Altijd heb ik gedacht dat ik op het gebied van strips een alleseter was. Ik kan genieten van een literaire beeldroman, van cartoons, van westerns en strips over superhelden, van de smurfen en de marsupilami. Maar nu ben ik dan toch een verschrikkelijke strip tegengekomen die zelfs ik niet pruim.
Het is de verstripping van een boek dat volgens het achterplat al miljoenen lezers heeft gehad: Gesprekken met God, van Neale Donald Walsch, tekeningen van Franz-Josef Wiewel. Het deel dat ik las, heet Een ongewone dialoog.
Het feit dat de tekenaar niet op de omslag wordt genoemd, had me al te denken moeten geven. Na lezing is me gebleken dat de tekeningen niets (ik herhaal: niets) aan de tekst toevoegen. In meer dan de helft van de plaatjes zien we de ik-figuur die tegen ons aan het leuteren is of die aan het denken is terwijl hij zijn tanden poetst, thee inschenkt of zijn bril schoonmaakt.
En dan de tekst! De ik-figuur zet wat boze vragen op papier (bijvoorbeeld 'Waarom loopt mijn leven niet op rolletjes') en prompt krijgt hij (in zijn hoofd natuurlijk) antwoord. Degene die hem antwoorden geeft, noemt hij 'God', maar het had ook een of andere zweverige goeroe kunnen zijn.
De gesprekken gaan over van alles, van ziekte tot seks, van het wereldleed tot hel en hemel. Uiteindelijk komt het erop neer dat alle antwoorden je wel duidelijk worden als je luistert naar je gevoel.
Dit boek kan in de boekhandel staan in de zweefhoek, onder het kopje 'wind van leer'. Oordeel: perennat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten