Robert Crumb is een grootheid in de stripwereld. Zijn manier van tekenen heeft velen beïnvloed. In Nederland bijvoorbeeld Peter Pontiac. Veel van zijn werk was al in het Nederlands te krijgen. Nu zijn ook de verhalen beschikbaar die hij samen met zijn vrouw Aline maakte.
Robert en Aline zijn de hoofdpersoon in de verhalen die ze samen schreven en tekenden. De verhalen verschenen als afleveringen van bijvoorbeeld Dirty Laundry Comics en Self-Loathing Comics. Het grootste deel is getekend door Robert, waarbij Aline steeds zichzelf tekent. Maar er zijn ook wel verhalen die Robert alleen tekende en ook een verhaal dat geheel van de hand van Aline is. Hun dochter Sohpie heeft ook meegetekend en soms was er een gasttekenaar (Art Spiegelman, Charles Burns). De tekenaars staan steeds nauwkeurig vermeld en ook het jaar waarin het verhaal verscheen. Er had ook best vermeld mogen worden waar de verhalen eerder te lezen waren, maar dat is niet gebeurd.
Crumb heeft een fraaie stijl van tekenen, met uitgekiende arceringen. Alines tekeningen zijn kwalitatief wat minder, maar wel altijd als die van haar herkenbaar. Veel lijn zit er meestal niet in de verhalen. Ze moeten het bijvoorbeeld niet van een plot hebben.
Het belangrijkst zijn de personages, waarvoor het echtpaar Crumb (en later het gezin Crumb) model stond. Ze zijn getekend met hun onhebbelijkheden en met enorm veel zelfspot. Dat maakt dat je altijd weer om ze kunt glimlachen.
In 1994 besloot het echtpaar te emigreren naar Frankrijk. Crumb was in Amerika omstreden en hij was nogal bekend geworden na een documentaire over hem (trailer hieronder). Zijn broer pleegde zelfmoord na het uitkomen van deze documentaire.
Crumb houdt van de rafelranden. Geweld bijvoorbeeld en pornografische seksscènes komen in verschillende verhalen terug, zij het nou ook weer niet zoveel in deze verzameling. Bovendien is er altijd de humor die het verteerbaar maakt.
Die humor en de manier van tekenen - dat is wat ik in Crumb waardeer. Als verhalenverteller vind ik hem minder goed. Soms is de vaart helemaal uit het verhaal en blijft het steken in gesprekjes over onbeduidende zaken. De liefhebbers van het werk van Crumb, zullen ook dit dikke, mooi uitgevoerde boek graag willen hebben. Degenen die hem afwijzen, wellicht op morele gronden, zullen ook door dit boek niet overtuigd worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten