Achterstand

Op dit moment plaats ik elke week wel iets op mijn weblog, maar meer dan een enkele post is het meestal niet. Dat komt niet doordat ik niets om over te schrijven heb, want ik heb de afgelopen weken best het een en ander gelezen. 

Maar van schrijven komt het vaak niet. Aan de ene kant is er de nieuwe school, waar ik een redelijk vol rooster heb: elke dag ben ik pas na het achtste of negende uur uit en ik heb weinig tussenuren. De uren zelf kosten me aardig wat energie. Er zijn lessen waar ik me doorheen moet worstelen, al houd ik er meestal wel een redelijk humeur bij. Daarnaast moet ik zien overzicht te krijgen: waar vind ik welke informatie. En tussen droom en daad staan ook nog de praktische bezwaren, zoals een smart board dat maar steeds niet werkt. 

Het zal allemaal wel wennen, maar daardoor zit mijn hoofd vaak vol. Twee dagen probeer ik helemaal vrij te houden, de dinsdag en de zaterdag. Op dinsdag schrijf ik dan vaak wat op Bunt Blogt. De zaterdag loopt soms vol met werkzaamheden voor de Staatsexamens (dat was de laatste twee weken het geval) of schaken (volgende week zaterdag) en anders vul ik die samen met mijn lief en dan schrijf ik dus ook niet. 

Op dit moment lees ik De kwekeling, een onderhoudende roman van Hans Werkman, over de tijd waarin hij de opleiding tot onderwijzer volgde op een avondschool. Dat was in de jaren vijftig. De hoofdpersoon was in de kost bij een gezin in Enschedé. 

Verder lees ik geregeld enkele bladzijden uit Zeropedia, een encyclopedische verzameling van korte stripjes waarin uitgelegd wat rondzingen, een zwart gat, pointillisme, homeopathie of het absolute nulpunt is. Informatief en grappig. 

Doordat ik minder schrijf, lees ik ook wel wat minder. Veel lezen maakt de achterstand immers alleen maar groter. Het schrijven over een boek dat je een paar weken geleden gelezen hebt, kost ook veel meer tijd dan wanneer je meteen kunt gaan schrijven als je het boek uit hebt. Dan staan alle details je nog bij. Nu moet ik veel meer opzoeken. 

Over welke boeken kun je in de (hopelijk nabije) toekomst een blogpost verwachten? Allereerst over De heks van Limbricht van Susan Smit. Een sympathiek boek over een belangrijk onderwerp, maar ik heb er ook wel wat op aan te merken. Ik wil er ook weer niet te vervelend over doen. 

Al een half jaar geleden, of misschien nog wel langer, las ik Films die nergens draaien van Yorick Goldewijk. Echt een mooi jeugdboek, maar ik vraag me af of ik er nog wel goed en enthousiast over kan schrijven, nu het lezen al zo lang geleden is. Mogelijk sla ik deze dus over. Het boek heeft gelukkig wel veel publiciteit gekregen. 

Een boek waar ik zeker over zal schrijven is Het ongerijmde leven van Martien Beversluis van Lo van Driel. Martien Beversluis is een interessant figuur. Voor de oorlog was hij socialist en communist en werd hij ontslagen bij de Vara. Later werd hij lid van de NSB, waar hij ook weer uit stapte. Beversluis kon met iedereen ruzie maken. Hij werd burgemeester van Veere, onder Duits bewind en na de oorlog zat hij een tijdje vast, net als zijn vrouw. 

Een groot dichter is hij nooit geworden, maar hij had wel een grote productie. In mijn boekenkast staan manuscripten van enkele bundels en daaruit blijkt dat hij in hoog tempo werkte. 

Het boek van Van Driel heb ik met plezier gelezen. Het is in een aangename stijl geschreven en de auteur houdt de aandacht goed vast. Ik heb het wel met tussenpozen gelezen. Al voor de vakantie was ik erin bezig, maar toen kwam de examencorrectie ertussendoor en legde ik het boek een tijdje weg. Maar aan het eind van de zomervakantie heb ik het weer vlotjes uitgelezen. Het is wel een boek waarbij ik alle aangestreepte passages nog eens moet lezen om erover te kunnen schrijven. 

Ten slotte las ik nog Leven en arbeid van O.G. Heldring. Dat klinkt als een biografisch of autobiografisch boek, maar dat is het helemaal niet. Ook dit boek las ik in porties. De negentiende eeuw interesseert me wel. Nog niet zo lang geleden schreef ik over Waarheid en droomen van Jonathan (Johannes Petrus Hasebroek), een boek met korte verhalen, waarin Hasebroek soms overkomt als een blogger. 

Otto Gerhardt Heldring is de stichter van de Heldring Stichtingen. Hij was sociaal bewogen en maatschappelijk zeer actief. Hij was predikant en dat is in dit boek af en toe ook wel te merken. 

Leven en arbeid is een verzameling van stukjes die Heldring voor verschillende almanaks schreef. Een deel van de verhalen is in dialect. Dan staat erbij dat het in 'Lijmersche tongval' geschreven is over in 'Veluwsche tongval'. Sommige stukjes zijn grappig en verschillende stukjes zijn nog goed leesbaar. Heldring kon beter schrijven dan ik wist. Maar er zijn ook stukken die inhoudelijk redelijk taai zijn. Daar moest ik me doorheen worstelen. 

Er ligt ook nog het een en ander op de stapel, want je moet altijd wat te lezen in voorraad hebben. Alkibiades wil ik graag lezen, maar dan wil ik er tijd voor hebben en ruimte in mijn hoofd. Dat moet daarom nog maar even wachten. 

Er zijn nog twee historische romans die ik wil aanvragen, maar die gaan me waarschijnlijk wel energie kosten. Ik ga die dus niet na elkaar lezen. De biografie van Karel van het Reve zal waarschijnlijk wel boven op de stapel komen te liggen en anders zijn er ook nog wat boeken die al een tijdje liggen en waar ik ook wel een keer aan wil beginnen. Je merkt het wel.