Maarten van Roozendaal is vandaag op 51-jarige leeftijd overleden. De zanger met de stem waarover het leven was gegaan; de pianist die zichzelf uitstekend begeleidde; de theaterman die in zijn eentje een podium kon vullen. In het bos van het betere lied is een grote eik omgevallen.
Eerder dit seizoen had ik kaartjes gekocht voor De gemene deler, het programma waar Van Roozendaal dit seizoen mee toerde. Een of twee dagen voor de voorstelling kreeg ik bericht dat de voorstelling geannuleerd was. Maarten van Roozendaal was ziek. Ik wist toen nog niet hoe ziek.
Hij wist het wel en hij wist dat hij nog weinig tijd had. Nog net voor wat letterlijk zijn deadline zou zijn, rondde hij een project af: een boek met stukjes van schrijvers die geïnspireerd waren op zijn teksten. Om te janken zo mooi heet het. Het boek zal hier nog besproken worden.
Wanneer ik kennis maakte met het werk van Maarten van Roozendaal weet ik niet meer precies. Ik kende al gauw zijn nummer 'Red me niet', waarvoor hij in 2000 de Annie M.G. Schmidt-prijs won. In radioprogramma's als Andermans veren hoorde ik vaker nummers van Van Roozendaal.
In 2004 kwam bij Nijgh & Van Ditmar de liedtekstenverzameling uit die ook Red mij niet heette. Ik vond de teksten 'wel goed' en sommige vond ik zonder meer goed. Maar Van Roozendaals teksten werken maar half op papier. Je moet ze hem horen zingen en dan laat je alle reserve varen.
Ik kocht Van Roozendaals cd Kerstmis in april (1999) en ging naar zijn voorstelling Maarten van Roozendaal zonder vrienden (2010 - 2011). Het was een bijna huiselijke voorstelling: Van Roozendaal alleen met zijn piano op het podium, dicht bij het publiek. Hij praatte tegen de aanwezigen alsof ze met hem in dezelfde huiskamer zaten.
De muziek was heerlijk en Maarten van Roozendaal zong met zoveel betrokkenheid en gedrevenheid dat alles gloeide en vonkte. Ik heb mijn handen rood geklapt.
Maar nu is het doek gevallen. Van Roozendaal zwijgt, al hoort iedereen die zijn nummers kent, zijn stem nog als zijn naam valt. Laten we die nummers nog maar eens draaien. En daarna lang stil zijn.
bron foto: eerlijkefoto.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten