Oscar

Sinds Knielen op een bed violen en Suezkade staat Siebelink bekend als schrijver van lekker dikke romans. Hij is echter niet alleen een marathonloper; hij heeft ook mooie dingen laten zien op de korte baan.

Zijn novelle Met afgewend hoofd (1986) bijvoorbeeld is een prachtig boek, dat veel te weinig bekend is. Ook zijn nieuwe boek, Oscar, heeft een beperkte omvang. De fans van Siebelink zullen het met instemming begroeten.

Er is immers veel bekends terug te vinden in het boek: de onderwijswereld (de hoofdpersonen Oscar en Id zijn docenten Engels), de rivaliteit tussen twee mannen, de verering van een vrouw. Siebelink hangt zijn thema’s op aan een verhaal dat zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog: Oscar en Id moeten op bevel van het Commando Zeeland twee koffers met geld naar Duinkerken brengen. Id overleeft de tocht niet. Na de oorlog doet Paul de tocht over met Esmée, die ooit zijn geliefde was, maar die hij aan Id is kwijtgeraakt.

Het hele boek door vraag je je af hoe Id om het leven gekomen is en of Oscar daar misschien de hand in heeft gehad. Zeker als hij in de loop van het boek twee keer zijn pistool op Id richt.

Siebelink heeft een boek geschreven dat degelijk in elkaar zit. Hij wisselt de stukjes over de eerste en de tweede tocht met elkaar af en we merken hoezeer die beide tochten met elkaar verlochten zijn.

Siebelink heeft wel de neiging om niet alleen de gebeurtenissen te laten zien, maar ze ook te duiden. Dat past wel bij de personages, die graag terugblikken, die zich afvragen hoe de verhoudingen met anderen liggen, die zich minderwaardig voelen of juist niet.

Misschien past het ook bij schrijvers uit de generatie waartoe Siebelink behoort. Ook auteurs als Maarten ’t Hart en Jeroen Brouwers, hoe ze onderling ook verschillen, houden van het expliciet maken van wat er tussen en in personen gebeurt. Het idealiseren van een vrouw komt ook bij deze auteurs veelvuldig voor.

Er zal Siebelink wel weer verweten worden dat hij op hetzelfde aambeeld hamert. Dat is maar ten dele waar. De oorlogsproblematiek vind je in de rest van zijn werk niet zo prominent, dacht ik. En als een boek goed is, interesseert het mij niet of een schrijver al eerder over het onderwerp heeft geschreven.

Oscar is een vakkundig geschreven boek. Het oogt als een tussendoortje, maar zou veel dikke romans van andere schrijven graag willen ruilen voor dit boek van Siebelink.