Nieuws

Ooit schreef Lévi Weemoedt een kort gedicht, dat hij een streekroman noemde. Het gaat over een vrouw, die na vijftig jaar het huis weer binnenkomt van de man die zij verlaten heeft. Ze schuift tegenover hem aan tafel onder de lamp en vraagt of er nog nieuws is sinds hun scheiding. De man denkt lang na en zegt dan: ‘De zeug het weer ‘ebigd’.

Na vijftig jaar is er geen ander nieuws dan dat de zeug weer gebigd heeft en zelfs dat zal nauwelijks nieuws zijn. De zeug bigt immers een paar keer per jaar. Voor de rest is er niets gebeurd.

Toen ik vanmorgen aan dit gedicht moest denken, leek het me opeens heel aantrekkelijk, zo weinig nieuws. Op de radio is elk heel uur nieuws en daartussendoor zijn actualiteitenprogramma’s die elk half uur hetzelfde vertellen. Op tv kan ik het kanaal Journaal 24 ontvangen, zodat er altijd nieuws is. Er is Facebook, dat je een paar keer op een dag moet checken, anders loop je hopeloos achter en aan Twitter ben ik niet eens begonnen. Dan kwettert en tsjilpt het de hele dag.

Het valt mij op dat tegenwoordig zo’n beetje alles nieuws is. Ik snap best dat een Rus twittert: ‘Meteoriet ingeslagen. Best wel schrikken’. Maar waarom moet ik op Facebook lezen: ‘Gezellig met de kinderen koekjes gebakken’? Ik had niets gemist als ik het niet geweten had. Nou ja, degene die het plaatst, wil natuurlijk een handvol ‘likes’. Pas dan heeft ze het idee dat ze een goede moeder is. Maar wat moet ik als argeloze lezer ermee? Niets.

Goed, dat particulieren het internet gebruiken als egodump, daarvoor kan ik nog wel begrip opbrengen. Maar ook mijn eigen krant plaatst allerlei berichten die nauwelijks nieuwswaarde hebben. In de Volkskrant staat vandaag, en dat ook nog op de voorpagina, wat de fractieleiders getwitterd hebben over het gesprek met minister Dijsselbloem. Wilders heeft gisteravond, even voor halfzeven, getwitterd: ‘Min. Dijsselbloem op bezoek gehad. Kop koffie gegeven en gezegd dat hij steun PVV voor asociaal beleid op zijn buik kan schrijven.’

Wie is hiervan rechtop gaan zitten? Heeft iemand gedacht: ‘Tjonge, Dijsselbloem drinkt geen thee maar koffie’? Of: ‘Vreemd dat een partij asociaal beleid niet wil steunen’?

Verderop in de krant: een foto van onze aanstaande koning en zijn vrouw. De foto blijkt genomen te zijn op 16 januari. Geen nieuwswaarde dus, maar blijkbaar moest er op de bladzijde nog een plaatje.

In de weekends passen de kranten nauwelijks door de brievenbus, maar hoeveel artikelen zijn werkelijk het lezen waard? Weinig. En dan is de krant nog heilig bij bijvoorbeeld de tv. Ik ben zo’n beetje gestopt met kijken. Programma’s als Pauw & Witteman en De wereld draait door bestaan uit meninkjes en emotietjes. Amusant, maar ik kan mij ook amuseren door met mijn lief over de hei te wandelen, een boek te lezen of een goede film te zien.

Het blijft, vind ik, een rare ontwikkeling. Eerst wordt zo ongeveer alles nieuws en dan moet het nieuws ook nog amusant worden. Als iets geen nieuws is, wordt er geen aandacht aan besteed.  Wat geen aandacht weet te trekken, bestaat niet.

En je krijgt alleen aandacht als je het leuk kunt brengen. Botheid is leuker dan nuance, de sneer is leuker dan de analyse, de oneliner is leuker dan de zoektocht naar de waarheid. En voor je het weet bestaat nieuws uit oneliners, sneren en botheden. Daar krijg je ‘likes’ mee.

En daarom kan ik soms met weemoed denken aan een tijd waarin nieuws een schaars goed was. Een tijd waarin we niet hoefden te praten over eieren die in een verkeerd doosje zitten, over twee voetballers die na een wedstrijd vervelend doen tegen elkaar en over de koekjes die iemand gebakken heeft, maar waarvan we niets mogen proeven.

Van tijd tot tijd onttrek ik mij graag aan de gebeurtenisjes en het geklets erover. Dan laat ik tv en radio uit en laat het internet aan mij voorbijgaan. Ik stommel naar de deur en schiet in mijn klompen. Even kijken of de zeug al gebigd heeft. 

Foto: Edwin Nieuwstraten

Als een tang op een varken (streekroman(

Toen zij na vijftig jaar, door Toeval's grillige leiding,
zijn stulp weer intrad, aanschoof in het licht
en vroeg of hij nog nieuws had sinds hun scheiding,
dacht hij lang na en sprak: 'De zeug het weer 'ebigd.'

Lévi Weemoedt