Vorig jaar las ik met de leerlingen nog Op hoop van zegen, van Heijermans. De rollen verdelen en lezen maar. En ergens in het derde bedrijf komt dan de zin die beroemder geworden is dan de rest van het toneelstuk: 'De vis wordt duur betaald'. Met mensenlevens namelijk. Truus zegt het en Kniertje herhaalt het. Zij kon het weten: haar man en twee zonen waren omgekomen op zee en ze zou nog twee zonen aan de zee verliezen.
Heijermans was tijdens zijn leven een beroemdheid, wat ook bleek toen dat leven net voorbij was. Bij zijn begrafenis stonden er rijen mensen langs de weg. Ik heb me laten vertellen dat er kaartjes verkocht werden voor de begraafplaats.
Zijn werk is fris gebleven, al weet ik niet of mensen het nog lezen. Leest iemand Eva Bonheur nog wel eens? Of De opgaande zon? Vorig jaar las ik Kamertjeszonde en dat is heel leesbaar gebleven. Ik vermoed dat Op hoop van zegen nog wel bekend is, al is het maar door de verschillende verfilmingen. En in ieder geval kent men de uitspraak over de vis die duur betaald wordt.
In Vrij Nederland van 18 mei jl. knipoogde Harm Ede Botje ernaar: 'Het gas wordt duur betaald'. Over de narigheid waar schaliegaswinning voor gezorgd heeft: 'Tussen 1 januari 2009 en 30 juni 2012 vonden alleen al in Pennsylvania meer dan drieduizend incidenten plaats'. Allemaal ellende, als je het zo leest. Het grootste deel van het artikel bestaat uit een fotoreportage van Nina Berman.
Toch mooi dat juist zo'n artikel en zo'n fotoserie verwijzen naar Heijermans, die heel wat misstanden aan de kaak stelde. Hij is begraven, maar nog altijd niet helemaal dood.
De begrafenis van Heijermans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten