Alex Roeka

Er zijn zangers en zangeressen die in het Nederlands zingen en die iedereen, of bijna iedereen, kent: Marco Borsato, Willeke Alberti, Rob de Nijs, Corry Konings, Vader Abraham, André Hazes, Jan Smit. Je hoeft zo'n naam maar te noemen of iemand anders in het gezelschap kan je vertellen wat hij van de betreffende zanger of zangeres vindt.

Bij sommige andere namen blijft het stil: Milou Frencken? Zijlsta? Theo Nijland? Alex Roeka? Men kijkt naar het tapijt, haalt zijn schouders op, praat verder over Ali B., Lange Frans of Gordon. Jammer.

Over sommige zangers zouden we best wat meer mogen weten. Over Alex Roeka bijvoorbeeld. Zijn vorige programma heette Beet van liefde en ik zag het in Arnhem. In dat programma kregen we de geschiedenis van een liefde, vanaf het prille begin. Mooie liederen, met ironie aan elkaar gepraat. Dat het allemaal ook nog zijn basis had in de werkelijkheid, zag je na het optreden, toen de vrouw uit de verhalen, van de liederen, van poster en de cd-hoes, meehielp bij de verkoop van de cd's.

Ik heb toen een cd gekocht en van tijd tot tijd draai ik die nog. Dan luister ik naar teksten als:

O, ook al kan het niet - zo hevig
Ook al mag het niet - zo schaamteloos
Ook al gaan we hier uiteindelijk aan kapot
Toch vreten we deze liefde helemaal op, ja
We vreten deze liefde helemaal op

Van wie gaat het bloed niet borrelen als zoiets gezongen wordt?  Of dit lied:

Ik praat Roeka maar even na:

En ik moet die vrouw nog gaan zoeken,
die zwerfkat van komen en gaan,
die er zo grimmig, gretig en hevig in geloofde
dat ze eraan kapot leek te gaan.
Ja, met haar moet ik terug naar het zuiden,
naar de zwiep van het koperen beest,
om nog één keer te weten dat er niets is veranderd
aan wat altijd al heet is geweest.

Laat me nog schreeuwen, nog één keer schreeuwen
voordat ik achterover val.
Het is zo mooi, 't is zo vuil, 't is zo hard, 't is zo zacht,
je springt erop en het gooit je eraf.
Maar laat me nog schreeuwen, nog één keer schreeuwen
voordat ik achterover val
in de modder
in de modder
in de modder van mijn graf.

Daar hoef ik verder toch niets meer over te zeggen? Dat is toch heel wat anders dan 'De meeste dromen zijn bedrog,/maar als ik wakker word naar jou dan droom ik nog' of 'Kon ik maar even bij je zijn. / Ik moet nog zoveel aan je vragen. / Wat doet het ongelofelijk veel pijn.'

Donderdag zal ik bij Dante in mijn column Alex Roeka ook noemen. Kom maar luisteren, dan krijg je 2,50 Dante-korting op een kaartje voor Roeka's optreden in Cultura op vrijdag 30 maart.

Laten we Roeka het laatste woord maar geven: