Een tijdje terug werd mij een charmant boekje toegestuurd, Sporen van Stephanie Calant, uitgebracht door Uitgeverij Het Punt. Sporen bevat korte verhalen over een muis, een olifant en een eekhoorn, die Muis, Olifant en Eekhoorn heten. Dat geeft duidelijkheid.
Wat ze meemaken is minder duidelijk. Of liever gezegd: ze maken eigenlijk niets mee, maar praten met elkaar en brengen elkaar zo tot inzichten. De strekking van alle stukjes is positief: je kunt jezelf accepteren door het te doen, samen zien we meer, je hoeft jezelf niet met anderen te vergelijken, je kunt een punt zetten achter je verleden.
In eigen hand
In alle gevallen hebben de dieren het in eigen hand. Ze zijn er misschien nog niet, maar ze kunnen er zelf aan werken en ervoor zorgen dat ze zo een prettiger leven leiden.
Dat is een aangename boodschap voor de lezer die zich met de dieren identificeert. Zij/hij kan zelf aan het werk en een beter leven, beter omgaan met zichzelf en anderen, is ook voor haar/hem bereikbaar. Dat is een bemoedigende gedachte. Hoe je dat allemaal moet doen is minder duidelijk: je moet het gewoon doen, je moet er gewoon mee aan de slag.
Dat deed me een beetje denken aan de gedichtjes van Toon Hermans. Ook altijd positief, ook een goed gevoel bezorgend, maar ze kwamen er toch vaak op neer dat je maar eens diep moest zuchten of naar de zon moest kijken. Die positieve insteek sprak trouwens veel mensen aan, want zijn boekjes verkochten goed en mogelijk hebben mensen er ook daadwerkelijk wat aan gehad.
Dat is bij Sporen ook wel het geval. Je moet wel een warm gevoel krijgen van de stukjes en je kunt er eigenlijk niks tegen hebben. Heb je dat wel, dan voel je je al gauw een zuurpruim. Maar dat alles zo positief moet zijn kwam op mij wel heel prekerig over en dat ging me toch tegenstaan. Misschien wil dat alleen maar zeggen dat het boekje niet zo heel erg voor mij bedoeld is.
Bij dit boekje van Stephanie Calant moest ik ook denken aan de verhalen Toon Tellegen en aan De jongen, de mol, de vos en het paard. Links naar wat ik daarover schreef plaats ik hieronder. Tellegen is zeker origineler in het schetsen van de omstandigheden, waarin soms ook een milde absurditeit zit en ik heb van zijn vroege verhalen ook zeker genoten, maar bij wat ik het laatst van hem las, was de verrassing er wel af. En De jongen, de mol, de vos en het paard was niet zo aan mij besteed.
Bij Sporen had ik iets soortgelijks. Ik had graag verrast willen worden, maar dat gebeurde niet. De inzichten in het boekje liggen allemaal nogal voor de hand. Maar mensen die het mentaal wat lastiger hebben, hebben misschien juist die inzichten erg nodig. Dat zou kunnen, maar naar mijn smaak was het allemaal net te zoet, net te eenduidig positief. Alles wordt ook zo expliciet gemaakt. De lezer hoeft niets zelf te bedenken, alles wordt uitgelegd. Dan verlies ik al gauw de belangstelling.
Tekeningen
De tekeningen, van Peter Rigole, zijn mooi. Het lijken me (geïnkte?) potloodtekeningen, waarbij het potloodachtige bewaard is gebleven. Veel tekeningen hebben een blauwige steunkleur, die hier en daar naar grijs neigt. Ook bruin en rood wordt van tijd tot tijd gebruikt. Het kleurgebruik is sober, de tekeningen stralen rust uit.
Bij de tekst is er veel 'wit' op een pagina, de interlinie is vrij groot. Misschien had met het oog daarop voor een wat grotere letter gekozen kunnen worden. Maar dan komt het misschien weer slecht uit bij de iets langere teksten.
Voor wie het boek bedoeld is, is niet zo makkelijk uit te maken. Aanvankelijk dacht ik dat de auteur vooral kinderen op het oog had, maar dan zou een woord als 'perceptie', wellicht niet gebruikt worden. Dat komt voor in het stukje 'Ik ben de ander niet'. Laten we het erop houden dat een breed publiek beoogd is, en dat het is voor ieder die er wat aan heeft of ervan kan genieten.
Het boek is ook als audioboek beschikbaar. Het wordt voorgelezen door Andrea Croonenberghs, die dat overtuigend doet. Prettige stem, goed tempo, juiste accenten. Wie geen zin heeft om het voor te lezen aan een ander (of geen zin heeft om het zelf te lezen) heeft een goed alternatief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten