Van Joost Swarte ken ik geen slechte tekeningen. Altijd is de compositie doordacht en de lijnvoering is immer trefzeker. Vaak moet ik glimlachen om de ironie, die ik op elk plaatje aantref.
Wanneer ik het werk van Swarte leerde kennen, weet ik al niet meer. Misschien was dat wel in Vrij Nederland, decennia geleden. Hij tekende daarin tweeluikjes: Niet zo, maar zo! Je moest even kijken hoe je ze moest lezen (eerst het onderschrift, dan de eventuele tekstballonnetjes) en dan kon je genieten van de licht absurde adviezen die Swarte gaf voor het oplossen van dagelijkse problemen.
Nu zijn honderdvijftig van deze lessen in lotsverbetering gebundeld in een mooi gebonden boekje. De adviezen zullen wel niet opgevolgd worden en soms is dat maar goed ook. Een paar voorbeelden: mensen kijken beter uit in het verkeer als ze een ambulance horen. Veroorzaak dus een ongeluk, dat is beter voor de veiligheid. Als een schilder op bijvoorbeeld een pas geschilderde bank het woord 'nat' schrijft, is dat maar eventjes waar en daarna een leugen. Omdat je beter een kleine dan een grote leugenaar kunt zijn, kan de schilder beter 'droog' schrijven op iets wat net geschilderd is.
Niet elk tweeluik is even grappig en van eentje vermoed ik dat de plaatjes verwisseld zijn. Maar hoe dan ook: altijd zijn het goede tekeningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten