De meeste verhalen van Luc Orient heb ik niet meteen bij verschijnen gelezen, toen ze werden gepubliceerd in het week Kuifje. Ook de albums, die later verschenen, kocht ik niet meteen.Als ik mij goed herinner, heb ik ze tweedehands aangeschaft, ook vanwege de omslagen door William Vance. Avonturen van Bob Morane, Bruno Brazil en Bruce J. Hawker kocht ik ook, mede om die reden.
Jaren zeventig
Toch associeer de verhalen van Luc Orient met mijn jeugd en ik lees ze dan ook met een zekere nostalgie. Dat het verhalen zijn uit de jaren zeventig merk je aan bijvoorbeeld het roken: Luc Orient steekt wel eens een sigaret op en professor Kala rookt pijp, ook als hij in het ziekenhuis bij Luc aan het bed zit.
Ik lees dat in het derde deel van de integrale uitgave van de avonturen van Luc Orient. Daarin zijn opgenomen: De krater van tovenarijen (1974), Het legioen van verdoemde engelen (1975) en 24 uur voor de planeet Aarde (1975). Niet alleen het roken doet erg aan als jaren zeventig, maar bijvoorbeeld ook de geringe beschikbaarheid van telefoons.
In het eerste avontuur is er een meteoriet ingeslagen in een klein dorpje. In het dorpje zijn maar twee telefoons. De pers komt erop af, maar wordt niet toegelaten tot het dorp. Zo gauw er iets bekend is, haasten de journalisten zich naar de dichtstbijzijnde telefooncel om het nieuws door te bellen. Vreemd is dat daarna niets meer van de journalisten vernomen wordt. Hebben ze de belangstelling verloren? Dat zou sterk zijn.
Spannend
De krater van tovenarijen is overigens wel een spannend verhaal. Uit de krater, die gevormd is door de inslag walmen dampen omhoog, die een halucinerende werking hebben. Hebben we hier te maken met een inval van buitenaardse wezens? Veel lijkt daarop te wijzen, maar er zijn ook aanwijzingen dat mensen de hand hebben in de aanslagen. Een konvooi van enkele laboratoriumwagens wordt getroffen door een lawine die door mensenhand veroorzaakt lijkt te zijn. Scenarioschrijver Greg weet de spanning goed op te voeren, maar de ontknoping gaat erg snel.
De spanning wordt wat dikker aangezet door de lettering, waarin zwaar beladen uitspraken groter en vetter worden afgedrukt: 'Er lopen onzichtbare vijanden rond in Sargoris!!' En af en toe horen we ineens de stem van een alwetende verteller: 'En een zwaardere beproeving dan je denkt, Luc Orient...' Voor mijn gevoel was het niet nodig om op die manier te benadrukken dat we te maken hebben met een spannende situatie. Ook de titels van de albums doen nogal kitscherig aan. Zeker die van de eerste twee hier opgenomen albums zouden nu niet meer gebruikt worden, hoop ik.
Oersterke baby's
Ook het tweede verhaal heeft een intrigerend gegeven: op verschillende plaatsen op aarde blijken er oersterke baby's te zijn. Wie zit hierachter? Natuurlijk gaat het team van professor Kala het uitzoeken. Luc redt nog op het nippertje een baby, waarbij hij wel heel onnatuurlijk over de rand van het dak hangt. Het is een positie die zelfs voor een atletisch persoon als onze held moeilijk vol te houden lijkt.
In dat team hoort ook Toba, maar die krijgen we in deze drie verhalen niet in beeld. Zijn naam wordt slechts een enkele keer genoemd. Kala, Luc en Lora zijn steeds de belangrijke personages.
In het derde verhaal is er iemand die aangeduid wordt als 'De Verwoester'. Hij kondigt aan dat hij binnen vierentwintig uur zal toeslaan. Eerst doet hij dat op kleine schaal, maar er wordt een aanslag gevreesd waarbij de hele aarde gevaar loopt. Het gevaar blijkt niet van aardlingen af te komen.
Deze drie verhalen spelen zich af op de aarde. In eerdere albums zagen we Luc ook in actie op de planeet Terrango. Wel zit er duidelijk een science-fictionkant aan al deze verhalen. Steeds neemt het verhaal de lezer goed mee. Wel blijft het echt een avonturenverhaal, dat psychologisch verder niet zo diep gaat. Maar de verhalen zijn leuk om te lezen.
Interview
De tekenaar, Eddy Paape, kreeg nauwkeurige aanwijzingen, lezen we een interessant interview met Greg dat in het dossiergedeelte is opgenomen. Paape wilde dat ook. In het interview gaat Greg verder in op het vermeende racisme in sommige verhalen van Olivier Blunder en op de morele problemen die Bruno Brazil krijgt met zijn missies. Het interview, door Willem van Helden, dateert van 1977.
De tekeningen van Paape zijn aardig, al valt hij vaak terug op dezelfde soort gezichten en de meeste haardossen bestaan uit dik krullend haar. Expressie in de gezichten was niet zijn sterkste kant. Maar verder kan het tekenwerk nog wel mee.
Val Sparkling
Aan het eind krijgen we een extraatje: een strip over kapitein Val Sparkling en zijn team. De strip is gemaakt om een frisdrank te promoten: Valfruit Pompelmoes. Indertijd was de aanbeveling: 'met fruitsap & zuiver suiker, zonder kleurstoffen.' Ik denk dat 'zuiver suiker' nu geen klanten meer trekt. De inhoud van de strip heeft overigens niets te maken met de frisdrank, wel met het belang van drinkwater.
Luc Orient is nog steeds een aardige strip. De verhalen zijn spannend en houden de lezer gemakkelijk vast. Ik had deze drie avonturen ooit al eens gelezen, maar bij herlezing zat ik er meteen weer net zo in. De uitgave is verder prettig: goed afgedrukt, op papier dat herinnert aan dat van de vroegere albums en hardcover natuurlijk. Er zullen nog steeds liefhebbers voor zijn, neem ik aan.
Titel: Luc Orient, Alle avonturen deel 3
Scenario: Greg
Tekeningen: Eddy Paape
Uitgever: Sherpa
Haarlem 2020, 176 blz. hardcover; € 29,95
 |
| Ook bij Luc Orient zijn mondkapjes niet altijd afoende |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten