Thomas Verbogt is nooit uitgegroeid tot een ‘grote’ schrijver, maar ik weet zeker dat er heel wat mensen zijn, die zijn werk graag lezen, wat hij ook schrijft. Die zullen ook zeker Herfst in het oosten met plezier tot zich nemen. Maar niet alleen zij.
Dit boek met herinneringen aan Nijmegen en Arnhem, met overpeinzingen, met fraaie anekdoten, laat misschien wel het beste van Verbogt zien. Een menselijke schrijver, betrokken bij zijn omgeving, die wat hij te zeggen heeft ook nog uitstekend kan verwoorden.
Het verhaal over de jonge Thomas die mee moest lopen met een drumband, heb ik hem ooit horen voorlezen, als ik mij goed herinner bij de presentatie van een bundel van Victor Vroomkoning. Het is een hilarisch verhaal, dat bij herlezing grappig blijft.
De hoogtepunten uit het boek zijn voor mij de hoofdstukken die iets met muziek te maken hebben, zoals ‘Always on my mind’ dat in Nijmegen speelt, vlak na de dood van Elvis Presley en ‘Onder de dekens’, over Long Tall Ernie & The Shakers en Hank The Knife & the Jets. Verbogt vertelt daarin op ingehouden toon, maar zonder meer ontroerend.
In de titel van het boek staat de herfst en dat is goed gevonden. Dit is zonder meer een herfstboek, met kruidige geuren, een donkere hemel, een heerlijke weemoed, een monter versterven. In de verschillende hoofdstukken loopt Verbogt door Nijmegen en Arnhem, de twee steden waarin hij niet meer woont en die toch altijd zijn steden zullen blijven. Er komt veel in voor dat voorbij en veel dat nooit voorbij zal gaan, ook als het er niet meer is.
Naar Nijmegen en Arnhem boffen enorm dat Thomas Verbogt ooit hun inwoner was en dat hij daar met zoveel liefde over kan schrijven. Wordt het in beide steden niet onderhand niet eens tijd om Verbogt een cultuurpenning of zo uit te reiken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten