In Lepelsnijder (2018) leerden we Janis en Silke kennen. Voor een bespreking van het boek voeg ik hieronder de link toe. De twee kinderen zijn gescheiden opgegroeid en weten aanvankelijk niet van elkaars bestaan af, maar Janis gaat op onderzoek uit.
Hij komt erachter dat Silke zijn tweelingzus is. Hun ouders zijn overleden en mogelijk loopt hun leven gevaar. Ze besluiten samen te vluchten. Hoe die vlucht verloopt, lezen we in het vervolg, De kaarten van madame Petrova (2022).
In het eerste boek ligt het perspectief bij Janis, in dit boek bij Silke. Voor degenen die nu pas aanhaken moet een beetje duidelijk gemaakt worden wat de beginsituatie is en er moet uitgelegd worden hoe Janis weer aan gereedschap gekomen is om lepels te snijden. De twee vluchtten immers met achterlating van alles.
Rondtrekken
De beide kinderen worden opgenomen door Loore en Ranno, die rondtrekken met een woonwagen en optreden op markten en dorpsfeesten. Loore legt tarotkaarten en Ranno heeft een dansende beer. Silke wordt opgeleid om de kaarten te leggen en handen te lezen. Het blijkt voornamelijk om suggestie te gaan. Je moet niet te concreet worden in je voorspellingen en zorgen dat je klanten houdt, want die zorgen voor het geld.
Na een tijdje vluchten Silke en Janis, omdat de schuld die ze opbouwen bij hun 'redders' begint te drukken. Silke heeft wel een leugentje nodig om Janis mee te krijgen. De twee gaan op zoek naar madame Petrova, de aanstichtster van alles. Uit haar voorspellingen concludeerden de ouders dat Janis en Silke een gevaar voor elkaar zouden vormen, waardoor ze gescheiden werden.
In het schriftje met gedichten van haar moeder vindt Silke een aanwijzing dat er misschien nog familie van haar leeft. Daar gaan ze naar op zoek.
Geloofwaardige wereld
Ook in dit boek wordt de lezer ondergedompeld in de wereld van Janis en Silke. Die wereld wordt geloofwaardig en zintuiglijk getekend. Het kost je geen moeite om met de twee kinderen in gedachten mee te gaan. De kinderen hebben het moeilijk om zich staande te houden in de natuur, maar ze redden het.
Wel zit er veel minder richting in het verhaal dan in Lepelsnijder. Je gaat van scène naar scène, hier een bocht, daar een afslag. Janis en Silke zijn een tijdje zonder elkaar, maar vinden elkaar weer. Ze komen meer te weten over madame Petrova, maar dan? Het einde van het boek suggereert dat er nog wel een derde deel nodig zal zijn.
Of ik daar nog zin in heb, weet ik niet. Ik vind dit boek echt minder dan Lepelsnijder. Af en toe moet de schrijfster zich in bochten wringen om te laten zien dat het verloop van het verhaal logisch is. Maar (dat spoil ik toch ik maar) als grootvader zijn kleinkinderen ontmoet, wordt er geen aandacht besteed aan de naam van Janis. Dat is eigenlijk niet zijn echte naam en opa kent die naam dus ook niet. Dat is niet te merken.
Tempo
Ook zijn er gedeelten waar het verhaal niet zo erg opschiet. De gedrevenheid om door te lezen, die ik bij Lepelsnijder het hele boek door had, zakte bij dit boek af en toe weg. De stijl lijkt ook wat vlakker. Is De kaarten van madame Petrova meer op routine geschreven? Was het voor de auteur ook meer een geworstel? Het resultaat is nog steeds een aardig boek en er zullen genoeg kinderen zijn die ervan genieten, omdat alle lezers wel van Silke en Janis blijven houden. Maar een beetje teleurgesteld ben ik wel. Toch werd het boek dit jaar bekroond met de Zilveren Griffel.
De tekeningen van Annette Fienieg hebben de stijl van houtsneden en de vorm van tarotkaarten. Die zijn net zo goed als in Lepelsnijder.
Dank voor je bespreking. Dan ga ik nog eens heroverwegen of ik dit deel wil lezen. Met het eerste heb ik me goed vermaakt, maar ik vond het niet zo briljant als sommige andere lezers.
BeantwoordenVerwijderenHet leest best aardig, maar ik had er iets meer van verwacht. Ook verwachtte ik dat het verhaal na dit deel afgerond zou zijn. Ik weet niet of ik zin heb in nog zo'n deel.
Verwijderen