Er zijn heel veel strips en je kunt niet alles lezen. Je kunt zelfs niet over alles lezen. Soms is dat ontmoedigend, maar geregeld is dat ook heerlijk: je kunt steeds weer verrast worden. Zo herinner ik me niet dat ik ooit ook maar een enkel album van de reeks De zoon van de Arend gelezen heb. Op dit moment ligt deel 3 van de integrale uitgave op mijn bureau, Onderweg. Die bevat de albums 7, 8 en 9: Het voorspel van Austerlitz, Tussen twee vuren en In de Nederlanden.
Centraal in de reeks staan twee mannen die dienen in het leger van Napoleon: luitenant Morvan d' Andigny en Nicolas Patroontasje. De eerste is een flamboyante man van goede komaf en Nicolas heeft een eenvoudiger afkomst. Met zijn druipsnor en zijn blik van een trouwe hond, ziet hij er minder spetterend uit, maar hij is betrouwbaar en hij zoekt toch wel zijn eigen weg.
Soms trekken de beide personages samen op, soms raken ze uit elkaar, maar altijd weer kruisen hun wegen. Verder zijn er ook altijd vrouwen in de buurt. Mutsje duikt bijvoorbeeld weer op, naar wie het vierde album is genoemd. En bij Nicolas is Kajia. Verder is er nog Dona Paquita, een verbluffend begaafd amazone, die met haar ruiters shows verzorgt. Volgens haar kan Morvan met zijn paar Balthasar ook wel meedoen.
Soldaten moeten naar andere standplaatsen en dat geeft de scenarist, Michel Faure, de gelegenheid om steeds een andere setting binnen Europa te kiezen. In deze albums begint het verhaal in Straatsburg, verplaatst zich naar Wenen en uiteindelijk komen de personages weer samen in Nederland, waar Nicolas Patroontasje een functie bij de douane van de Bataafse Republiek heeft.
Interview
Veldslagen komen er niet direct in voor, maar er zijn moeilijkheden te overwinnen, er zijn tegenstanders en medestanders, concurrenten en vertrouwelingen. Er is altijd wel iets wat de hoofdpersonen in een lastige situatie brengt. In deze integrale uitgave is een mooi, uitgebreid interview met Faure opgenomen, waarin hij zijn manier van werken uitlegt. Hij heeft vaag het verhaal in zijn hoofd, maar meestal brengt hij zijn personages in een moeilijk parket en daar moeten ze zich dan uit zien te redden. Dat vergt de ene keer meer tijd dan de andere keer en daarom verloopt het verhaal ook niet altijd zoals hij gepland had.
Dat is in deze delen ook te merken. Tijdens het lezen bekommerde ik me niet zozeer om de lange, doorgaande lijn, maar meer om de opduikende moeilijkheden en hoe die overwonnen zouden worden. Dat wil zeggen dat De zoon van de Arend geen doorwrocht scenario kent, maar dat de gebeurtenissen wel steeds boeiend zijn en je leeft heel erg mee met de personages. Ze worden echt mensen, met hun mooie en minder mooie kanten en zijn volstrekt geloofwaardig.
Het verhaal heeft niet bijzonder veel vaart. Je wordt niet naar een plot gestuwd. Maar eigenlijk is dat ook niet erg. In sommige passages zit zelfs een zekere gezapigheid, maar dat komt over als het natuurlijke tempo van het leven, dat in de werkelijkheid ook niet een aaneenschakeling van hoogtepunten is.
Tekeningen
Faure is niet alleen de scenarist van de strip, maar ook de tekenaar. Ook in zijn tekeningen is hij een verteller. Veel sfeer, goeie karakterkoppen, een bescheiden lijntje, arceringen die iets kriebeligs hebben. Het zorgt er allemaal voor dat je als lezer opgenomen wordt in het verhaal. Alles is daar dienstbaar aan. Je wordt dicht bij de personages gehouden en leeft met ze mee. Al met al een heel aangename strip, mooi uitgegeven in hardcover. Ik moet die andere delen ook maar eens opzoeken.
Vreemd genoeg duikt de laatste tijd vaker het Franse leger op in mijn leesgeschiedenis. Nog onlangs besprak ik Op zoek naar glorie, een strip die overigens ook uitgekomen is bij uitgeverij Arboris. Hierin maak je veel meer kennis met de hardheid van het leven in het leger. En ik lees op dit moment een verhalenbundel van Ignatia Lubeley, Eenvoudige levens (1931), waarin een verhaal voorkomt van een jonge vrouw wier vriend door de conscriptie gedwongen wordt dienst te nemen in het leger van Napoleon, maar hij komt niet terug. Ze blijft hopen dat hij het toch overleefd heeft. Daarover zal ik over enkele weken schrijven.
Van de integrale uitgave van De zoon van de Arend zal nog een vierde deel verschijnen, met daarin de albums 10, 11 en 12. Dan is de hele reeks compleet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten