Hopelijk kent iedereen intussen Cor Morelli, de wat oudere rechercheur die zich stort op zogeheten open dossiers, onopgeloste zaken. Over verschillende van de Morelli-albums heb ik hier al geschreven. Zie de links onderaan.
Morelli neemt steeds een andere zaak onder handen, ook in het nieuwste album, Stappenteller. Of hij die oplost, is niet helemaal duidelijk, maar de lezer krijgt in ieder geval uitgelegd wat er in werkelijkheid gebeurd is en die ontknoping is altijd verrassend. Er zitten wonderlijke zaken in, zoals een man die te horen krijgt hoeveel stappen hij nog zal zetten in de rest van zijn leven (het titelverhaal) of een vrouw die gered wordt door een politieagent die al overleden is.
Willems wereld
De verhalen zijn geschreven en getekend door Aloys Oosterwijk. Die ken je uit de krant, van zijn rechtbanktekeningen, van het boek over het Marengoproces of misschien nog van de strip Willems wereld. Die Willem heeft veel weg van Cor Morelli en dat is het onderwerp van 'Dossier Morelli', waarin Morelli wordt geconfronteerd met de strip.
Dat is erg grappig. Morelli heeft in zijn open dossiers het Openbaar Ministerie voor joker gezet en nu wordt zijn verleden tegen hem gebruikt, wat weer tegen het OM gebruikt kan worden.
Peter R. de Vries
In het laatste verhaal speelt Peter R. de Vries een rol. Mogelijk heb je het gelezen in de Stripglossy. Het werd gemaakt drie maanden voor de moord op De Vries. In dit verhaal loopt hij nog onbekommerd rond en gelukkig heeft Oosterwijk geen smetteloze held van hem gemaakt. De Vries is ook gewoon een ijdele man die overal commentaar op heeft. Dat is wel verfrissend, na de heiligenverering die er na de dood van De Vries op gang gekomen is. Waarbij ik natuurlijk niets af wil doen aan al zijn verdiensten, maar het is prettig hem ook weer gewoon als mens te zien.
Wat blijft er hangen als je die dossiers gelezen hebt? In ieder geval heb je dan genoten van verhalen die goed in elkaar gezet zijn, want Oosterwijk kan niet alleen tekenen, maar ook schrijven.
Natuurlijk zitten we in een bepaalde hoek van het leven: die waar een rechercheur mee te maken krijgt. Maar misschien is dat alleen maar een uitvergroting, een verheviging, van wat in ieders leven speelt.
Toeval bestaat
Ik moest denken aan de titel van een boek dat niet lang geleden in Nederland uitkwam: Het onwaarschijnlijke kan gebeuren. Het is geschreven door de 104-jarige filosoof en socioloog Edgar Morin. Dat iets onwaarschijnlijk is, is geen argument om het als mogelijkheid van de hand te wijzen, want er gebeuren in het leven heel veel onwaarschijnlijke dingen. Toeval bestaat, een rare samenloop van omstandigheden is niet uitgesloten.
Dat is ook bij Cor Morelli vaak aan de orde. Een dossier wordt niet opgelost, omdat de gang van zaken niet logisch is, maar bepaald is door toevalligheden of onwaarschijnlijkheden. Daar kunnen we slecht mee uit de voeten. Als je terugkijkt op je leven, zie je over het algemeen een lijn, alsof je deel uitmaakt van een logisch verhaal, terwijl je leven ook heel anders had kunnen verlopen. Met die gedachte speelt bijvoorbeeld de stripreeks Uur U, die verschijnt bij uitgeverij Silvester. Allemaal what-if-history.
Morelli beseft dat we niet altijd grip hebben op ons leven. Ook wij zijn een speelbal van de omstandigheden. Dat maakt hem overigens niet somber, hoogstens wat peinzend, bij tijden. Je zou kunnen zeggen dat de manier waarop Morelli in het leven staat, haaks staat op de tijdgeest, waarin je altijd verantwoordelijk bent voor je eigen succes, waarin je je eigen leven moet vormgeven en als je faalt is het je eigen schuld.
Meer dan de werkelijkheid
Met die meritocratie heeft Morelli weinig op. Hij weet als geen ander tot welke gruwelijkheden de medemens (en jijzelf ook natuurlijk) in staat is en hoe bepalend toeval kan zijn. Hij lijkt ook ruimte open te houden voor iets meer dan de werkelijkheid: voor het mysterie, het bovennatuurlijke, dat wat niet met het verstand te beredeneren is.
Over Morelli kun je nog heel lang filosoferen, naar het belangrijkste is dat Stappenteller gewoon weer een degelijk album is, met verhalen die goed in elkaar gezet zijn en fijn getekend zijn. Leuk voor in de kerstvakantie. Of wanneer dan ook.
Beste Teunis, wat een prettige recensie om te lezen. Zoals Morelli zou zeggen: als diender krijg je niet vaak een bloemetje. Dus deze naam ik graag van je aan, Aloys
BeantwoordenVerwijderen