Hugo Raes overleden (1929 - 2013)

Op de middelbare school werd ons de literatuurgeschiedenis onderwezen uit een boek van Dr. G.P.M. Knuvelder: Schets geschiedenis Nederlandse letterkunde. Er hoorde ook een bloemlezing bij, in twee delen. Als ik het mij goed herinner, eindigde het boek met een hoofdstukje dat gewijd was aan de experimentele roman.

Het was maar een klein stukje; Knuvelder vond het blijkbaar minder belangrijk. Ik herinner me maar twee titels: Het boek Alfa van Ivo Michiels en De vadsige koningen (1961) van Hugo Raes. Ik besloot beide boeken te lezen. Van Het boek Alfa was ik onder de indruk. Van De vadsige koningen weet ik nauwelijks meer iets. Ik vond het aardig en verveelde me niet tijdens het lezen.

Het boek Alfa ging over een soldaat die op wacht staat en zich afvraagt of hij zal blijven staan of dat hij weg zal lopen. Daardoorheen zijn verhaallijntjes gevlochten. De vadsige koningen heeft een soortgelijke opzet: iemand ligt slapeloos op bed. Zijn gedachten schieten alle kanten op.

Vaag heb ik het vermoeden dat ik ook nog Een faun met kille horentjes (1966) heb gelezen. Uit de necrologieën begrijp ik dat het boek zich in het onderwijs afspeelt en daar herinner ik me toch niets van. Wellicht heb ik de titel zo vaak gelezen, in verband met Raes, dat hij me daardoor vertrouwd is.

Van Ivo Michiels heb ik in de jaren daarna nog best het een en ander gelezen. Daar heb ik over geschreven: hier. Hugo Raes verdween uit mijn blikveld. Wel las ik andere Vlamingen die meer deden dan rechttoe rechtaan een roman schrijven. Paul de Wispelaere bijvoorbeeld en Pol Hoste.

Gisteren las ik dat Hugo Raes overleden was; ik wist niet dat hij nog leefde. Henri-Floris Jespers meldde het op de site met de indrukwekkende naam Mededelingen van het Centrum voor Documentatie en Reëvaluatie. Raes leefde al een tijd in Woonzorgcentrum Lozanahof in Antwerpen. Daar kan men, volgens Jespers, eenvoudig de goede dood aanvragen. Dat heeft Raes gedaan.

Het zal er wel niet meer van komen om het werk van Raes te gaan lezen, bijvoorbeeld dat boek over het onderwijs. Misschien geeft het ook niet. Ik heb wel gisteravond een paar andere Vlaamse schrijvers nagetrokken, aangezien ik niet meer zeker wist of ze nog leefden.

Ward Ruyslinck, die van hetzelfde jaar is als Raes, leeft nog. Ik heb ooit nog een Marathoninterview met hem beluisterd, waarin hij zeer verongelijkt overkwam. Hij kreeg voor zijn latere werk niet de erkenning die hij zich gedacht had. Paul de Wispelaere (twee jaar ouder dan Raes) leeft ook nog. Zou die man bij leven niet nog een paar mooie herdrukken kunnen krijgen? Hij heeft prachtige boeken geschreven.

Voor wie Raes nog een keer wil zien/horen. Men kijke de filmpjes op de site Cobra.be.


(Een foto van Raes bleek niet beschikbaar op eerlijkefoto.nl. Ik heb bovenstaande foto geklauwd bij hugoraes.be. Wel heb ik om toestemming verzocht, maar daar heb ik geen antwoord op gekregen. Ook vroeg ik me af of het contactformulier wel goed werkte).