen gelezen wordt, betekent dat een lezerspubliek van meer dan een miljoen! Dat waren nog eens tijden. Als het geheugen van Buissink tenminste klopt.

Of de reeks een beetje loopt, is mij onbekend. Het zou mooi zijn als de sympathieke strip weer een beetje onder de mensen komt.

Serie: De Complete Brammetje Bram
Deel: 2. Mummies en monsters
Tekeningen: Eddy Ryssack
Tekst: Frans Buissink
Uitgever: Arboris, Zelhem 2018; 16o blz. gebonden, €24,95