De kinderen van de Doge (Marina, deel 1)

De naam Zidrou kom ik de laatste tijd vaak tegen. Deze scenarist schreef eerst de verhalen voor bijvoorbeeld Dokus, maar hij blijkt veel meer te kunnen. Over Lydie heb ik nooit geschreven; dat moet ik misschien nog maar eens een keer gaan doen, al is het boek al enkele jaren oud. Over Michel wel: hier. Michel is een prachtig boek over een moeder met een zoon wiens geestelijke ontwikkeling die van een vierjarige is.

Nu is het eerste deel van Marina verschenen. Zidrou blijkt ook historische verhalen te kunnen vertellen. Het verhaal van Marina begint met het deel De kinderen van de Doge, dat halverwege de veertiende eeuw speelt. Venetië en het Turkse rijk denken zich tegen elkaar te kunnen beschermen door uitwisseling van de zoon van de sultan tegen de dochter van de doge (Marina). Eigenlijk is het het gebruiken van een menselijk schild met wederzijdse goedkeuring.

Van het plan komt niets terecht: piraten overvallen zowel het schip waarop Marina zich bevindt als dat met des sultans zoon. Ook het broertje van Marina, Zuane, blijkt bij Marina op het schip te zijn, hoewel dat niet de bedoeling was. De kinderen worden meegenomen en er wordt losgeld geëist.

Naast de historische verhaallijn is er een hedendaagse: de wetenschapper Federico Boccanegra is opgewonden omdat het wrak van La Pantegana wordt gelicht. Het schip heeft alles te maken met Marina, met wier geschiedenis hij zich al jaren bezighoudt. De verhaallijn van Boccanegra moet nog wel een beetje op gang komen, maar hij heeft al wel elementen die hem boeiend maken. Ongetwijfeld kan de kennis van Federico bij beetjes gedropt worden, zijn vrouw is een hoge ambtenaar die verantwoordelijk is voor de waterwegen in Venetië en in zijn kielzog bevindt zich een andere vrouw, een charmante journaliste die niet op haar mondje gevallen is.

De kinderen van de Doge is geen lieflijk boek. De piraten gaan bepaald niet zachtzinnig om met hun gevangenen. Ze worden bijvoorbeeld verminkt omdat er lichaamsdelen (een oor, een vinger) opgestuurd moeten worden als bewijsmateriaal. Het maakt wel duidelijk onder welke omstandigheden Marina leeft en mocht zij later een hard karakter ontwikkelen (de aanzetten zijn er al), dan hebben we een verklaring.

Een eerste deel van een serie heeft een lastige taak. Aan de ene kant wil het al lezers trekken voor de rest van de serie, aan de andere kant moet er een verhaal opgebouwd worden en dat kost bladzijden. In De kinderen van de Doge is al aardig wat te beleven en ik denk dat de naam Zidrou intussen garant staat voor een verhaal waaraan we ons niet meer kunnen onttrekken.

De tekeningen zijn van Matteo, die al vaker met Zidrou samenwerkte voor de reeks Requiem. Hij heeft architectuur gestudeerd en dat zal wel terug te zien zijn in stadsdecors. In dit eerste deel krijgt hij nog niet zoveel kans om die te laten zien. Maar Matteo is ook goed in het tekenen van mensen: ze bewegen natuurlijk en de expressie van de gezichten is altijd goed.

Een mooi duo, die Zidrou en die Matteo. We wachten af wat de reeks Marina ons brengt, maar we hebben er alle vertrouwen in.

Marina. Deel 1: De kinderen van de Doge
Tekeningen: Matteo Scenario: Zidrou
Uitg: Dargaud
softcover,56 blz. € 9,50