Luis is een pas gepensioneerde entomoloog. Een pensionering is altijd een markeerpunt in iemands leven en Luis gaat ook nog verhuizen, naar een nieuwe buitenwijk in het verre westen van de Verenigde Staten. Het is daar leeg en het kraanwater heeft een vreemde smaak. Hij heeft een drankprobleem en dat is de reden van de verhuizing: ergens op een nieuwe plek een nieuwe start maken.
Zijn kleindochter Sunny vindt een tweeduizendpoot, die in een glazen bak wordt gezet. Net als haar opa is ze gek van insecten. Intussen heeft Luis last van rare klachten: er groeien vreemde uitsteeksels uit hem en hij krijgt problemen met zien. Het lijkt alsof hij in een insect verandert.
Dossier
Dat is het verhaal van Huidkruipers van Yasmine Stalpaert. De strip is als hardcover verschenen, met achterin een uitgebreid dossier, waarin Stalpaert uitlegt dat haar eerst een ander project voor ogen stond, met drie verhalen rond drie personages: Franklin (een depressieve taxichauffeur), Luis (een gepensioneerde entomoloog) en Lucy (een voormalige kindster). Daarvan is dus alleen Luis overgebleven.
Het dossier is uitgebreid, met bijvoorbeeld het complete storyboard (in kleine afbeeldingen) en veel schetsen (in verschillende stadia van uitwerking). Wie weet wordt daar ooit nog een strip van gemaakt.
De verandering van een mens in een insect doet natuurlijk meteen denken aan Gregor Samsa, uit Die Verwandlung (1915) van Franz Kafka. Maar Samsa bleek ineens veranderd en bij Luis gaat die verandering geleidelijk. Sterker nog: het is niet helemaal duidelijk of die verandering er wel echt is. Is het niet gewoon de drank die Luis parten speelt? Of gebeurt die verandering alleen in zijn hoofd? Als hij denkt dat ook Sunny gaat veranderen, moet ze meteen naar de dokter, maar die constateert een onschuldige zonneallergie.
Bovendien lijkt de omgeving van Luis de verandering niet zo op te merken. Het blijkt ook niet een doorgaand proces te zijn. In een later stadium is Luis weer minder insect dan daarvoor.
Voor mijn gevoel zwabbert het verhaal daarin wat. Je kunt zeggen dat Stalpaert de mogelijkheden openhoudt, maar voor mijn gevoel had ook een duidelijker keuze nog genoeg te raden kunnen laten.
Jaren vijftig
De setting is niet alleen een nieuwe wijk in de leegte in Amerika, maar ook de jaren vijftig: Luis rookt pijp, Sunny draagt vlechten met strikken, er is een tv'tje met een antenne erop en op het aanrecht staat een radio (al heeft die niet op elk plaatje dezelfde kleur en hetzelfde formaat).
De plaats heeft een functie: Luis is geïsoleerd en in zijn nieuwe omgeving kan hij niet terugvallen op zijn vertrouwde structuren. Waarom juist gekozen is voor de jaren vijftig, is me minder duidelijk. Misschien heeft dat te maken met ons beeld van huiselijkheid, duidelijke rolverdeling, stabiele relaties. Maar mogelijk liggen er alleen esthetische redenen ten grondslag aan de keuze.
Tekeningen
De tekeningen van Yasmine Stalpaert hebben iets gemoedelijks en zijn sfeervol. Ondanks de dreiging gaat er ook een gezellige opgewektheid van uit. Als je ze nauwkeurig bekijkt, valt op dat Stalpaert minder belang hecht aan het consequent volhouden van details. Ik heb de radio al genoemd, maar dat geldt ook voor de sluiting van het overhemd van Luis, die per plaatje kan verschillen (links over rechts of juist andersom) en de voorkeurshand die de personen hebben. Het is onwaarschijnlijk dat mensen zo makkelijk wisselen van hand, alsof ze geen dominante hand hebben.
Huidkruiper is een interessant album van een nieuwe stripmaker. Er is hier en daar misschien wel wat op aan te merken, maar ik ben vooral nieuwsgierig geworden naar waarmee Stalpaert ons nog gaat verrassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten