Podcast: De Dikvoormekaarshow

Ach ja, het jeugdsentiment. Ik word nog steeds een beetje week bij tv-series als Q en Q en De wrekers of als ik muziek uit de jaren zeventig hoor en natuurlijk ook bij het terugluisteren van oude radioprogramma's als de 'radiostrip' Biels en Co.

Ook De Dikvoormekaarshow verplaatst me moeiteloos naar mijn jeugd. Ik herinner me nog het begin, toen er nog geen Ome Joop was, geen Harry Nak, geen Toos en Bep en al helemaal geen Dikke Leo. Alleen Dik Voormekaar en Meneer De Groot en wat typetjes. Kostelijk!

Nokkie nokkie

De Dikvoormekaarshow ontwikkelde zich, er kwamen nieuwe vaste personages, maar in wezen bleef het hetzelfde: Dik Voormekaar die het programma draaiend moest houden ('We zitten weer nokkie nokkie, mensen.') en de ontregelende Meneer De Groot. Altijd werd het een puinhoop, altijd misverstanden, altijd zand in de machine. En tussendoor parodieën op bekende liedjes.

Al die tijd heb ik er met plezier naar geluisterd, maar het leven gaat door en er komen andere dingen op je pad. En dan ineens is De Dikvoormekaarshow terug! In de vorm van een podcast. Er zijn op het moment dat ik dit schrijf vijftien afleveringen verschenen. Het zijn compilaties, wat betekent dat sommige uitzendingen verknipt zijn en samen een nieuwe aflevering vormen. Soms merk je dat, omdat de continuïteit niet helemaal klopt, maar storend is het niet.

Montage

Voor de fans is alles van Dik Voormekaar welkom. En André van Duin is een Pietje Precies, die alles heel netjes monteert. Dat valt nog steeds op: hoe mooi zo'n uitzending in elkaar zit en hoe goed het ene onderdeel overloopt in het andere. Ondanks de vele geluiden die er steeds klinken (er valt iets, er breekt iets, er wordt op een deur gebonsd, er gaat een telefoon, er moet iemand naar het afreageerkamertje) blijft de lijn in de aflevering helder, zodat je het allemaal moeiteloos kunt volgen.

En nog nergens is de humor belegen geworden, niets is dof geworden, alles glanst nog. Als ik in de trein naar de podcast luister, kan ik een brede grijns niet onderdrukken. Wat mensen daarvan denken weet ik niet, maar ik geniet tijdens zo'n treinritje.

De opgewonden toon van André van Duin, de wat slome stem van Ferry de Groot en samen vormen ze een geweldige combinatie. Samen spreken ze ook de andere stemmen, zoals die van Bep en Toos. Het klinkt allemaal uitstekend en het is altijd weer leuk.

Stramien

Het knappe is dat elke aflevering hetzelfde stramien kent: er moet een heel programma afgewerkt worden en dat gaat niet helemaal (of helemaal niet) goed. Je weet dat van tevoren, zoals je ook van tevoren weet wat er geantwoord wordt op: 'Is dat lang geleden?' 'Een week, Dik.' Maakt niet uit. Ik kan het honderd keer horen en dan vind ik het honderd keer leuk.

Voor mensen van mijn generatie is de podcast van Dik Voormekaar dan ook uitermate geschikt. Eigenlijk ben ik wel benieuwd of jongeren zo'n podcast kunnen waarderen. Geen idee. Wie het leuk vindt, is ook meteen verkocht, schat ik.

Tot nu toe zijn het oude uitzendingen die opnieuw aangeboden worden, nu als podcast. Je vindt die afleveringen hier. Maar vanaf september zijn er nieuwe uitzendingen. Gauw gaan luisteren dus, zodat je helemaal bij bent als de nieuwe afleveringen beginnen.

Als je helemaal nieuw bent in de wereld van Dik Voormekaar, kun je de website bezoeken, waar alle personen voorgesteld worden. Ook leuk om te lezen als je de personen al wel kent, trouwens.

Podcast kort

Ook deze week enkele podcasts in het kort. Een enkele aanduiding en verder moet je zelf maar zien of je het wat vindt.

Wetenschap vandaag

Wetenschapsnieuws: altijd leuk. Vooral als in kort bestek kan uitgelegd worden waarom het gaat. Dat gebeurt bij Wetenschap vandaag van BNR. De presentator van dienst geeft dan meestal het woord aan   de immer montere Karlijn Meinders ('Hoi, Roos!') die op heldere manier vertelt wat er nu weer ontdekt of onderzocht is. Vaak luisteren we dan naar de oorspronkelijke wetenschapper die in enkele zinnen wat vertelt, en dat wordt geparafraseerd en uitgelegd door Meinders.

Ik geniet daar zeer van: meteen naar de kern, geen geklets eromheen. Efficiënte berichtgeving, prettig van toon. Het zijn uitzendingen van nog geen vijf minuten, vier keer per week. Makkelijk bij te houden. Abonneren dus!

Oba live

Oba live is een talkshow, onder leiding van Theodoor Holman. Jammer genoeg zit er de laatste tijd een beetje de klad in, maar de afleveringen na de zomer zijn al aangekondigd, dus dan kunnen we de draad weer oppakken. Oude afleveringen zijn hier terug te luisteren. 

In elke aflevering is er een hoofdgast, altijd naar aanleiding van een boek dat door de gast is geschreven. Daarnaast zijn er vaste medewerkers, zoals Elma Drayer, Onno Blom, Gawie Keyser, Nelleke Noordervliet, Max Pam (die vroeger vaker aanwezig was, toen nog met de vaste rubriek 'Ketter en geest') en ik zie nu vast nog een paar mensen over het hoofd.

De gesprekken zijn altijd (nou ja, bijna altijd) interessant. Holman is een goede luisteraar, die tijdens het gesprek nadenkt over wat er gezegd wordt, wat bij hem nieuwe vragen oproept. Hij zal geen kennis veinzen als hij die niet heeft. Meestal hoeft dat ook niet, want hij weet heel veel. Regelmatig ben ik jaloers op zijn leesgeschiedenis. Bovendien weet hij altijd goed de stemming erin te houden.

Doordat Holman zich duidelijk verheugt op het gesprek en nieuwsgierig is, wordt ook de luisteraar nieuwsgierig. Het heeft bij mij ook wel geleid tot het aanschaffen van boeken. Dat gebeurde bijvoorbeeld bij Weerbare democratie van Bastiaan Rijpkema.

Een podcast die je aan het denken zet en enthousiast maakt. Wat wil je nog meer?