De beeldroman Binnenskamers van Tim Enthoven is al een half jaar uit, maar ik heb er nog niet zoveel over gelezen. Dat is vreemd, want het is op zijn minst een opmerkelijk debuut.
Enthoven tekent in een sobere, uitgebeende stijl die me wel wat deed denken aan de portretten die Rosemin Hendriks tekent. Maar Enthoven is nog strakker.
Nog opmerkelijker is het verhaal dat hij vertelt, over een student die zich niet meer laat zien op de academie, medestudenten ontloopt en het grootste deel van de dag op zijn kamer doorbrengt.
Deze persoon, die net als de auteur Tim heet, zou het liefst elke dag op dezelfde handelingen op dezelfde manier verrichten. Hij heeft daarin zeker wat geobsedeerds. Als hij bijvoorbeeld onder de douche staat, moet hij zijn hoofd honderd keer in een 8-vorm bewegen. De tekenaar volgt die obsessie door dan ook honderd keer een plaatje van de hoofdpersoon in de douchecabine te tekenen.
Alle ruimten in het boek zijn getekend als glazen bakken, zodat we de mens als een reptiel in zijn terrarium kunnen bekijken. Dat schept afstand, terwijl we tegelijkertijd toch dicht op de gedragingen van de hoofdpersoon zitten.
De in zichzelf gekeerde hoofdpersoon doet wel wat aan Jimmy Corrigan denken, uit het meesterwerk van Chris Ware. Maar vooral is het een creatie van Enthoven, die een boek gemaakt heeft zoals hij dat wilde maken en zich niets heeft aangetrokken van de conventies van een graphic novel en dat is maar goed ook.
Mensen als Enthoven zullen de beeldroman verder brengen. Kijk maar. Lees maar. Koop maar, dus.
 |
| Portret door Rosemin Hendriks |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten