Het boek Ont

Nooit eerder las ik iets van Anton Valens. Indertijd had ik positieve dingen gelezen over Vis en ook Het boek Ont werd goed ontvangen. Intussen heb ik dat laatste boek ook gelezen. Ik vind het een goed boek, maar eigenlijk had ik er toch iets meer van verwacht.

Een objectieve beoordeling van een boek is onmogelijk. Ik wil niet uitsluiten dat ik onder andere omstandigheden het boek van Valens beter had gevonden: vorige week was ik nogal grieperig, waardoor ik weinig heb gelezen. Dat betekent dat ik niet in staat was om het boek achter elkaar uit te lezen. Een boek met wat tussenpozen lezen - daar wordt het niet beter van, vermoed ik.

Valens heeft een paar mooie personages geschapen. Isebrand Schut is de oprichter van de gespreksgroep Man&Post, waarbij mannen elkaar helpen met het wegwerken van hun post. Die gespreksgroep wordt opgeschud door de komst van de kleurrijke Cor Meckering.

Het leven van Isebrand speelt zich verder af in onbeduidendheid: hij draait zijn diensten in een ondergronds openbaar toilet. Dat is beneden zijn niveau en dat wordt ook wel tegen hem gezegd. Om hem heen zijn figuren die ook al niet zo geslaagd zijn in het leven. En Meckering heeft wel flair, maar uiteindelijk lopen al zijn zaakjes op niets uit.

Het is een vreemd wereldje dat Valens tekent, maar hij zet het als vanzelfsprekend voor ons neer, zodat we het accepteren. Daarbij heb ik verschillende keren moeten glimlachen, want met ironie weet Valens wel raad.  De stijl waarin het boek geschreven is, is niet opvallend, maar juist in onopvallende zinnen kan Valens heel scherp zijn. Bijvoorbeeld: 'Sylvio's plan klonk Isebrand zowel logisch als totaal desperaat in de oren.'

En toch kom ik in een soort eindoordeel niet zoveel verder dan 'wel goed' of 'apart'. De personages zullen me bijblijven, misschien enkele zinnen en dat is het dan. Echt onder de indruk was ik niet, al erken ik dat Valens een goed boek heeft geschreven. Misschien is het omdat het me toch niet lukte om werkelijk mee te leven met de personages. Misschien ligt dat aan het feit dat ik het boek niet achter elkaar uitgelezen heb, misschien ligt het ook aan het boek.

Ik was er bijvoorbeeld niet zo van onder de indruk als van Dit zijn de namen (Wieringa) en ook boeken als Dorst (Gerritsen) Post Mortem deden mij meer. Qua compositie is Het boek Ont ook minder. Cor Meckering blijkt bijvoorbeeld aan het eind van boek gewoon weggeschreven te zijn. Maar goed, literatuur is geen wedstrijdje en met Het boek Ont als cadeau kun je veel mensen ongetwijfeld een plezier doen.