Podcast: Met Groenteman in de kast

De podcast heette in het begin Het Volkskrantgeluid Cultuur. Dat is niet een naam die je gemakkelijk onthoudt. Gelukkig hoefde indertijd niet elke gast een geluidje mee te brengen, zoals bij Het Volkskrantgeluid, maar werden ze gewoon een half uur geïnterviewd door een deskundige journalist: Gijs Groenteman, die we ook kennen van De Grote Harry Bannink Podcast, een prachtige serie gesprekken over Harry Bannink, gelardeerd met liedjes. De serie druppelt nog een beetje na, zodat je, als een onverwacht cadeautje af en toe nog eens een aflevering krijgt.

Ook in Het Volkskrantgeluid Cultuur deed Groenteman het goed. Alle afleveringen heb ik indertijd beluisterd, of ik de gasten nu kende of niet.

Naamsverandering

Op een zeker moment (vermoedelijk in juli 2018) is de podcast van naam veranderd. Het werd toen Met Groenteman in de kast. Een leuke naam, vanwege de verschillende betekenissen die erin meespelen. Ten eerste wordt de podcast opgenomen in een archiefruimte, die ook als een soort kast gezien kan worden. Ten tweede is het natuurlijk een knipoog naar 'uit de kast komen', niet omdat het gaat over de seksuele oriëntatie van de gasten, maar wel om openheid geven over wat je bezighoudt.

Toen de podcast van naam veranderde, kreeg of nam Groenteman meer ruimte. Van een goed half uur tot een uur en soms wel langer. Dat heeft soms mooie, lange gesprekken opgeleverd, bijvoorbeeld met Else-Marie van den Eerenbeemt, familietherapeut. Maar over het algemeen vind ik de grotere lengte geen vooruitgang.

Gebrek aan richting

Doordat Groenteman meer tijd heeft, merk je dat hij ook niet hoeft op te schieten. Ook dat kan prettig zijn; er is immers al zoveel wat vluchtig is in de mediawereld. Maar voor mijn gevoel verdween toen ook een beetje de richting uit de gesprekken. Naar mijn indruk is Groenteman soms Kunststofje aan het spelen, maar bij Kunststof is er altijd een duidelijke aanleiding en die aanleiding brengt lijn in het gesprek. En oh, wat mis ik zo'n lijn bij Groenteman.

Zo was ik best benieuwd naar Madelijn van den Nieuwenhuizen van Zeikschrift. Ik had die naam Zeikschrift wel eens gehoord, maar wist er niets van. Maar na een minuut of twintig ging het nog steeds alleen maar over ditjes en datjes. Nou ja, wel persoonlijke dingen, die belangrijk zijn voor de geïnterviewde, maar die hadden ook op een terras besproken kunnen worden. Over wat Zeikschrift doet, wat de impact is enzovoort, hoorde ik niets en mijn geduld was op. Volgende podcast.

Midas Dekkers is ook altijd interessant. Aardige man, pregnante meningen, die goed verwoord worden. Ik heb dan ook drie kwartier geïnteresseerd geluisterd. Maar toen wist ik nog steeds niet waarom hij eigenlijk uitgenodigd was en wat de relevantie van het gesprek was. Toen ben ik toch weer afgehaakt. Dat overkwam me eerder ook bij bijvoorbeeld Paulien Cornelisse.

Interviewer

Groenteman kan uitstekend interviewen, hij haakt in op wat de ondervraagde zegt, toont empathie, trekt goede conclusies, maar het geheel is mij te flubberig. Alsof het Groenteman geen bal uitmaakt waarover het gesprek gaat. Waarom zou mij dan het gesprek op zich iets uitmaken.

Al een tijdje beluister ik niet meer elke aflevering; ik kijk of de gast mij aanstaat. Maar zelfs dan word ik wel erg vaak teleurgesteld en zijn de keren dat ik halverwege afhaak talrijker dan die waarin ik een aflevering tot het eind beluister.

Van mij mag Met Groenteman in de kast weer terug naar het halve uur, opdat Groenteman het gesprek strakker houdt en doelgerichter vraagt. Lex Bohlmeijer (De Correspondent) heeft drie kwartier, een tijd die altijd volledig benut wordt. Zo zou ik de podcast van Groenteman ook willen. Hij heeft al laten zien dat hij dat kan. Nu moet hij dat ook nog willen.

Maar oordeel vooral zelf. Alle afleveringen zijn hier te vinden.

Podcast kort

De korte besprekingen van deze week: een wielrenpodcast (maar ook weer niet), want de Tour de France is nog bezig, en een mooie geschiedenipodcast.

El Tarangu

Het Audiocollectief Schik heeft al veel moois geproduceerd. Eerder bespraken we hier Bob en Laura H., het kalifaatmeisje uit Zoetermeer. Siona Houthuys, Nele Eeckhout en Mirke Kist storten zich met de podcast El Tarangu nu op het wielrennen, waarvan ze weinig weten. Beluister de hilarische bonuspodcast, waarin ze zich door een man alles laten uitleggen.

Maar eigenlijk gaat de podcast niet over wielrennen, maar over een wielrenner: José Manuel Fuente, El Tarangu. De renner is al lang overleden en begraven, maar jaren later nam hij contact op met de vermaarde Belgische renner Lucien van Impe. Samen met hun partners hadden de wielerhelden een etentje in een restaurant.

Dat roept veel vragen op. Is Fuente wel echt overleden? Of geeft iemand anders zich uit voor de wielrenner? Schik gaat op onderzoek uit en doet daar in zes afleveringen verslag van. Er zijn nu drie afleveringen verschenen.

Weer een mooie podcast van Schik, al ligt het tempo soms een beetje laag en wordt er af en toe wat  onnodig herhaald. Maar de zoektocht is boeiend. Voor deze podcast hoef je geen wielerliefhebber te zijn, al helpt het natuurlijk wel. Dan luister je met wat meer ontzag naar Van Impe, bijvoorbeeld.

Meer informatie is te vinden op de site van de podcast of bij Schik.

Het verlies van België

Van Johan Op de Beeck beluisterde ik tot nu toe drie podcasts: Het hart van Napoleon, Napoleon en De Zonnekoning. Drie geschienispodcasts, verteld door een ideale docent. Ik heb aan zijn lippen gehangen.

Dat is ook gebeurd bij deze podcast, Het verlies van België. De titel is op twee manieren te verklaren:  België verliest iets of iets verliest België. De eerste betekenis lijkt me niet mee te spelen. België lijdt geen nederlaag en verliest niets. De tweede wel. In 1830 werd België zelfstandig. Nederland verloor toen dus België. Die titel is eigenlijk alleen gerechtvaardigd als je het verhaal vertelt vanuit Nederlands perspectief en dat is ook niet het geval. Ik vermoed dat de titel alleen gekozen is als knipoog naar het boek van Hugo Claus, Het verdriet van België. 

Op de Beeck afleveringen in vijf afleveringen (zie de site) hoe België onafhankelijk wordt van Nederland. Een beetje vanuit Belgisch perspectief (die dekselse Belgen), wat begrijpelijk is en wat bovendien volstrekt niet stoort. Maar weer: boeiend verteld en zeer informatief. Eigenlijk is dit een gratis cursus vaderlandse geschiedenis.

Aan het eind van elke podcast veel prachtige, toepasselijke klassieke muziek. Heerlijk.