Luc Oriënt, Alle avonturen deel 2 (Eddy Paape/Greg)

'Een avonturenstrip met sciencefictionkanten' noemde ik Luc Oriënt bij de bespreking van deel 1 van de integrale uitgave. De science fiction is onmiskenbaar, maar je leest de verhalen toch vanwege de avonturen. Maar dat geldt waarschijnlijk voor elk science-fictionverhaal.

In deel 2 van de integrale uitgave zijn er weer drie albums compleet opgenomen. De tijd die er zat tussen de publicatie van de verhalen in het weekblad Kuifje en in albumvorm is opmerkelijk: de verhalen startten in Kuifje in respectievelijk 1967, 1969 en 1970, maar kwamen pas uit als album in 1972, 1973 en 1974.

De eerste twee verhalen sluiten aan bij het vorige deel: De planeet van de angst en Het woud van staal. De aardebewoners die altijd present zijn in de avonturen van Luc Oriënt (naast hem, Hugo Kala, Lora en Toba) bevinden zich op de planeet Terango. Tegenover de held staat tradititiegetrouw de schurk. Dat is de dictator Sectan en daarnaast duikt ook Argos weer op. Zoals te verwachten komt het uiteindelijk allemaal op zijn pootjes terecht.

Wezens

Er komen buitenaardse wezens van verschillende stammen voor in deze twee verhalen. Daar zit diversiteit in, maar uiteindelijk hebben ze allemaal in principe de grondvorm van de mens: een romp, twee benen, twee armen en een hoofd. Er zijn ook gevleugelde wezens, maar ook zij zijn mensachtig, of misschien zijn ze meer vormgegeven als de engelen uit de kinderbijbel. Er is een duidelijk onderscheid tussen de wezens en de dieren. Daarmee worden de bewoners van Terango eigenlijk niet anders dan vreemde mensen, van wie er sommige deugen en andere niet.

Als je een conflict wilt weergeven, kom je al gauw uit op vijanden en bondgenoten en een eenvoudig stramien is dan misschien wel een versimpeling van de werkelijkheid, maar het geeft de lezer ook houvast.

Vegetatie

Op de vegetatie en de eigenaardigheden in de natuur kon tekenaar Eddy Paape zich aardig uitleven. Omdat de planeet nog veel geheimen bevat, weten onze helden niet goed welke gevaren ze het hoofd moeten bieden. In De planeet van de angst speelt de definitieve strijd zich af in 'De kloof van de gloeiende graven' en die heet natuurlijk niet voor niets zo.

In Het woud van staal is er meer ruimte voor techniek: grote wandelende machines en kleinere luchtvaartuigjes (die er ook in het vorige deel overigens al waren). Het is duidelijk dat de aardebewoners het moeten opnemen tegen een technisch superieure cultuur. Maar ze winnen uiteindelijk door de oude, aardse huismiddeltjes, zoals degelijk dynamiet.

Zeven soorten licht

Het geheim van de zeven stralen is het minste van de drie verhalen. Hier had Greg zijn scenario wat beter moeten doordenken. Tijdens een experiment met zeven soorten buitenaards licht (daar gaan we al) krijgen Luc en Lora de volle laag. Het gevolg is dat ze door muren kunnen lopen. Maar ze zakken niet door de grond, kunnen wel gaan zitten, kunnen eten en ze zwemmen zelfs. Als de materie door je lichaam heen gaat, zal een zwemslag je niet verder helpen, lijkt me.

De dingen die Lora aanraakt, verpulveren, maar ze kan wel in het hoge gras zitten en zo zijn er meer zaken die niet logisch zijn. Zo gauw je gaat tornen aan de natuurwetten, ga je als scenarist gauw in de fout, doordat je niet consequent genoeg bent. Ook Hanco Kolk en Kim Duchateau maakten dergelijke missers in De man van nu.

Greg doet in dit verhaal zijn best om verklaringen te geven voor de inconsequenties, maar slaagt daar niet in. De werking van het licht blijkt tijdelijk en zo probeert de verteller de boel te redden. Maar een goed verhaal zat er toen al eigenlijk niet meer in.

Dossier

Net als in deel 1 van de integrale uitgave is het dossiergedeelte bescheiden. Het is een beknopt portret van Eddy Paape, door Jacques Pessis, met natuurlijk wel de nodige illustraties. Maar het zou mooi zijn als er niet alleen dit kleine beetje geschiedschrijving was, maar dat er ook met hedendaagse ogen naar de strip gekeken zou worden. Waarom is het aardig om de albums van Luc Oriënt opnieuw uit te geven, als het niet alleen vanwege het jeugdsentiment is? Ongetwijfeld geven de verhalen een tijdsbeeld, maar hebben ze ook actualiteitswaarde? Hebben ze ons nu nog iets te zeggen? Dat is misschien iets voor een volgend deel. Als bonus is er een kort verhaal opgenomen: De wraak.

Voor liefhebbers van Luc Oriënt is deze integrale uitgave prettig: alles wordt netjes bij elkaar geharkt en de mooie bandjes staan goed in de boekenkast. Een nieuw publiek zal daardoor niet bereikt worden, lijkt me, maar misschien is dat ook niet nodig.