Podcast: De mens achter de lach

In Nederland heet grappigs op een podium cabaret, in België heet dat comedy. Wat weten we in Nederland van het Belgische cabaret? Ik had cassettebandjes van Gaston en Leo en vooral van Urbanus, die aanvankelijk vooral liedjesschrijver was. Later zag ik Geert Hoste wel eens op tv. Intussen kennen we ook Wim Helsen, Philip Geubels en Wouter Deprez en mogelijk ook Alex Agnew en Xander de Rijcke. En nu vergeet ik er ongetwijfeld nog een paar.

Meer dan een jaar geleden schreef ik over Fokcast, een podcast van Fokke van der Meulen, waarin hij wekelijks met comedians praat. Wekelijks ben ik luisteraar en ik geniet er zeer van.

Acht gesprekken

Onlangs stuitte ik op De mens achter de lach, een podcast waarin de journalist Peter Decroubele een gesprek voert met grote namen uit de cabaretwereld. Je vindt alle afleveringen op de bijbehorende  site. Tot nu toe zijn er acht afleveringen verschenen. De namen: Urbanus, Youp van 't Hek, Johny Voners, Els de Schepper, Kamagurka, Kommil Foo, De Nieuwe Snaar, Brigitte Kaandorp.

Alleen de naam van Voners kende ik niet. Hij blijkt te spelen in F.C. De Kampioenen,
maar hij heeft nog veel meer gedaan. Nooit van gehoord. Intussen heb ik vijf van de acht gesprekken gehoord en ik heb me geen moment verveeld.

De meeste gesprekken duren ongeveer een uur, wat een goede lengte is voor een podcast. Als een podcast veel langer is, haak ik vaak af. Zo is de podcast Onder mediadoctoren in de loop van de tijd steeds langer geworden. De laatste aflevering was bijna twee uur. Het langer worden heeft niets toegevoegd; alleen kost het luisteren nu meer tijd. Ik overweeg mijn abonnement op te zeggen.

De laatste aflevering van De mens achter de lach dateert van 18 juni 2019, wat me doet vermoeden dat er niet meer gesprekken volgen en dat zou mij spijten. Maar wellicht is dit een enkel seizoen en krijgen we volgend jaar nog een serie.

Kijken in de ziel

Al deze mensen zijn al tientallen keren geïnterviewd. Waarom zou je dan toch deze interviews nog moeten beluisteren. Ten eerste omdat Decroubele een uitstekend luisteraar is. Zijn gesprekspartners zijn duidelijk op hun gemak en ze geven eerlijk antwoord. Je merkt dat ze ook geregeld echt moeten nadenken en niet met standaard antwoorden aankomen.

Johny Voners zegt in het gesprek dat het komt door de ogen van Decroubele. Die zouden een zekere verwachting uitstralen, waardoor Voners maar bleef praten. Dat zou kunnen. In ieder geval krijgt hij het voor elkaar dat de cabaretiers in hun ziel laten kijken.

De titel De mens achter de lach klopt dan ook helemaal: twee mensen ontmoeten elkaar en praten over het vak en onvermijdelijk ook over het leven. Vaak wordt gevraagd naar hoe het allemaal begonnen is en naar wie de voorbeelden waren. Daardoor krijg je ook beeld van het cabaretlandschap uit een bepaalde tijd.

Satie

Tijdens het hele gesprek hoor je op de achtergrond muziek van Satie. Waarom dat nodig is, is mij niet helemaal duidelijk. Ik vond het eerder storend dan ondersteunend. Misschien komt dat door de muziek zo bekend is.


Drie gesprekken moet ik nog beluisteren: Van 't Hek, Kamagurka en Kommil Foo. Dat gaat binnenkort gebeuren.

Podcast kort

Weer twee podcasts in het kort. Omdat we nog midden in de Tour de France zitten, begin ik met een wielerpodcast.

Radio Bahamontes

Radio Bahamontes is een podcast van Ward Bogaert. Het zijn zeven fascinerende wielerverhalen: over een wielerbelofte die bijna tegelijkertijd met Pantani stierf, over een 92-jarige ex-renner, over een geheimzinnige wielerbeker, over Eddy Schepers, meesterknecht van Stephen Roche. Zeer divers, maar alle afleveringen zijn goed gemaakt. Bogaert weet hoe hij de aandacht van de luisteraar moet vasthouden. 

Juist de kleine verhalen (over een criterium in Zingem bijvoorbeeld) zijn ontroerend. Het zijn kleine verhalen in het landelijke nieuws, maar ze zijn groot voor degenen die erbij waren. Natuurlijk is Radio Bahamontes een podcast voor wielerliefhebbers, maar ook voor iedereen die van mooie verhalen houdt. Op de site vind je ze alle terug, maar ook natuurlijk bij de bekende podcastaanbieders.

De laatste aflevering op de is van 3 juni 2019. Hopelijk volgt er meer.

Mijn vader is een afhaalchinees

In Mijn vader is een afhaalchinees duikt journaliste Felicia Alberding dieper in de al dan niet gelukte multiculturele samenleving. Ze doet dat aan de hand van voedsel: gerechten die vroeger exotisch waren, maar die helemaal geïntegreerd zijn in ons eetpatroon.

Tot nu toe zijn behandeld: de afhaalchinees, roti en kebab. Het speuren naar de herkomst van de gerechten (wat is bijvoorbeeld het verschil tussen kebab en shoarma?) is zonder meer boeiend. Eigenlijk boeiender dan de prekerige kant die de podcast ook heeft: eigenlijk zouden we niet-witte bevolkingsgroepen moeten omarmen zoals we hun voedsel hebben omarmd.

Die boodschap zou sterker overgekomen zijn als die impliciet was gebleven. Laat ons maar zien (horen, eigenlijk) hoe het gegaan is met het voedsel en de luisteraar trekt zelf wel zijn conclusies.

Verder moet je af en toe over een taaleigenaardigheid stappen, want taal is niet Alberdings sterkste punt. Zo denkt ze dat je een smeermiddel op brood doet. Nou ja, dat is ook weer niet zo heel erg.

Of er na deze drie afleveringen nog meer volgen is mij niet duidelijk. Maar misschien krijgen we binnenkort meer te horen over de pizza of de Griekse salade. Hou de site in de gaten