Eigenlijk had ik niet zoveel zin in Geestenburg van Doug TenNapel. Zo’n strip over zombies, mummies en spoken – ik had niet het idee dat ik daarvoor de geschikte lezer was. Maar Geestenburg wist me toch te raken.
Het is een typische wereld waar Doug TenNapel ons heen voert. Je hebt daar bijvoorbeeld de BIOD, de Bovennatuurlijke Immigratie- en OpsporingsDienst, die geesten arresteert en terugstuurt naar het hiernamaals. Frank van der Galg, in dienst van de BIOD, stuurt per ongeluk een levend jongetje (Geert) naar het hiernamaals en dan beginnen de verwikkelingen.
Er zal een expeditie naar het hiernamaals moeten om het jongetje terug te halen. Frank besluit zelf te gaan, samen met zijn ex-geliefde Sara Gnost. Dat is inderdaad een flauwe woordspeling, maar misschien moeten we die op het conto schrijven van de vertaler, die overigens ook verschillende keren knoepers van taalfouten maakt. Er staan meer flauwiteiten in het boek, bijvoorbeeld de ‘P.C. Onthooftstraat’.
Geert was ongeneeslijk ziek, voordat hij ineens in een andere wereld terechtkwam. Die andere wereld blijkt verdeeld te zijn in allemaal koninkrijkjes (Geestenburg, Knokenrijk, Mummieveen) en daarboven staat een soort vorst der duisternis.
In stilte is er ook een geheimzinnige, donkere vliegenier bezig: Jos. Geert krijgt te horen dat Jos iedere berg gemaakt heeft en elke muur heeft gemetseld. ‘Sommige[n] beweren dat hij alles in zes dagen heeft gebouwd. Anderen beweren zes biljoen jaar… Het is moeilijk te zeggen, omdat tijd hier door elkaar loopt.’
Jos heeft dus wel trekken van God, de schepper. Hoewel Jos’ bedoelingen goed zijn, lijkt hij weinig macht te hebben. De meesten weten ook niet waar Jos is. Slechts door een smalle kier kun je hem bereiken.
Natuurlijk ontbrandt er een strijd tussen de goede en de kwade machten, waarbij Geert en Frank van der Galg aan de goede kant staan. Bij sommige passages heb je het idee dat je een simpel superheldenverhaal aan het lezen bent, over figuren als Superman of Spiderman, maar Geestenburg biedt meer.
Het boek gaat ook over de kracht van de verbeelding, waarmee je veel machtiger blijkt te zijn dan de fantasieloze mensen; over de hoop, die je altijd levend moet houden (ook als al vijf artsen je opgegeven hebben); over opofferingsgezindheid en doorzettingsvermogen; over ouders die domme dingen doen waardoor ze kinderen van zich vervreemden, maar die de kans krijgen om daarop terug te komen; en over de liefde die soms sterker blijkt te zijn dan mensen weten.
Al staat de setting me nog steeds wel tegen, uiteindelijk blijkt Geestenburg een boek vol positieve boodschappen te zijn. Het boek ontroert zelfs, als een dochter haar vader die al lang overleden is, alsnog de dingen vergeeft die hij haar heeft aangedaan.
Geestenburg heeft in Amerika een nominatie gehad voor de Eisner Award, als tienerstrip. In Nederland is het boek intussen genomineerd voor de Stripschapjaarprijs in de de categorie Buitenlands. Op zaterdag 10 maart worden de Stripschappenningen uitgereikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten