Podcast: De eerste zin

Maar weer eens een boekenpodcast. Er zijn er veel van en ik beluister ze graag, al bevalt de ene mij beter dan de andere. Tot nu toe was ik alleen onverdeeld negatief over Spraakwater of wodka. Maar omdat het aanbod zo groot is, besteed ik liever aandacht aan podcasts waarover ik positiever ben.

De eerste zin is een boekenpodcast van de EO. Of liever gezegd van het blad EO Visie, maar ik neem aan dat die twee nauw verwant zijn. Er zijn nu tien afleveringen geweest, dus tijd om terug te kijken. In de eerste negen afleveringen, is de presentatie in handen van Paul Abspoel en Tirza van der Graaf. De laatste vertelt in bijna elke afleveringen dat ze houdt van boeken over het koningshuis. Blijkbaar gaat ze ervan uit dat luisteraars nooit meer dan een enkele aflevering beluisteren.

De podcast begint, na een nogal sloom muziekje, met de eerste zin van het boek dat centraal staat. Vandaar ook de titel van de podcast. Meestal is er aan zo'n eerste zin nog niet zo veel op te hangen. Je zou het onderdeel ook weg kunnen laten, maar dan vervalt de legitimiteit van je podcasttitel, dus de presentatoren zitten eraan vast, zoals de makers van Het Volkskrantgeluid altijd moeten beginnen met een geluid, al zou bijna elke luisteraar dat liever overslaan. Hoe dan ook, de vlag dekt maar gedeeltelijk de lading.

Nachtkastje

Daarna volgt een kort rondje: de twee interviewers en de gast vertellen wat er 'op hun nachtkastje' ligt. Daar gaat de vreemde suggestie van uit dat mensen alleen in bed lezen. Ik lees geregeld een boek, maar er ligt nooit iets op mijn nachtkastje. Voor mij is lezen een activiteit, niet een middel om in slaap te vallen.

De auteurs die gekozen worden zijn allemaal van christelijken huize. Ze zijn opgegroeid op het christelijke erf en voelen zich op een of andere manier met het geloof verbonden. Binnen die groep is er een behoorlijke diversiteit: er wordt literatuur besproken, maar er komen ook auteurs voorbij als Joke Verweerd, Marianne Grandia en Robin Elias. De auteurs van literatuur tot nu toe zijn: Arie Kok, Els Florijn, Johan Lock en Liesbeth Goedbloed, veertig procent van de podcasts dus. Veel van de andere auteurs waren mij onbekend en ook na het beluisteren van de podcast had ik niet het idee dat de besproken boeken iets voor mij waren. Ongetwijfeld zijn er andere luisteraars geweest die blij waren dat juist deze boeken besproken werden.

Boekentips

Aan het eind van een aflevering mag Gert-Jan Schaap kort drie boeken onder de aandacht van de luisteraars brengen. Ook dat aanbod is divers, maar meestal weet Schaap in korte tijd wel iets zinnigs te zeggen over de boeken. Soms is er een leestip die je mee kunt nemen, al herinner ik me niet dat ik naar aanleiding ervan een van die boeken ben gaan lezen.

De gesprekken met de auteurs zijn aardig om te beluisteren. Abspoel en Van der Graaf zijn geïnteresseerd in de schrijvers en stellen belangstellende vragen. Daarbij verdwijnt het boek wel eens naar de achtergrond. Dan gaat een groot deel van het gesprek over de aanleiding voor het schrijven van het boek of over de auteur en wat die meegemaakt heeft, in plaats van over het boek zelf.

Hetzelfde gebeurde onlangs bij het tv-programma Het vermoeden, waarin Liesbeth Goedbloed werd geïnterviewd: interessante auteur, met een interessant boek, maar de interviewster leek totaal niet geïnteresseerd in de roman. Aan het interview kon je nauwelijks horen dat ze het boek gelezen had. Nee, het ging haar om de mens die het boek geschreven had. Zonde. En passant kreeg overigens ook nog Franca Treur een onverdiende sneer van de presentatrice.

Nieuw koppel

Ik noem het voorbeeld omdat in de laatste aflevering van De eerste zin ook Liesbeth Goedbloed te gast was, nu met andere interviewers, Reinald Molenaar en Mirjam Hollebrandse. De aflevering was een verademing: de interviewers hebben de roman Broeder ezel goed gelezen en interviewen de schrijfster daarover en niet over allerlei andere zaken. Zo hoort het; als je een boekenpodcast maakt, moet die podcast ook over boeken gaan, lijkt me.

Deze eerste aflevering met het nieuwe koppel stemt hoopvol. Het zou mooi zijn als de volgende afleveringen in lijn met deze tiende aflevering gemaakt worden. Voor mij werd De eerste zin er een stuk interessanter door. Gert-Jan Schaap met zijn boekentips was er niet en het is niet duidelijk of dat een nieuwe trend is, of dat hij gewoon even niet beschikbaar was. Ook het lezen van de laatste zin werd achterwege gelaten. Er werd afgesloten met het slome muziekje.

De eerste zin is vooral voor christenen bedoeld. Die willen weten van welke gelovige auteurs ze boeken zouden moeten lezen. Tot nu toe verzandde een aflevering soms in warme menselijke gesprekken, die met elke ervaringsdeskundige gevoerd kunnen worden. Als werkelijk in elke aflevering het boek centraal wordt gesteld, kan De eerste zin een interessante podcast worden/blijven.

De afleveringen van De eerste zin zijn op de site van podcast alleen te beluisteren als je cookies voor sociale media toestaat. Op verschillende andere plaatsen, hier bijvoorbeeld, kun je ongehinderd luisteren. Eenmaal per maand verschijnt er een nieuwe aflevering.