Bij Silvester verschijnt, al voor het derde seizoen, een serie met een leuke formule. Stripmakers krijgen de opdracht om een strip te maken met daarin zeven vergelijkbare (en natuurlijk ook onderling verschillende) personages: zeven psychopaten, zeven zendelingen, zeven strijdssters, zeven schipbreukelingen. De formule blijft bij elk deel hetzelfde, maar de uitwerking verschilt. Hieronder vind je nog een aantal links naar eerdere besprekingen van delen van deze reeks.
Intussen zijn we aangekomen bij deel 18: Zeven superhelden. Mathieu Salvia, die het scenario schreef, heeft als hoofdpersonen geen mannen met maillots aan en capes om gekozen. Het verhaal begint met een oude man die met een stok loopt, zijn katje achterna dat hoog in de boom zit.
Het blijkt een superheld in zijn nadagen te zijn. Vroeger kon hij vliegen, maar dat doet hij al lang niet meer. Hij probeert nu een onopvallend leven te leiden.
 |
| De baard een massief stuk inkt |
Bejaarde superhelden
Als hij weer thuiskomt, wordt hij opgewacht door iemand die hem vriendelijk verzoekt om mee te gaan. Hij komt in een instelling met nog vier bejaarde superhelden. Men houdt ze daar vast voor onderzoek. De onderzoekers willen graag weten wat het geheim achter de superkrachten is. De behandeling is niet slecht en de oude helden genieten ook wel enige vrijheid, maar ze kunnen niet weg: hun polsbanden verraden waar ze zijn.
Bij oude superhelden denk ik meteen aan Watchmen, een strip die ik koester. Ook daar zijn de helden over hun hoogtepunt heen en ze hebben allemaal donkere kant. Ze zijn niet meer de onversneden helden uit de comics uit mijn jeugd.
Die tragiek zit ook in Zeven superhelden: ze zijn helden, maar kunnen niet meer de wereld naar hun hand zetten. Het is maar de vraag of het hun ooit zal lukken om uit de instelling te ontsnappen. Bovendien zijn ze niet meer onbevangen. Ze weten door hun verleden dat je wel de goede zaak kunt willen dienen, maar dat je altijd vuile handen maakt.
 |
| De haardos lijkt los te staan van het gezicht |
Zoektocht
Behalve het verhaal van een ontsnappingspoging is Zeven helden ook het verhaal van een zoektocht: waar is de zesde held? Is hij wel binnen de muren van de instelling? En dan blijkt er volgens de titel dus ook nog een nummer zeven te zijn.
Het verhaal zit goed in elkaar, neemt je gemakkelijk mee en door de tragiek overstijgt het het avontuur of de actie. De tekeningen van Philippe Briones waren minder aan mij besteed. Hij gebruikt een hoekige stijl, maar die werkt minder goed waar de lijnen in werkelijkheid niet zo hard zijn. Een baard wordt dan een een massief stuk inkt en een haardos lijkt los te staan van het gezicht. Bovendien lijkt de tekenaar niet stijlvast. Verderop in het verhaal heeft hetzelfde personage ineens wel een echte baard en echt haar.
Maar het verhaal wordt er niet door bedorven en de lezer laat zich wel meenemen. In deze reeks wachten we nog op de albums over Zeven kannibalen, zeven atleten en zeven Makkabeeën.
 |
| Niet stijlvast |
Zeven superhelden. Mathieu Salvia (scenario), Philippe Briones (tekeningen), Romain Huet (inkleuring). Uitg. Silvester, 64 blz. € 17,95 (hardcover)
Eerdere recensies van deze delen uit deze reeks:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten