Podcast: Suske en Wiske, De Perfecte Podcast

Een stripkenner wil ik mezelf niet noemen, maar ik ben wel een liefhebber. In de loop van de decennia heb ik al van alles gelezen, overal heb ik van geproefd. Daarbij kon ik natuurlijk niet om Suske en Wiske heen.

Twee keer heb ik hier geblogd over Suske en Wiske: over De bibberende Bosch (album nr. 333) en over een Junior Suske en Wiske. Verder heb ik enkele tientallen albums gelezen, wat natuurlijk niets voorstelt bij een zo grote reeks. Mijn zoon heeft waarschijnlijk meer delen tot zich genomen dan ik.

Eerlijk gezegd was ik ook maar gematigd enthousiast over de reeks. Ik vond dat Van der Steen zich te veel herhaalde. Meerdere keren gezien: Lambik (die voor mij eigenlijk nog steeds Lambiek heet) klopt op een deur, terwijl hij achterom kijkt. De deur gaat open, Lambik gaat door met kloppen en klopt dus iemand in zijn oog. Ook vaker gelezen: Er wordt geschoten. Lambik wil snel wat drinken, om te zien of er gaatjes in zijn lichaam zitten.

Door dit soort dingetjes heb ik, misschien onterecht, mijn oordeel  over de serie te veel laten beïnvloeden. De albums van de spin-off Amoras heb ik wel gekocht en over de eerste twee delen heb ik ook geschreven: hier en hier.

Enthousiasme

Sinds enkele maanden is er een podcast over Suske en Wiske: De Perfecte Podcast. De naam is al goed: dat had zomaar een albumnaam kunnen zijn. De podcast is trouwens ook goed. De maker, Koen Maas, is een kenner van Suske en Wiske en hij is erg enthousiast. Dat enthousiasme straalt ook af op de luisteraar.

Vol bewondering luister ik naar details die Maas opnoemt: deze persoon komt voor op een tekening in dat album en die geschiedenis komt terug in dit verhaal. Ik heb de neiging om dan toch die delen te gaan lezen, al moet ik erbij vertellen dat het daar tot nu toe niet van is gekomen.

Interessante gesprekspartners

De podcasts verschijnen niet regelmatig, maar als er weer eentje online staan, is dat altijd een feest. Maas heeft dan een gesprek met een autoriteit, die nog weer andere dingen weet dan Maas zelf: de voorzitter van de Suske en Wiske Fanclub, Eric de Rop (tekenaar en inkter), Charel Chambré (tekenaar van Amoras), de directeur van het Suske en Wiske Museum en een wonderschoon, lang gesprek met Paul Geerts, die in 1972 Willy Vandersteen opvolgde.

Om de podcast heen is er ook nog van alles, zoals een Facebookpagina. Daar heb ik mij verder niet in verdiept. Wel heb ik de website bekeken, waar alle afleveringen terug te vinden zijn.

Natuurlijk is de podcast niet perfect, de naam is duidelijk met een knipoog bedoeld, maar ik ben er wel heel blij mee. Dat fans van Suske en Wiske alle afleveringen willen beluisteren, is logisch. Maar hoewel ik niet tot de fans behoor, wil ik het wel allemaal horen en ik raak enthousiast, tegen wil en dank. Misschien moet ik op zolder maar eens achter het schot duiken: daar moeten nog stapels rode boekjes liggen, gelezen door mijn zoon.

Bron van informatie

Koen Maas is deskundig en enthousiast, maar hij kan ook goed gesprekken voeren. Je merkt dat zijn gesprekspartners zich op hun gemak voelen, waardoor hij hen alles kan vragen wat hij wil weten en uitgebreid antwoord krijgt. Zo wordt de podcast een bron van informatie die je niet gemakkelijk ook ergens anders kunt vinden.

Aangezien iedereen wel eens enkele albums van Suske en Wiske heeft gelezen, zou ook iedereen deze podcast een keer moeten proberen. Misschien ben je meer fan van Suske en Wiske dan je beseft.

Podcast kort

Ook nu weer twee korte signaleringen van een podcast: een radioprogramma over cabaret en kleinkunst dat al jaren bestaat en een opiniepodcast  uit de linkse hoek. De stukjes zijn iets langer geworden dan aanvankelijk bedoeld, maar ik heb het maar zo gelaten.

Andermans veren

Het radioprogramma Andermans veren bestaat al jaren en eigenlijk heb ik er geen idee van hoeveel jaren al. Het heeft al allerlei vormen gehad: twee uur achter elkaar, vijf keer tien minuten en nu een uur lang. Op zondagmorgen wordt het uitgezonden, tussen de twee delen van De sandwich door. Elke uitzending is (ook al sinds jaren) als podcast te beluisteren.

Veel kleinkunstliedjes, afgewisseld met hier en daar een conference of light verse. Vaste onderdelen: het Eigen Veertje (een lied dat speciaal voor deze aflevering geschreven is) en Het Pareltje van Piet, opgedoken uit het archief van Beeld en Geluid. Vaak betreft het een onbekend nummer of een onbekende uitvoering van het nummer. Voor de speellijst van de afleveringen raadplege men de website.

De presentator, Kick van der Veer, is enthousiast en heeft bewonderenswaardig veel kennis. Hij wisselt bekende liederen/conferences af met minder bekende of onbekende en durft in zijn keuze soms controversieel te zijn, maar toont zich dan tegelijkertijd begripvol voor mensen die dat tegen de borst stuit. Hij is chronisch positief (zonder week te worden), zodat je altijd met hem meegaat in de uitzending.

De Eigen Veertjes hebben al veel pareltjes opgeleverd van bijvoorbeeld Katinka Polderman, Jan Beuving, Johan Hoogeboom, Dominique Engers. In de zomeruitzendingen is er Het klasje van George, waarin George Groot commentaar geeft op teksten, soms van beginnende tekstschrijvers. Niet altijd stelt dat commentaar even veel voor, maar soms is er ook weinig commentaar op de teksten te leveren.

Op de Wereldomroep behandelde Jan Kok heel lang het cabaret, maar die omroep bestaat niet meer. Er zijn heel wat podcasts waarin gesproken wordt met cabaretiers. Eerder schreef ik over De mens achter de lach, maar er zijn ook zeker drie andere podcasts met dezelfde formule. Daar kom ik later op terug.

Podcasts die gevarieerd liederen en conferences laten horen zijn er veel minder. Echte concurrentie heeft Andermans Veren eigenlijk niet. Luisteren dus!

Joop Café

Joop Café is een podcast van joop.nl, een opiniesite, vroeger van de Vara en nu van omroep BNNVARA, waarna de URL van de site joop.bnnvara.nl is geworden. Er zijn intussen al meer dan honderd afleveringen, dus de podcast draait al even mee. 

De actualiteit is altijd de aanleiding en meestal worden er enkele onderwerpen per uitzending besproken. Aanvankelijk was er een duopresentatie: Fransisco van Jole en Joyce Brekelmans waren het vaakst te horen, maar geregeld schoof ook Han van der Horst aan. Alle podcasts vind je op deze pagina.

De twee gesprekspartners vormden een goede mix. Mijn houding tegenover de rol van Brekelmans is  ambigu. Ze kon af en toe flink doordraven (waarna haar uitlatingen door de wat rustiger Van Jole weer genuanceerd moesten worden). Soms is er bij mij lichte ergernis over haar taalgebruik. Zo spreekt ze (minstens de helft van de keren) het woord 'journalistiek' uit als 'journistiek', zoals indertijd Marli Huijer het altijd had over 'fisofie' als ze 'filosofie' bedoelde. Verder zal Brekelmans iets bijvoorbeeld niet als 'vreemd' benoemen, maar meteen als 'super raar'. Modieus taalgebruik dat de informatievoorziening soms iets in de weg zit. 

Maar goed, vaak is ze wel goed geïnformeerd en over Amerika heeft ze wel heel veel informatie, die ze ook nog helder verwoordt. En misschien koester ik mijn lichte ergernis ook wel. Ik ben in ieder geval nooit afgehaakt. 

Veel van het bovenstaande is in de verleden tijd geschreven, want de podcast is nogal veranderd in de loop van de tijd. Er is ook een periode geweest dat gekeken werd naar de site Joop. Als er op een artikel extreem veel reacties kwamen, werden die reacties besproken met de schrijver van het artikel. 

Tegenwoordig gebeurt de presentatie door een enkel persoon, die telefonisch contact heeft met iemand over een heikele kwestie. Het geluid van de telefoonlijn is niet optimaal en een gesprek met twee mensen die elkaar zien is toch levendiger. Het zal wel een bezuinigingskwestie zijn, maar de podcast heeft daar toch een beetje onder geleden. 

Joop Café is een aardige podcast. Het is een podcast uit de linkse hoek en daar is niks mis mee. Mensen die ernaar gaan luisteren, weten wat voor soort meningen ze kunnen verwachten. Bovendien gaat het niet om de meningen, maar om de argumenten en er wordt (meestal) niet zomaar wat geroepen in de podcast. Probeer maar eens, zou ik zeggen.