Dansen op de vulkaan

Van Floor de Goede had ik maar één boekje gelezen. Een verzameling stripjes, meestal over de ongemakken van Flo en zijn vriend Bas. Eerlijk gezegd deed het me niet veel. Tekeningetjes van jongens met grote hoofden, een beetje zoet soms. Ik schreef een signalerinkje en dat was het. 

Maar nu heeft De Goede een heuse beeldroman gemaakt, Dansen op de vulkaan, en het is nog een goed boek ook! Weer gaat het verhaal over Flo en Bas. In het eerste deel is Flo voor het eerst tien dagen van huis, met de luidruchtige Sander voor wie hij foto's maakt. Dat is wel heel erg wennen, zo lang zonder Bas. 

In het tweede deel duikt Tom op, een jongen van wie Bas en Flo beiden nogal gecharmeerd zijn. Het maakt hun relatie bepaald niet gemakkelijker. In deel 3 is Flo in Amerika, waar hij zich zonder Bas aardig amuseert. En dan is er ook nog een epiloog. 

Dansen op de vulkaan bevat geen schokkende gebeurtenissen, is niet spannend en er zijn nog wel meer dingen over te zeggen waarin het boek niet uitblinkt. Maar het blijft je wel bij. Juist de gewone dagelijkse dingetjes weet De Goede te treffen. Hij is subtiel; hij kan laten zien hoe de stemming tussen de personen is zonder dat hij daar veel woorden hoeft te gebruiken. Hij tekent een blik, een voet die verschuift, een houding die alles zegt. De Goede heeft weinig nodig om veel te zeggen. 

Ook als de relatie tussen Flo en Bas onder druk staat, houdt het verhaal een lichte toets, zodat je als lezer af en toe moet grinniken. Dat doet aan de ernst helemaal niets af. Ik heb ook erg genoten van de manier waarop Flo's reisgenoot Sander getekend is. Sander is een uitbundig snurker. Blijkbaar ervaart Flo dat snurken bijna als dierlijk. Sander is op die plaatjes dan ook getekend als een allerminst fraai dier. 

Dat Floor de Goede gewend is korte verhaaltjes te tekenen vind je ook in dit boek wel terug. De delen bestaan vaak uit vrij korte scénes. Dat geldt vooral voor het deel dat zich in Amerika afspeelt.  Het valt wel op, maar echt een bezwaar is het niet. 

De Goede heeft zich aan een wat dikker boek gewaagd en hij heeft laten zien dat hij dat wel aankan. Van mij mag hij meer romans gaan tekenen.